Χορήγηση κατ' εξαίρεσιν αναστολής εκτέλεσης σε μετάθεση στελέχους σωμάτων ασφαλείας - κρίση ότι συντρέχει εξαιρετική περίπτωση πρόκλησης σοβαρής και δυσεπανόρθωτης βλάβης από την εκτέλεση (απόφαση 9/2016 Δ. Εφ. Κομοτηνής )

Με την υπ' αριθμ. 9/2016 απόφασή του, το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής,  σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας , χορήγησε αναστολή εκτέλεσης σε μετάθεση στελέχους σωμάτων ασφαλείας , κατ' εξαίρεσιν , διότι πιθανολογήθηκε οτι από την εκτέλεση θα υποστεί σοβαρή και δυσεπανόρθωτη βλάβη προστατευόμενο μέλος της οικογένειάς του λόγω σοβαρότατων προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει.  Τα διοικητικά δικαστήρια είναι ιδιαίτερα φειδωλά στη χορήγηση αναστολών εκτέλεσης μεταθέσεων στελεχών ενόπλων δυνάμεων αλλά και γενικά δημοσίων υπαλλήλων  διότι συνδέονται άμεσα με υπηρεσιακές ανάγκες,  οι οποίες όμως δύναται να παρακαμφθούν μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις , όπως η κρινόμενη. 

Αριθμός απόφασης 9/2016

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΌΣ 

ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 

Με μέλη τους: ……………………., Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, ………… και ……………, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων,

συνήλθε στις 16 Δεκεμβρίου 2015, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να αποφασίσει σχετικά με την από 13-11-2015 αίτηση αναστολής.

Του ……………… του ………….. κατοίκου ......................

Κατά του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής.

Αντίγραφο της αίτησης αναστολής κοινοποιήθηκε, σύμφωνα με την από 13-11-2015 πράξη της Προέδρου του Δικαστηρίου, στον παραπάνω Υπουργό και στον Αρχηγό του Λιμενικού Σώματος, ο οποίος διαβίβασε το φάκελο και τις απόψεις της Διοίκησης για την υπόθεση.

Υστερα από αυτά, το Δικαστήριο, ως συμβούλιο, αφού άκουσε την εισηγήτρια της υπόθεσης, Εφέτη Δ.Δ., …………………………, που εξέθεσε τα ζητήματα που προκύπτουν και ανέπτυξε τη γνώμη της γι' αυτά, μελέτησε τη δικογραφία, καθώς και τις σχετικές διατάξεις,

αποφασίζει τα εξής:

1. Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση, για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (σχετ. τα 4134620 και 4134621/13-11-2015 ειδικά έντυπα Δημοσίου σειράς Α'), επιδιώκεται η αναστολή εκτέλεσης, α) της με αρ. πρωτ. 2411.1/8136/2015/30-7-2015 διαταγής του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος, με την οποία ο αιτών, ........... Λ.Σ. ειδικότητας .........., μετατέθηκε από το Κεντρικό Λιμεναρχείο ………….στο Λιμεναρχείο ……….. σύμφωνα με το υπ' αριθμ. ……….. πρακτικό του Συμβουλίου Τοποθετήσεων-Μεταθέσεων (Γ'στάδιο) προς κάλυψη επιτακτικών υπηρεσιακών αναγκών και β) της με αρ. πρωτ.

2411.1/280061/12-10-2015 απόφασης του ίδιου Αρχηγού, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του αιτούντος και επικυρώθηκε η διαταγή μετάθεσης του, με ημερομηνία) εκτέλεσης τις 19-10-2015. Κατά των πράξεων αυτών έχει ασκηθεί αίτηση ακύρωσης (με αριθμ. κατ/σης 95/13-11-2015), για την οποία δεν έχει οριστεί ακόμη δικάσιμος.

2. Επειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 52 του π.δ. 18/1989 (ΦΕΚ Α' 8), όπως αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 35 του ν.2721/1999 (ΦΕΚ Α'112 ), οι οποίες εφαρμόζονται, κατ' άρθρο 4 του ν. 702 /1977 (ΦΕΚ Α' 268) και επί των ακυρωτικών διαφορών που δικάζονται από τα διοικητικά εφετεία, το δικαστήριο, στο οποίο ασκήθηκε η αίτηση ακύρωσης εκτελεστής ατομικής διοικητικής πράξης, μπορεί, με συνοπτικά αιτιολογημένη απόφαση, η οποία εκδίδεται σε Συμβούλιο, να διατάξει με αίτηση εκείνου που άσκησε την αίτηση ακύρωσης την αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης πράξης, όταν η άμεση εκτέλεση αυτής θα προκαλέσει στον αιτούντα βλάβη ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη σε περίπτωση ευδοκίμησης της αίτησης ακύρωσης. Το Δικαστήριο, όμως, μπορεί να απορρίψει την αίτηση αν, κατά τη στάθμιση της     βλάβης του αιτούντος, των συμφερόντων τρίτων και του δημόσιου συμφέροντος, κρίνει ότι οι αρνητικές συνέπειες από την αποδοχή θα είναι σοβαρότερες από την ωφέλεια του αιτούντος. Εάν εκτιμάται ότι η αίτηση ακύρωσης είναι προδήλως βάσιμη, μπορεί να γίνει δεκτή η αίτηση αναστολής, ακόμη και αν η βλάβη του αιτούντος από την άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης δεν κρίνεται ως ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη. Αντιθέτως, η αίτηση αναστολής μπορεί να απορριφθεί ακόμα και σε περίπτωση ανεπανόρθωτης ή δυσχερώς επανορθώσιμης βλάβης, αν εκτιμάται ότι η αίτηση ακύρωσης είναι προδήλως απαράδεκτη ή προδήλως αβάσιμη.

3.     Επειδή, εξάλλου, οι διοικητικές πράξεις που αναφέρονται στην υπηρεσιακή κατάσταση των δημόσιων υπαλλήλων συνάπτονται αμέσως προς την ομαλή λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας και, ως εκ τούτου, λόγοι δημόσιου συμφέροντος επιβάλλουν την άμεση εκτέλεση τους. Συνεπώς, οι πράξεις αυτές δεν υπόκεινται σε αναστολή εκτέλεσης, εκτός εάν, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εκτιμάται ότι η άμεση εκτέλεση τους πρόκειται να επιφέρει στον υπάλληλο σοβαρή και δυσεπανόρθωτη βλάβη. Στις περιπτώσεις αυτές είναι δυνατό να χορηγηθεί, κατ' εξαίρεση, αναστολή εκτέλεσης μετά από συνεκτίμηση των αναγκών της υπηρεσίας (βλ. ενδ. Ε.Α. ΣτΕ 751/2011, 185/2004, 510/2001, 376/2000, 162, 572/1999, 19, 470/1996, κ.α.).

4.       Επειδή, με την από 25-11-2015 πράξη της Προέδρου του Δικαστηρίου

χορηγήθηκε προσωρινή διαταγή αναστολής εκτέλεσης των προσβαλλόμενων
πράξεων, μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της κρινόμενης αίτησης αναστολής, συμφώνα με την παρ. 5 του ανωτέρω άρθρου 52 του π.δ. 18/1989.

 5-. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 2 του π.δ/τος 33/2009 «Τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις του προσωπικού του Λιμενικού Σώματος» (ΦΕΚ Α'50), όπως οι παρ. 5,6 και 7 αυτού αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 2 του π.δ. 97/2012, ΦΕΚ ΑΊ56), «Κατά την έννοια του παρόντος: 1)...3) "Μέλη οικογένειας": είναι ο/η σύζυγος, τα άγαμα παιδιά..., τα ανίκανα για εργασία, λόγω νόσου ή αναπηρίας, άγαμα παιδιά... καθώς και ο γονέας που πάσχει από ανίατη νόσο, ανικανότητα ή αναπηρία, σε ποσοστό τουλάχιστον εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και αποτελεί, αποδεδειγμένα, προστατευόμενο μέλος της οικογένειας του υπηρετούντος στο Λ.Σ....5) "Κενές θέσεις": είναι οι οργανικές θέσεις οι οποίες: (α)... (δ) προκύπτουν λόγω συμπλήρωσης... συνεχούς οκταετούς τουλάχιστον παραμονής των στελεχών Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. στον τόπο επιλογής τους, (ε)...». Σύμφωνα με το άρθρο 3 του ανωτέρω π.δ/τος, για την εφαρμογή των διατάξεων του λαμβάνονται υπόψη κριτήρια αντικειμενικά, που αφορούν το χρόνο υπηρεσίας και την οικογενειακή κατάσταση του στελέχους του Λιμενικού Σώματος, κριτήρια υπηρεσιακά, που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση υπηρεσιακών αναγκών και κριτήρια κοινωνικά, μεταξύ των οποίων α) οι λόγοι υγείας ή οι σπουδές του στελέχους του Λ.Σ. ή μέλους της οικογενείας του, εφόσον αποδεικνύονται προσηκόντως, β) άλλα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το στέλεχος του Λ.Σ. ή μέλος της οικογενείας του, εφόσον αποδεικνύονται προσηκόντως, γ)... δ) η δηλωθείσα προτίμηση του ενδιαφερόμενου, εφόσον σχετίζεται με την εξυπηρέτηση σοβαρής προσωπικής ή οικογενειακής του ανάγκης κατά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Περαιτέρω, στο άρθρο 9 αυτού ορίζεται ότι: «Τακτικές Μεταθέσεις. 1.... 2. Οι τακτικές μεταθέσεις των στελεχών του Λ.Σ., μέχρι και το βαθμό του Αντιπλοιάρχου, διενεργούνται, κατόπιν αιτήσεως των ενδιαφερομένων, για την κάλυψη κενών οργανικών θέσεων σε κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες, υποχρεωτικά, μετά τη συμπλήρωση: α)...γ)... Η προτεραιότητα για την ικανοποίηση των υποβληθέντων αιτημάτων καθορίζεται από τον αριθμό των μορίων (μονάδων) που συγκεντρώνει το στέλεχος του Λ.Σ. για κάθε μήνα από την κατάταξη του, με βάση τα προβλεπόμενα στο άρθρο 3 αντικειμενικά κριτήρια.... 3. Η αρμόδια υπηρεσία επεξεργάζεται τις αιτήσεις και καταρτίζει Πίνακες Μεταθέσεων για εισήγηση στο Συμβούλιο Μεταθέσεων, με βάση τον αριθμό των μορίων των αντικειμενικών κριτηρίων που συγκεντρώνει το κάθε στέλεχος...», στο άρθρο 12 ορίζεται ότι: «Διαδικασία μεταθέσεων εσωτερικού. 1. Το Δεκέμβριο κάθε έτους, τα στελέχη του Λ.Σ., τα οποία συμπληρώνουν, κατά το επόμενο έτος, τον απαιτούμενο κατά περίπτωση ανώτατο χρόνο παραμονής, ανάλογα με την έδρα της Λιμενικής Αρχής ή υπηρεσίας στην οποία υπηρετούν, δηλώνουν υποχρεωτικά εάν επιθυμούν ή όχι να παραμείνουν στην υπηρεσία στην οποία υπηρετούν. 2. Τον Ιανουάριο κάθε έτους, με απόφαση του Αρχηγού Λιμενικού Σώματος ανακοινώνονται οι πίνακες των μορίων όλου του προσωπικού Λ.Σ....4. Η υπηρεσία με βάση τον αριθμό των μορίων των αντικειμενικών κριτηρίων που συγκεντρώνει ο κάθε ενδιαφερόμενος, επεξεργάζεται τις αιτήσεις και καταρτίζει Πίνακες Μεταθέσεων, τους οποίους εισάγει στα αρμόδια Συμβούλια Μεταθέσεων. Τα Συμβούλια Μεταθέσεων εκδίδουν και ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους............. ». Εξάλλου, στο άρθρο 13, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 18 του π.δ. 97/2012, ορίζεται ότι: «1....γ) Τοποθετήσεις και μεταθέσεις λοιπών Ανωτέρων, Κατωτέρων Αξιωματικών, Ανθυπασπιστών, Υπαξιωματικών Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. και Λιμενοφυλάκων σε οποιαδήποτε θέση, αποφασίζονται από το Συμβούλιο Τοποθετήσεων-Μεταθέσεων... 2. Οι αιτήσεις ακύρωσης, τροποποίησης, αναστολής των τοποθετήσεων και μεταθέσεων που αποφασίζει το Συμβούλιο Τοποθετήσεων - Μεταθέσεων εξετάζονται από το Συμβούλιο Εξέτασης των Προσφυγών...» και στο άρθρο 14, όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του με το άρθρο 19 του π.δ. 97/2012, ότι: «1. Η διαταγή μεταθέσεως κοινοποιείται στον ενδιαφερόμενο... Κάθε μετατιθέμενος, δικαιούται εντός ανατρεπτικής προθεσμίας πέντε εργάσιμων ημερών που αρχίζει από την επόμενη της επίδοσης, να υποβάλει ιεραρχικά στη Διεύθυνση Προσωπικού Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ, άπαξ, αίτηση ακύρωσης, τροποποίησης, ή αναστολής της διαταχθείσας μετάθεσης. 2...».

6. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ο αιτών, ................... Λιμενικού Σώματος ειδικότητας ...................., προερχόμενος από τη Σχολή Λιμενοφυλάκων τοποθετήθηκε αρχικά στο………………, όπου υπηρέτησε από ,,,,,,,,,, έως ........ στη συνέχεια, στις ........ μετατέθηκε στο Υπολιμεναρχείο …………….όπου υπηρέτησε έως .........., τέλος δε, στις .........., μετατέθηκε στο Κεντρικό Λιμεναρχείο …………όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα. Ενόψει διενέργειας των τακτικών μεταθέσεων έτους 2015, ο αιτών, ο οποίος είχε συμπληρώσει κατά τον παραπάνω χρόνο ,,,, έτη συνεχούς υπηρεσίας στον τόπο επιλογής του, υπέβαλε στην Υπηρεσία του την από ,,,,,,,,,,,,, μη υπηρεσιακή αναφορά, με την οποία δήλωσε ότι επιθυμεί να παραμείνει στον τόπο υπηρεσίας του και να μη μετατεθεί, γιατί έχει αναλάβει την αποκλειστική φροντίδα και προστασία ,,,,........ του λόγω μόνιμης αναπηρίας και ............... Με τη με αρ. πρωτ. 2411.1/8136/2015/30-7-2015 διαταγή του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής, η οποία επιδόθηκε στον ίδιο τον αιτούντα στις 31-7-2015, διατάχθηκε η μετάθεση του στο Λιμεναρχείο ………. σύμφωνα με το 4/2015 πρακτικό του Συμβουλίου Μεταθέσεων, το οποίο συγκροτήθηκε για τη διενέργεια των τακτικών μεταθέσεων έτους 2015 σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 9 του π.δ. 33/2009. Ειδικότερα, το εν λόγω Συμβούλιο, αφού έλαβε υπόψη, σε πρώτο στάδιο, τη δήλωση προτίμησης του αιτούντος (1η επιλογή το Κ.Λ. ……, 2π επιλογή η 2η Περιφερειακή Διοίκηση Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής στην …..και 3η επιλογή το Ναυτοδικείο …….) και σε δεύτερο στάδιο άλλες εναλλακτικές υπηρεσίες (Λιμεναρχεία ………..), τον αριθμό μορίων που συγκέντρωνε (6939 μόρια) και τους πίνακες κενών θέσεων που καταρτίστηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 4 του π.δ. 33/2009, στη συνεδρίαση της 15-7-2015, κατά την οποία εξετάστηκαν οι μεταθέσεις σε τρίτο στάδιο, αποφάσισε τη μετάθεση του αιτούντος στο Λιμεναρχείο ……, δηλαδή σε τόπο μη προτίμησης του, προς κάλυψη επιτακτικών υπηρεσιακών αναγκών. Κατά της ανωτέρω διαταγής μετάθεσης του ο αιτών άσκησε εμπροθέσμως την από .......... (ενδικοφανή) προσφυγή, με την οποία ισχυρίστηκε ότι η μετάθεση του στο Λιμεναρχείο ……θα του προκαλέσει σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα, που αφορά τη ……………………., η οποία είναι ανάπηρη, ........................................καθώς και σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, γιατί ο ίδιος βαρύνεται με την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου. Ειδικότερα προέβαλε ότι η μητέρα του κρίθηκε ανάπηρη με ποσοστό αναπηρίας 67% ........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................εξαιτίας δε των παθήσεων της αυτών χρειάζεται συνεχή φροντίδα άλλου ατόμου, την οποία της παρέχει ο αιτών που είναι άγαμος και του οποίου αποτελεί προστατευόμενο μέλος. Προς απόδειξη των ισχυρισμών του προσκόμισε στην υπηρεσία του την ………….απόφαση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής Ι.Κ.Α. ……………..βεβαίωση του Τμήματος Μητρώου Συνταξιούχων του Ο.Γ.Α, τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του πατέρα του, την από ................... ιατρική βεβαίωση του ψυχιάτρου-επίκουρου καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης ……… , νέο αντίγραφο της φορολογικής δήλωσης του για το φορολογικό έτος 2014,  στην οποία δηλώνεται ως προστατευόμενο μέλος ........, καθώς και σχετική θεωρημένη υπεύθυνη δήλωση της ίδιας. Η προσφυγή του αυτή εξετάστηκε από το Συμβούλιο Προσφυγών και απορρίφθηκε, με το 4/2015 πρακτικό, σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ. 33/2009 μετά από συνεκτίμηση των υπηρεσιακών αναγκών, κατόπιν δε εκδόθηκε η με αρ. πρωτ. 2411.1/280061/12-10-2015 απόφαση του ίδιου Αρχηγού Λ.Σ., με την οποία επικυρώθηκε η διαταγή μετάθεσης του. Κατά των ανωτέρω αποφάσεων του Αρχηγού του Λ.Σ.-ΕΛΛ.ΑΚΤ, ο αιτών άσκησε αίτηση ακύρωσης στο παρόν Δικαστήριο, καθώς και την κρινόμενη αίτηση αναστολής.

7.   Επειδή, με την αίτηση αναστολής προβάλλεται ότι σε περίπτωση άμεσης εκτέλεσης της προσβαλλόμενης πράξης θα προκληθεί ανεπανόρθωτη βλάβη σε προστατευόμενο μέλος της οικογένειας του αιτούντος, που αποτελεί η μητέρα του, και ως εκ τούτου συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι που επιβάλλουν την παραμονή του στην ……………….και την αναστολή της μετάθεσης του στην…., όπου η μητέρα του δεν θα μπορεί να παρακολουθείται τακτικώς από ιατρούς του ......... Γενικού Νοσοκομείου ……………..και ιδιώτες ιατρούς της ίδιας πόλης. Ειδικότερα, υποστηρίζει ο αιτών ότι εξαιτίας της σωματικής αναπηρίας της η μητέρα του, γεννηθείσα το έτος ...........και ηλικίας.................... ετών σήμερα, παρουσιάζει πλέον σοβαρή δυσχέρεια βάδισης, βρίσκεται σχεδόν μόνιμα κατακεκλιμένη και κινείται μόνο με υποβοήθηση (χρήση τετράποδης βακτηρίας, βλ. ιδίως την προσκομιζόμενη από 21-9-2015 θεωρημένη από τον Ιατρικό Σύλλογο .................γνωμάτευση του ειδικού νευρολόγου ιατρού ………..Π.Ν. ), σε συνδυασμό δε με την κατάθλιψη από την οποία πάσχει, είναι ανίκανη να αυτοεξυπηρετηθεί και να επιμεληθεί των υποθέσεων της.

Ως εκ τούτου, ο αιτών από κοινού με την  ……….. υπέβαλαν την από 23-10-2015 αίτηση στο Μονομελές Πρωτοδικείο ...................... για τη θέση της μητέρας τους σε δικαστική συμπαράσταση, σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα (αρθρ. 1666 επ.), με την οποία ζήτησαν να διοριστεί ως προσωρινός και οριστικός δικαστικός συμπαραστάτης αυτής ο αιτών, ως πλέον κατάλληλος για το ρόλο αυτό. Τούτο γιατί η αδελφή του είναι επιφορτισμένη με τη φροντίδα της δικής της οικογένειας, καθώς τα δύο ενήλικα τέκνα της (γεννηθέντα τα έτη ...... και ......... διαμένουν μαζί της, ο σύζυγος της είναι σχεδόν τυφλός από τον αριστερό οφθαλμό και η επιχείρηση ............που διατηρούν παρουσιάζει ζημίες (βλ. προσκομιζόμενα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης της αδελφής, ιατρική γνωμάτευση χειρούργου οφθαλμολόγου για το σύζυγο της και οικείο εκκαθαριστικό σημείωμα φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2014). Ήδη δε, κατά τη συζήτηση της κρινόμενης αίτησης προσκομίστηκε η 318/24-11-2015 απόφαση του παραπάνω δικαστηρίου, με την οποία η ……………. υποβλήθηκε σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση, διορίστηκε δε, μέχρι την τελεσιδικία της απόφασης αυτής, προσωρινός δικαστικός συμπαραστάτης ο υιός της ………………… (αιτών) και μετά την τελεσιδικία της οριστικός δικαστικός συμπαραστάτης, ως κατάλληλο πρόσωπο που κατοικεί μαζί της, τη φροντίζει και αντιλαμβάνεται πλήρως τις ανάγκες της, ο οποίος θα είναι επιφορτισμένος με την επιμέλεια της και τη διαχείριση της περιουσίας της, ενώ η …………….(θυγατέρα) διορίστηκε μεταξύ των μελών του εποπτικού συμβουλίου. Εξάλλου, με την έκθεση απόψεων του καθ' ου επί της κρινόμενης αίτησης προβάλλεται ότι η αναπηρία της μητέρας του αιτούντος πιστοποιείται μόνο από μία επίσημη ιατρική γνωμάτευση χρονολογούμενη το έτος 1982, χωρίς έκτοτε ο αιτών να έχει μεριμνήσει για την επικαιροποίηση των ιατρικών στοιχείων και κυρίως χωρίς να έχει προσκομίσει στην υπηρεσία του γνωμάτευση από το αρμόδιο κατά το άρθρο 6 του ν. 3863/2010, όπως ισχύει, Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), καθώς μόλις την 1-10-2015 υπέβαλε αίτηση για την εκ νέου εξέταση της μητέρας του από υγειονομική επιτροπή του ΚΕ.Π.Α. (βλ. προσκομιζόμενη από τον αιτούντα). Επισημαίνεται επίσης στην ίδια έκθεση απόψεων ότι στο αντίγραφο της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2014, που υπέβαλε ο αιτών με την ανωτέρω από 30-6-2015 αναφορά παραπόνων του, δεν αναφέρει ως προστατευόμενο μέλος τη μητέρα του, αλλά μόλις με την από 7-8-2015 προσφυγή του κατά της διαταγής μετάθεσης του προσκόμισε αντίγραφο φορολογικής δήλωσης ίδιου έτους που υποβλήθηκε ηλεκτρονικά, στην οποία εμφανίζει ως προστατευόμενο μέλος τη μητέρα. Αναφέρεται δε ακόμη στην έκθεση απόψεων της Υπηρεσίας ότι, εφόσον πιστοποιηθεί από ΚΕ.Π.Α. ότι το πρόβλημα υγείας της μητέρας του αιτούντος είναι μόνιμης φύσης και υψηλής επικινδυνότητας, τότε αυτός, προσκομίζοντας επικαιροποιημένα ιατρικά παραστατικά, δύναται να ενταχθεί είτε στις διατάξεις του άρθρου 11 (παρ. 1 περ. α') του π.δ. 33/1999 περί έκτακτων μεταθέσεων, είτε στις διατάξεις του άρθρου 20 (παρ. 2 περ. α') περί αποσπάσεων.

8. Επειδή, σύμφωνα με τα παραπάνω, η αντίρρηση της Υπηρεσίας του αιτούντος αναφορικά με την κατάσταση της υγείας της μητέρας του και την αδυναμία της να αυτοεξυπηρετείται, ως λόγου που δικαιολογεί την αναστολή της μετάθεσης του, συνδέεται μόνο με τη μη προσκόμιση από αυτόν επικαιροποιημένων ιατρικών στοιχείων προερχόμενων από τον αρμόδιο φορέα. Όμως, η μόνιμη αναπηρία της μητέρας του σε ποσοστό 67% εφόρου ζωής της, προκύπτει ήδη από την προαναφερθείσα 58/4-2-1982 γνωμάτευση της Α.Υ.Ε. ΙΚΑ ....................................., η κρίση της οποίας δεν προκύπτει ότι έχει ανατραπεί. Αρκεί δε, στο παρόν στάδιο παροχής προσωρινής προστασίας, το αρμοδίως πιστοποιημένο ποσοστό αυτό  αναπηρίας, σε συνδυασμό με τη νεότερη φορολογική δήλωση του αιτούντος, για να πιθανολογηθεί ότι η μητέρα αποτελεί προστατευόμενο μέλος αυτού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του π.δ. 33/2009, που παρατέθηκαν. Περαιτέρω, από τα νεότερα ιατρικά στοιχεία, δηλαδή τις προσκομιζόμενες- θεωρημένες από τον οικείο Ιατρικό Σύλλογο- γνωματεύσεις ιδιωτών γιατρών, πιθανολογείται η αδυναμία της να μετακινείται αυτόνομα, χωρίς υποβοήθηση, καθώς και να επιμελείται των υποθέσεων της εξαιτίας της κατάθλιψης. Τα ιατρικά αυτά στοιχεία, εξάλλου, λήφθηκαν υπόψη από το Μονομελές Πρωτοδικείο ................................κατά την έκδοση της 318/2015 απόφασης περί θέσης της μητέρας του αιτούντος σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση. Εξάλλου, από το σκεπτικό της απόφασης αυτής προκύπτει ότι ...................................................................................................................................................................................................................... Ως εκ τούτου, θα ήταν δύσκολο σε άτομο προχωρημένης ηλικίας  και τέτοιας κατάστασης υγείας να προσαρμοστεί σε άλλο περιβάλλον, δηλαδή είτε στην κατοικία της αδελφής του αιτούντος, στο οποίο συγκατοικούν άλλα τέσσερα άτομα, είτε στην ……… - τόπο μετάθεσης αυτού. Συνεπώς, με βάση τα ανωτέρω εκτεθέντα και σε συνδυασμό με το ότι οι ανάγκες της Υπηρεσίας δεν προσδιορίζονται επαρκώς στη διαταγή μετάθεσης (δηλονότι η νήσος ……..δεν ανήκει στο συγκρότημα νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, όπου, κατά τα διαλαμβανόμενα, υφίσταται ανάγκη στελέχωσης του εκεί Λιμεναρχείου λόγω αθρόας εισροής μεταναστών), συντρέχει, κατά την κρίση του Δικαστηρίου σε Συμβούλιο, εξαιρετική περίπτωση χορήγησης της αιτούμενης αναστολής.

9. Επειδή, κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να αποδοθεί στον αιτούντα το παράβολο που κατέβαλε. Κατ' εκτίμηση των περιστάσεων που συντρέχουν, όμως, το καθ' ου πρέπει να απαλλαγεί από τη δικαστική του δαπάνη του αιτούντος (άρθρ. 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, που εφαρμόζεται αναλογικά, κατ' άρθρο 4 του ν. 702/1977, ΦΕΚ Α'268).

       ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την αίτηση.

Αναστέλλει την εκτέλεση της με αρ. πρωτ. 2411.1/280061/12-10-2015 απόφασης του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος, με την οποία απορρίφθηκε (ενδικοφανής) προσφυγή του αιτούντος κατά της με αρ. πρωτ. 2411.1/8136/2015/30-7-2015 διαταγής του ίδιου Αρχηγού περί μετάθεσης του αιτούντος στην………., μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της εκκρεμούς αίτησης ακύρωσης.

Απαλλάσσει το καθ' ου από τη δικαστική δαπάνη του αιτούντος.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και εκδόθηκε στην Κομοτηνή, στις 22 Ιανουαρίου 2016.

                                                          Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                     Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ  

  

Χορήγηση αναστολής εκτέλεσης ποινής λόγω υπέρμετρης και ανεπανόρθωτης βλάβης από την εκτέλεση στον ίδιο και στην οικογένειά του - 139/2015 Τριμ. Εφετείο Κακ/των Θράκης Β' Βαθμού

  Με την παρατιθέμενη  απόφαση που χειρίστηκε το γραφείο μας , χορηγείται ανασταλτικό αποτέλεσμα κατ' άρθρο 497 ΚΠΔ , στην εκτέλεση της απόφασης πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (Μον. Εφ. Κακουργημάτων) , με την οποία είχε επιβληθεί στον κατηγορούμενο συνολική ποινή κάθειρξης 7 ετών για διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής επειδή εκτιμήθηκε ότι από την εκτέλεση της απόφασης θα υποστεί ο ίδιος ο κατηγορούμενος αλλά και η οικογένειά του ανεπανόρθωτη βλάβη , όπως ειδικότερα αιτιολογείται στο σκεπτικό της απόφασης ,

ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΡΑΚΗΣ Αριθμός 139/2015

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ ΘΡΑΚΗΣ

 Β' Βαθμού Δικάσιμος της    

    5^ης Νοεμβρίου 2015

Σύνθεση Δικαστηρίου	Αιτών	Αντικείμενο
Γ.Σ. Προεδρεύουσα Εφέτης (λόγω κωλύματος των Προέδρων και των*αρχαιοτέρων Εφετών) Ε.Τ. Εφέτης Μ.Κ. Εφέτης Γ. Κ. Αντεισαγγελέας Εφετών (λόγω κωλύματος του Εισαγγελέα Εφετών) Ε.Α. Γραμματέας, Δικαστική υπάλληλος.	Ε. Δ. του …..και της ……., γεννημένος το έτος 1993 στην Αλεξανδρούπολη, κάτοικος …….Αλεξανδρούπολης και ήδη κρατούμενος στο Κατάστημα Κράτησης Κομοτηνής ΠΑΡΩΝ	Αίτηση  αναστολής της ποινής της υπ'  αριθμ. 493/2-12-2014 αποφάσεως            του Μονομελούς    Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης

ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ

Κατά την σημερινή, δημόσια, στο ακροατήριο, συνεδρίαση του Δικαστηρίου τούτου, η Πρόεδρος εκφώνησε το όνομα του αιτούντος, ο οποίος, εμφανισθείς και ερωτηθείς (από την Πρόεδρο), απάντησε ότι ονομάζεται, όπως αναφέρεται ανωτέρω και δήλωσε ότι έχει συνήγορο υπερασπίσεως του τη δικηγόρο του Δικηγορικού Συλλόγου Ροδόπης, Ιουλία Μυλωνά, η οποία αποδέχθηκε τον διορισμό της.

Ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε το λόγο, εξέθεσε ότι εισάγεται προς εκδίκαση η, από 6-10-2015, αίτηση του αιτούντος περί αναστολής εκτελέσεως της ποινής, που του επεβλήθη με την υπ' αριθμ. 493/2-12-2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης.

Η συνήγορος του αιτούντος, λαβούσα τον λόγο, ζήτησε την εξέταση του προτεινόμενου απ' αυτήν μάρτυρα, ……. του …….., κατοίκου ……. Νομού Έβρου.

-Κατόπιν προσήλθε ο μάρτυρας του αιτούντος, ο οποίος, ερωτηθείς σχετικά απάντησε ότι ονομάζεται ……………. του …………. και της ………, γεννήθηκε το έτος 1965 και κατοικεί στην ……. Νομού Έβρου, εργάτης, Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος, πατέρας του αιτούντος. Στην συνέχεια ο μάρτυρας ερωτηθείς δήλωσε ότι επιθυμεί να δώσει θρησκευτικό όρκο και, αφού ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο κατά το άρθρο 218 παρ. 1 και 2 ΚΠΔ, κατέθεσε τα εξής: «Είμαι ο πατέρας του κατηγορουμένου. Σας παρακαλώ να τον βγάλετε από τη φυλακή γιατί …………………………………………………………………………………………….»

Στο σημείο αυτό η Πρόεδρος ανέγνωσε στο ακροατήριο: 1) την υπ' αριθμ. 493/2-12-2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης και 2) την, από 19-1-2015, έφεση του αιτούντος.

Για την ανάγνωση όλων των ανωτέρω εγγράφων δεν προβλήθηκε αντίρρηση από οιονδήποτε.

Στη συνέχεια ο αιτών, προσκληθείς από την Πρόεδρο, είπε: «Θέλω να βγω να πάω να βοηθήσω την οικογένεια μου. Θέλω να συνεχίσω το σχολείο μου. Δεν γνώριζα τις συνέπειες της πράξης που έκανα. Εγώ συμμετείχα μόνο σε τρεις κλοπές. Είμαι 22 ετών.»

Ακολούθως, ο Εισαγγελέας έλαβε τον λόγο και πρότεινε να γίνει δεκτή η αίτηση, να ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής που επιβλήθηκε στον αιτούντα με την υπ' αριθμ. 493/2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης μέχρι την έκδοση αποφάσεως επί της ασκηθείσης κατ' αυτής εφέσεως, υπό τους όρους: α) της απαγόρευσης εξόδου του από τη Χώρα και β) της εμφάνισης του δύο φορές κάθε μήνα στο Α.Τ. του τόπου κατοικίας του και γ) της καταβολής χρηματικής εγγυήσεως πεντακοσίων (500,00) ευρώ.

Κατόπιν, έλαβε τον λόγο από την Πρόεδρο η συνήγορος του αιτούντος, η οποία ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως του εντολέα της.

Το ίδιο ζήτησε και ο αιτών, ο οποίος έλαβε τελευταίος το λόγο.

Στη συνέχεια το Δικαστήριο, σε μυστική διάσκεψη, με την παρουσία της Γραμματέα, κατάρτισε και η προεδρεύουσα Εφέτης δημοσίευσε αμέσως στο ακροατήριο την υπ' αριθμ. 139/2015 απόφαση, η οποία είναι η εξής:

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

ΕΠΕΙΔΗ, κατά τις διατάξεις του άρθρου 497 παρ. 1, 4, 7 και 8 εδ. α, β' ΚΠΔ, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 27 του Ν. 3904/2010 (ΦΕΚ Α' 218/23.12.2010): «1. Ανασταλτικό αποτέλεσμα έχει μόνο η έφεση που ασκείται παραδεκτά και όχι η προθεσμία για την άσκηση της... 4. Αν με την καταδικαστική απόφαση επιβλήθηκε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης, η κρίση για το αν η έφεση έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα ανήκει στο δικαστήριο που δίκασε. Αυτό, με ειδική αιτιολογία και εφαρμόζοντας τα κριτήρια της παραγράφου 8 του παρόντος άρθρου, αποφασίζει αμέσως μετά την απαγγελία της απόφασης, είτε αυτεπαγγέλτως είτε ύστερα από δήλωση του κατηγορουμένου ότι θα ασκήσει έφεση. ... 7. Σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε με απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου σε ποινή στερητική της ελευθερίας και άσκησε έφεση, η οποία όμως δεν έχει ανασταλτική δύναμη, μπορεί να ζητηθεί με αίτηση του ίδιου ή του εισαγγελέα η αναστολή της εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, μέχρις ότου εκδοθεί η απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου. Η αίτηση απευθύνεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο και αν πρόκειται για το μικτό ορκωτό εφετείο και αυτό δεν συνεδριάζει, στο πενταμελές εφετείο. Στον κατηγορούμενο μπορεί να επιβληθούν περιοριστικοίόροι. Εάν η αίτηση απορριφθεί, νέα αίτηση δεν μπορεί να υποβληθεί πριν παρέλθει ένας μήνας από τη δημοσίευση της απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η προηγούμενη. 8. Τότε μόνο δεν χορηγείται ανασταλτικό αποτέλεσμα, κατά την παράγραφο 4 του παρόντος, στην έφεση ή απορρίπτεται η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, όταν κρίνεται αιτιολογημένα ότι οι περιοριστικοί όροι δεν αρκούν και ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει γνωστή και μόνιμη διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής, εφόσον από τη συνδρομή των παραπάνω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό, όπως προκύπτει από προηγούμενες καταδίκες του για αξιόποινες πράξεις ή από τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα. Το δικαστήριο σε κάθε περίπτωση χορηγεί ανασταλτικό αποτέλεσμα ή αναστολή εκτελέσεως, αν αιτιολογημένα κρίνει ότι η άμεση έκτιση ή συνέχιση έκτισης της ποινής θα έχει ως συνέπεια υπέρμετρη και ανεπανόρθωτη βλάβη για τον ίδιο ή για την οικογένεια του...».

ΕΠΕΙΔΗ, στην προκειμένη περίπτωση, από την, αναγνωσθείσα, υπ' αριθμ. 493/2-12-2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης προκύπτει ότι ο αιτών καταδικάστηκε για την αξιόποινη πράξη των διακεκριμένων περιπτώσεων κλοπών τετελεσμένων και σε απόπειρα που διαπράχθηκαν από δύο και περισσότερους δράστες που είχαν ενωθεί για να διαπράττουν κλοπές και ενεργούσαν κατ' επάγγελμα, κατά συνήθεια και κατ' εξακολούθηση και του επιβλήθηκε (μεταξύ άλλων) ποινή καθείρξεως εφτά (7) ετών. Με την αυτή, ως άνω, απόφαση το ίδιο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η έφεση που τυχόν θ' ασκήσει ο κατηγορούμενος (τώρα αιτών) κατά της εν λόγω αποφάσεως, δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Ήδη ο αιτών κρατείται στο Γ.Κ.Κ. Κομοτηνής, όπου εκτίει την ποινή του. Κατά της ανωτέρω αποφάσεως ο κατηγορούμενος (τώρα αιτών) άσκησε εμπροθέσμως την, από 19-1-

2015,  έφεση του, για την οποία ορίσθηκε δικάσιμος αυτού του Δικαστηρίου η 12^η-5-

2016.  Εξάλλου, από την, υπό ημεροχρονολογία 14-10-2015, υπηρεσιακή βεβαίωση

της Εισαγγελίας Εφετών Θράκης, που βρίσκεται στην δικογραφία και αναγνώσθηκε,

προκύπτει ότι ο αιτών κατέθεσε την, από 8-6-2015, όμοια αίτηση κατ' άρθρο 497
παρ. 7 ΚΠΔ, η οποία απορρίφθηκε με την υπ' αριθμ. 88/1-9-2015 απόφαση αυτού
του Δικαστηρίου.. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση, η οποία είναι παραδεκτή και
νόμιμη, στηριζόμενη στις προμνησθείσες διατάξεις, πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω
κατ' ουσίαν.

ΕΠΕΙΔΗ, από την κατάθεση του μάρτυρα, τα αναγνωσθέντα ως άνω έγγραφα και από όσα εξέθεσε ο αιτών, αποδείχθηκε, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ότι ο αιτών δεν είχε σκοπό να μην παραστεί στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και να μην υποβληθεί στην εκτέλεση της αποφάσεως του και ότι η άμεση έκτιση της ποινής που του επεβλήθη με την υπ' αριθμ. 493/2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης, θα έχει ως συνέπεια υπέρμετρη και ανεπανόρθωτη βλάβη για τον ίδιο και για την οικογένεια του, δεδομένου ότι μόνο αυτός μπορεί να βοηθήσει τον πατέρα του που εργάζεται περιστασιακά ως εργάτης προκειμένου να συντηρήσει την πολυμελή οικογένεια του, και η μητέρα του δεν εργάζεται λόγω προβλημάτων υγείας. Περαιτέρω, δεδομένου ότι δεν έχει προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες για όμοιες πράξεις το Δικαστήριο κρίνει ότι, αν αφεθεί ελεύθερος, δεν είναι πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήματα. Κατόπιν τούτων πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση του και να ανασταλεί η εκτέλεση της υπ' αριθμ. 493/2014 αποφάσεως του     Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης υπό τους όρους που αναφέρονται στο διατακτικό, οι οποίοι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, εξασφαλίζουν την, οποτεδήποτε παράσταση του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου και την υποβολή του στην εκτέλεση της ποινής που ενδεχομένως θα του επιβληθεί.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντα τον ………………….., που γεννήθηκε το έτος 1993 στην Αλεξανδρούπολη, κάτοικο ……..Αλεξανδρούπολης και ήδη κρατούμενο στο Κατάστημα Κράτησης Κομοτηνής.

ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση (αυτού) περί αναστολής εκτελέσεως της υπ' αριθμ. 493/2014 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης.

ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ την εκτέλεση της ποινής που του επιβλήθηκε με την υπ' αριθμ. 493/2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θράκης μέχρι την έκδοση αποφάσεως επί της ασκηθείσης κατ' αυτής εφέσεως, υπό τους όρους: α) της απαγόρευσης εξόδου του από τη Χώρα, β) της εμφάνισης του το 1° πενθήμερο κάθε μήνα στο Α.Τ. του τόπου κατοικίας του και γ) της καταβολής χρηματικής εγγυήσεως πεντακοσίων (500,00) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε αμέσως στο ακροατήριο του σε δημόσια συνεδρίαση.

Κομοτηνή, 5 Νοεμβρίου 2015

Η προεδρεύουσα Εφέτης                        Η γραμματέας

ΣτΕ Ολομ 3316/2014- Μη ανεκτή συνταγματικά η διάταξη του αρθρ. 30§5 περ. ε' Ν. 3296/2004 σχετικά με το μέτρο της δέσμευσης τραπεζικών και περιουσιακών στοιχείων από τη Διοίκηση

   Με την απόφαση 3316/2014 η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η η διάταξη του άρθρου 30§5 περ. ε' Ν. 3296/2004 , με την οποία παρέχεται η δυνατότητα στη Διοίκηση για επιβολή του μέτρου της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων των ελεγχόμενων προσώπων αντίκειται στα άρθρα 5§1 , 17§1 και 25§1 Συνταγμ. και στο άρθρο 1 του Α' πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και δεν μπορεί να προσλάβει άλλο περιεχόμενο , ώστε να καταστεί συνταγματικώς ανεκτή, με ερμηνεία της από το Δικαστή , διότι το έργο αυτό θα υπερέβαινε τα όρια της ερμηνείας και θα ισοδυναμούσε με θέσπιση νέας διάταξης , δηλ. με άσκηση νομοθετικής εξουσίας . Το ανώτατο ακυρωτικό έκρινε έκρινε ότι για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η δέσμευση το ελεγχόμενο πρόσωπο στερείται της δυνατότητας χρήσεως και διαθέσεως των δεσμευθέντων περιουσιακών στοιχείων του , άρα υφίσταται σοβαρό περιορισμό των περιουσιακών δικαιωμάτων του και της οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας του , ήτοι συνταγματικώς κατοχυρωμένων αγαθών. Παρόλο λοιπόν μου το μέτρο αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος , η εν λόγω ρύθμιση δεν είναι ανεκτή συνταγματικά καθώς σε περιπτώσεις που με κοινό νόμο υπάρχει επέμβαση σε συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα θα πρέπει να διαγράφονται στο νόμο οι προϋποθέσεις της δεσμεύσεως με τρόπο σαφή και αντικειμενικό και θα πρέπει επίσης  η ίδια η ρύθμιση να κινείται εντός των ορίων της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας.  Η εν λόγω διάταξη όμως χρησιμοποιεί αόριστες έννοιες καταλείποντας στη Διοίκηση ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας και χωρίς να τίθεται περιορισμός ως προς την έκταση των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν ούτε διευκρινίζεται η χρονική διάρκεια της δέσμευσης . Κατά συνέπεια η εν λόγω διάταξη αντίκειται στα προαναφερθέντα άρθρα του Συντάγματος αλλά και της ΕΣΔΑ .

    Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μειοψηφήσασα γνώμη σύμφωνα με την οποία , η δέσμευση συνεπάγεται μεν σοβαρή επέμβαση στα ως άνω συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά , δικαιολογείται όμως διότι χωρίς την άμεση λήψη του μέτρου αυτού η υλοποίηση των σκοπών του νόμου (πάταξη της φοροδιαφυγής, της λαθρεμπορίας κλπ), κινδυνεύει να ματαιωθεί και κατά συνέπεια το μέτρο αυτό δεν αντίκειται στις προλεχθείσες διατάξεις.

Πηγή : lawdb.intrasoftnet.com (Nomos) 

Δ.ΕΦ.ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ - ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΜΕΤΑΘΕΣΗΣ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΣΩΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ

Σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας , χορηγήθηκε σε στέλεχος Λιμενικού Σώματος προσωρινή διαταγή με την οποία διατάσσεται η αναστολή εκτέλεσης απόφασης μετάθεσης - που εκδόθηκε μετά την άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής- μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως αναστολής, η οποία θα συζητηθεί την 16-12-2015. Σημειωτέον ότι φύλλο πορείας επρόκειτο να χορηγηθεί στις 30-11-2015. Με την εν λόγω προσωρινή διαταγή όμως δεν θα εκτελεστεί η μετάθεση μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως αναστολής. 

Η προσωρινή διαταγή τίθεται με σφραγίδα στο πίσω μέρος της αιτήσεως αναστολής και κοινοποιείται με το δικόγραφο στον αρμόδιο υπουργό έτσι ώστε να μην εκτελεστεί η διαταγή.

165/2015 ΜΠρΔράμας- Απόρριψη έφεσης ΤΠΔ κατά απόφασης υπαγωγής οφειλέτη στο ν. 3869/2010- υπάγονται στο νόμο και οι οφειλές από το ΤΠΔ

Η εν λόγω απόφαση αφορά σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας και έκρινε επί εφέσεως που άσκησε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κατά απόφασης οφειλέτη που υπήχθη στο ν. 3869/2010 με απόφαση του Ειρηνοδικείου Δράμας. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο απέρριψε όλους τους λόγους έφεσης και επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, κρίνοντας ότι υπάγονται στο ν. 3869/2010 και οι οφειλές από το ΤΠΔ , ενισχύοντας τη νομολογία που τάσσεται υπέρ αυτής της άποψης , η οποία είναι και η ορθότερη, δεδομένων των πρόσφατων αλλαγών στο νόμο , με τις οποίες υπήχθησαν πλέον στο πεδίο εφαρμογής του και οφειλές από το Δημόσιο , τους ΟΤΑ και τα ασφαλιστικά ταμεία. 

Αριθμός απόφασης

                             165/2015 

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΔΡΑΜΑΣ

Εκουσία Δικαιοδοσία

             ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Δικαστή ......, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Πρωτοδικείου και με Γραμματέα τον .....

              ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του την 5η Μαΐου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

               ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ - ΚΑΘ' ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ : Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ», που εδρεύει στην Αθήνα, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου του δικηγόρου …….. (Δ.Σ. Δράμας)

ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) …….  Του ……., κατοίκου Δράμας 2) Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «Τράπεζα EUROBANK ΕΡΓΑΣΙΑΣ Α. Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα για απαιτήσεις της ιδίας και ως καθολική διάδοχος της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΝΕΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ», της τελευταίας ως ειδικής διαδόχου της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Τ.Ε.», ειδικής διαδόχου της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «Τ Bank Ανώνυμη Τραπεζική Εταιρία» ως η επωνυμία αυτή είχε προέλθει από την μετονομασία της πρώην ASPIS BANK ανώνυμη τραπεζική εταιρεία , από τους οποίους ο πρώτος παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας δικηγόρου του Ιουλίας Μυλωνά (ΔΣ Ροδόπης) και κατέθεσε προτάσεις και η δεύτερη παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας της δικηγόρου ΘΒ (ΔΣ Δράμας) .

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΣ - ΑΙΤΩΝ κατέθεσε στο Ειρηνοδικείο Δράμας την με αριθμό κατάθεσης 249/19.11.2012 αίτηση του, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ' αριθ. 90/2014 απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου κατά την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, το οποίο την έκανε δεκτή ως ουσία βάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής  παραπονείται το εκκαλούν με την από 18-9-2014 και με αριθμό κατάθεσης 13540Μεφ310/2.10.2014 έφεση του, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε αρχικά για τις 13.1.2015 και μετ' αναβολή για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

          ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ

     Η κρινόμενη με αριθμό έκθ. κατάθεσης 13540Μεφ310/2.10.2014 έφεση του δευτέρου των καθ' ων η αίτηση και ήδη εκκαλούντος κατά της με αριθμό 90/2014 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Δράμας, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 741-781 ΚΠολΔ) επί της με αριθμό έκθ. κατάθεσης 6310/2012 αίτησης του αιτούντος και ήδη πρώτου εφεσίβλητου, έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρα 14 ν. 3869/2010, 495, 500, 511, 513, 516, 517, 518, 741, 761 και 17Α του ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα, εντός της προθεσμίας των τριών ετών από τη δημοσίευση της εκκαλούμενης απόφασης (άρθρο 518 παρ. 2 ΚΙΊολΔ), εφόσον από τα προσκομιζόμενα έγγραφα δεν προκύπτει ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση αυτής (η εκκαλούμενη απόφαση δημοσιεύθηκε στις 26.3.2014 και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου στις 6.9.2014). Αρμοδίως εισάγεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου και πρέπει να γίνει δεκτή κατά το τυπικό της μέρος και να εξετασθεί στη συνέχεια για το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία, με την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (533 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφαρμοζόμενου του νόμου που ίσχυε κατά τη δημοσίευση της (άρθρα 14 ν. 3869/2010, 495, 516, 518 παρ. 1,533 παρ. 2 και 741 ΚΠολΔ), χωρίς να απαιτείται η κατάθεση παραβόλου έφεσης κατ άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ από το εκκαλούν ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ», το οποίο απολαμβάνει τα δικονομικά προνόμια του Ελληνικού Δημοσίου.

 Ο αιτών και ήδη πρώτος εφεσίβλητος με την υπ' αριθ. έκθ. κατάθεσης 249/19.11.2012 αίτηση του ενώπιον του Ειρηνοδικείου Δράμας, επικαλούμενος έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του προς τους πιστωτές του και συγκεκριμένα προς το εκκαλούν ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ», τη δεύτερη εφεσίβλητη, την ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Τ.Ε.», ειδική διάδοχο της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «Τ Bank Ανώνυμη Τραπεζική Εταιρία» ως η επωνυμία αυτή είχε προέλθει από την μετονομασία της πρώην ASPIS BANK ανώνυμη τραπεζική εταιρία και την ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΝΕΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ», διάδοχος των οποίων τυγχάνει η δεύτερη εφεσίβλητη, ζήτησε τη ρύθμιση των χρεών του από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με βάση την περιουσιακή και οικογενειακή του κατάσταση με την εξαίρεση από τη ρευστοποίηση της περιγραφόμενης σ' αυτήν κύριας κατοικίας, ιδιοκτησίας του, σύμφωνα με το σχέδιο διευθέτησης που υπέβαλε, με σκοπό την απαλλαγή του απ αυτά. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την υπ' αριθμ. 90/2014 απόφαση του, που εκδόθηκε κατά τις διαδικασία της εκούσιας διαδικασίας* έκανε δεκτή την αίτηση ως ουσία βάσιμη, ρύθμισε τα χρέη του αιτούντος με μηνιαίες καταβολές επί πενταετία προς τους πιστωτές του, μεταξύ των οποίων και το εκκαλούν ΝΠΔΔ με μηνιαία προς αυτό καταβολή ποσού των 28,20 ευρώ, εξαίρεσε από την εκποίηση την κύρια κατοικία του αιτούντος, ήτοι ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε ένα διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου πολυκατοικίας που βρίσκεται στη ........... και επέβαλε στον αιτούντα την υποχρέωση να καταβάλει στους μετέχοντες δανειστές για την διάσωση της κατοικίας του το συνολικό ποσό των 32.215,93 ευρώ με μηνιαίες καταβολές σε δεκαπέντε έτη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται το εκκαλούν ΝΠΔΔ με την υπό κρίση έφεση του και υποστηρίζει ότι το Ειρηνοδικείο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα τον νόμο και για τον λόγο αυτό ζητεί να γίνει δεκτή η έφεση του, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση και να απορριφθεί η αίτηση ως προς το ίδιο.

Σύμφωνα με το άρθρο 62 του ν. 2214/1994 «Αντικειμενικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος και άλλες διατάξεις» για την εξυπηρέτηση και ασφάλιση των τοκοχρεωλυτικών δανείων που χορηγούνται από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για την απόκτηση πρώτης κατοικίας από δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους και λοιπούς διοικούμενους, κατά την κείμενη νομοθεσία, κάθε δανειζόμενος υποχρεούται να εκχωρήσει υπέρ του δανειστή: α) μέχρι τα 6/10 όλων γενικά των μηνιαίων τακτικών απολαβών του (μισθός, επιδόματα, αναλογία Δώρου Χριστουγέννων κλπ), β) μέχρι τα 6/10 της κύριας και επικουρικής σύνταξης του και όλων γενικό των μερισμάτων και άλλων παροχών, που λαμβάνουν γενικά από τα ασφαλιστικά τους ταμεία, γ) τα 3/4 από το εφάπαξ βοήθημα που χορηγείται σε αυτόν από οποιονδήποτε ασφαλιστικό φορέα ή από την οριζόμενη από την εργατική νομοθεσία αποζημίωση λόγω λύσης της εργασιακής σχέσης, ενώ οι ανωτέρω εκχωρήσεις είναι ισχυρές, καταργούμενης κάθε αντίθετης γενικής ή ειδικής ρύθμισης. Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 6 του ν. 3867/2010, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, ύστερα από αίτηση του υπόχρεου μπορούν να καθορίζονται όροι εξυπηρέτησης, επί μέρους συμφωνίες των δανειακών συμβάσεων και η διευθέτηση των τόκων υπερημερίας των μη κανονικά εξυπηρετούμενων οποιουδήποτε είδους δανειακών συμβάσεων, που έχει χορηγήσει το Ταμείο προς φυσικά πρόσωπα. Οι ανωτέρω ειδικές διατάξεις δεν αποκλείουν την εφαρμογή του Ν. 3869/2010 και για τις εκ δανείων οφειλές προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Ο νόμος αυτός δεν έχει καμία επιφύλαξη μη ισχύος του σε άλλες περιπτώσεις πλην των ρητώς αναφερομένων. Ούτε εξάλλου ο ειδικός τρόπος εξοφλήσεως των δανείων αυτών μέσω εκχωρήσεως ποσοστού από τον μισθό ή τη σύνταξη του δανειολήπτη δημοσίου υπαλλήλου παρέχει κανένα στήριγμα περί μη εφαρμογής του νόμου και επί των δανείων αυτών (βλ. Αθανασίου Κρητικού «Ρύθμιση των οφεΛών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων» - Ερμηνεία άρ, 1 του ν. 3869/2010 σελ. 70 αριθμ. 87 - 88, καθώς και υποσημείωση 86 στη σελ. 70). Οι διατάξεις του ν. 3869/2010 έχουν ως σκοπό την ελάφρυνση των δανειοληπτών από την υπερχρέωση μέσω της λήψης κάθε είδους δανείων, την αποκατάσταση της παραγωγικής τους δυνατότητας, η οποία υποσκάπτεται από το βάρος των χρεών τους και τον απεγκλωβισμό τους από την περιθωριοποίηση λόγω της υπερχρέωσης. Συνακόλουθα η αποδυνάμωση των ενοχικών δικαιωμάτων του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων (η οποία δεν συνιστά κατάργηση τους, καθόσον με τις ρυθμίσεις του Ν.3869/2010 τα εν λόγω πιστωτικά πιστωτικά ιδρύματα μπορούν να ικανοποιηθούν  σύμμετρα ή προνομιακά στην περίπτωση, που έχουν εμπράγματη εξασφάλιση σε σχέση με τους υπόλοιπους πιστωτές του οφειλέτη) επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού συμφέροντος, ενώ η προνομιακή μεταχείριση του ανωτέρω έναντι των υπολοίπων πιστωτών (ανωνύμων τραπεζικών εταιριών) με βάση τις προαναφερόμενες διατάξεις νόμου δεν είναι ανεκτή δικαιοπολιτικά, διότι ο νομοθέτης με το νόμο για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα θέλησε να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του οι χρηματικές οφειλές από δάνεια προς όλους τους πιστωτές (ιδιώτες και μη). Επιπροσθέτως στην περίπτωση που ο νομοθέτης ήθελε να εξαιρέσει από την εφαρμογή του νόμου αυτού τις οφειλές προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, θα το είχε πράξει ρητά. Επιχείρημα στην εν λόγω ερμηνεία αποτέλεσε κατά τη διάσταση που ανέκυψε στη νομολογία ότι ο νόμος (όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο δημοσίευσης της εκκαλουμένης απόφασης) είχε περιλάβει εξαιρέσεις από την εφαρμογή του νόμου, όπως στην περίπτωση των οφειλών από τέλη προς νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (άρθρο 1 παρ. 2 περ. β" του ν. 3869/2010), οι οποίες, όπως και οι λοιπές οφειλές της ίδιας διάταξης (διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, εισφορές προς οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης), εξαιρούνται από την ρύθμιση χρεών, διότι προέρχονται από την άσκηση δημόσιας εξουσίας ή από σχέσεις δημοσίου δικαίου, στις οποίες το φυσικό πρόσωπο έχει την ιδιότητα του διοικούμενου (οφειλές από φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και τους ΟΤΑ,) και όχι του ιδιώτη - αντισυμβαλλόμενου (πιστούχου) κατά το άρθρο 361 ΑΚ, ενώ η ίδια διάταξη δεν διελάμβανε ρυθμίσεις για οφειλές από δάνεια, που χορηγήθηκαν από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η ορθή αυτή ερμηνεία του Νόμου επιβεβαιώνεται από την εντελώς πρόσφατη επιλογή του Νομοθέτη να περιλάβει στο ρυθμιστικό πεδίο του εν λόγω νόμου (υπό προϋποθέσεις) ακόμη καί τις ανωτέρω οφειλές, που προέρχονται από την άσκηση δημόσιας εξουσίας ή από σχέσεις δημοσίου δικαίου με την τροποποίηση του άρ. 1 του 3869/2010 από τον νόμο 4336/2015. Επιπλέον η ερμηνευτική εξαίρεση των οφειλών προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων από τις διατάξεις του ν. 3860/2010 παραβιάζει την αρχή της ισότητας, που προβλέπεται στο άρθρο 4 του Συντάγματος, αφού αφενός μεν οι δανειολήπτες του Ταμείου θα στερούνταν αναιτιολόγητα τις ευνοϊκές διατάξεις του ν. 3869/2010 σε σχέση με τους δανειολήπτες των υπολοίπων πιστωτικών ιδρυμάτων, αφετέρου δε τα υπόλοιπα πιστωτικά ιδρύματα θα υποχρεούνταν να δέχονται τη μείωση των χρηματικών του απαιτήσεων τους μέσω της αναγκαστικής συμμετοχής τους στη διαδικασία του ν. 3869/2010 σε αντίθεση με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που θα διατηρούσε αλώβητες τις δικές του απαιτήσεις. Επιπροσθέτως από τη διάταξη του άρθρου 62 του ν. 2214/1994 περί εκχώρησης μέρους των τακτικών μηνιαίων απολαβών του δανειολήπτη στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν προκύπτει ότι οι οφειλές αυτές δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στη ρύθμιση του ν. 3869/2010 (βλ. Αθανασίου Κρητικού «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων» - Ερμηνεία άρ. 1 του ν. 3869/2010 σελ. 70 αριθμ. 87 - 88, καθώς και υποσημείωση 86 στη σελ. 70), διότι η ανωτέρω διάταξη καθορίζει απλά τον τρόπο καταβολής της τοκοχρεολυτικής δόσης, η οποία γίνεται με νόμιμη εκχώρηση από τον οφειλέτη προς το Ταμείο ενός ποσοστού του μισθού ή της σύνταξης του. Η εν λόγω εκχώρηση θα εξακολουθεί να ισχύει παράλληλα με τη ρύθμιση του ν. 3869/2010 και απλώς θα μεταβάλλεται το ποσοστό του μισθού που θα παρακρατείται, το οποίο προφανώς θα βρίσκεται εντός του νόμιμου ποσοστού των 6/10, καθόσον ο οφειλέτης, ευρισκόμενος σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του, ασφαλώς θα αιτείται τον καθορισμό ποσοστού μικρότερου των 6/10. .................Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμος, διότι, από τις διατάξεις των άρθρων 1 § 1 και 4 § 1 του Ν.3869/2010, η ρύθμιση του άρθρου 25 παρ. 6 του ν. 3867/2010 δεν αποκλείει τη ρύθμιση διατάξεων του ν. 3869/2010, διότι με την πρώτη προβλέπεται μία ρύθμιση των απαιτήσεων του ταμείου με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου, ενώ η ρύθμιση του ν. 3869/2010 είναι απότοκος δικαστικής απόφασης (βλ. ΜονΠρωτΘεσ 3558/2015 Τ.Ν.Π. Νόμος, ΜονΠρωτΚορινθ. 60/2015 Τ.Ν.Π. Νόμος, ΜονΠρωτ Σύρου 13/2015, ΜονΠρΞανθ. 79/2014, αδημ. ΜονΠρΣερ. 437/2013, αδημ., ΜονΠρΠατρ. 555/2013, ΤΝΠ Νόμος, ΕψΘεσ. 6958/2011, ΤΝΠ Νόμος, Αθ. Κρητικό, Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων ό.π.). Με τον πρώτο λόγο της έφεσης του το εκκαλούν ΝΠΔΔ υποστηρίζει ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δέχθηκε ότι οι απαιτήσεις του έναντι του αιτούντος υπάγονται στις διατάξεις του ν. 3869/2010, ενώ έπρεπε να απορρίψει την αίτηση ως μη νόμιμη και να δεχτεί ότι οι οφειλές του αιτούντος προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων εξαιρούνται από τη ρύθμιση και εφαρμογή του νόμου αυτού. Επιπλέον με τον δεύτερο λόγο της έφεσης του, κατά την δέουσα εκτίμηση του περιεχομένου του, το εκκαλούν υποστηρίζει ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις των άρθρων 455, 460, 461 και 462 του ΑΚ, 62 του ν. 2214/1994 και 1 του ν. 3869/2010 και έκρινε ότι πρέπει να συμπεριληφθεί στο διαθέσιμο εισόδημα του αιτούντος και το ποσό των τακτικών μηνιαίων απολαβών του, που αυτός είχε εκχωρήσει στο Ταμείο, το οποίο με τον τρόπο αυτό είχε εξέλθει από την περιουσία του και δεν μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση των διατάξεων του ν. 3869/2010. Ωστόσο, κατά τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, στη ρύθμιση του ν.3869/2010 υπάγεται και η οφειλή του δανειολήπτη, πρώτου εφεσίβλητου, προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, η οποία δεν συμπεριλαμβάνεται στις εξαιρούμενες οφειλές του άρθρου 1 παρ. 2 του ν. 3869/2010, αφού από την ερμηνεία των διατάξεων που προαναφέρθηκαν, δεν προκύπτει κάποιος λόγος, για τον οποίο πρέπει να εξαιρεθεί η απαίτηση του Ταμείου από την υπαγωγή της στο ν.3869/2010. Επιπροσθέτως η εκχώρηση μέρους των τακτικών μηνιαίων απολαβών του οφειλέτη, πρώτου εφεσίβλητου, προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν αποκλείει τη ρύθμιση του ν. 3869/2010. η οποία εξακολουθεί να ισχύει, αλλά απλά θα μεταβάλλεται το ποσοστό του μισθού του που θα παρακρατείται, το οποίο προφανώς θα βρίσκεται εντός του νομίμου ποσοστού των 6/10, καθόσον ο οφειλέτης, ευρισκόμενος σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του, συμπεριλαμβανομένης και της εν λόγω οφειλής προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, θα αιτείται και σε περίπτωση ευόδωσης της αίτησης, θα καθορίζεται ποσοστό μικρότερο των 6/10 του μισθού του. Επομένως το ποσό, που έχει εκχωρήσει ο πρώτος εφεσίβλητος προς το Ταμείο, συμπεριλαμβάνεται στο διαθέσιμο εισόδημα του για την ικανοποίηση όλων των πιστωτών του. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφαση του έκρινε τα ίδια, ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και τα περί του εναντίου υποστηριζόμενα από το εκκαλούν ΝΠΔΔ με τους δύο λόγους της έφεσης του είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Με πρόσθετο λόγο έφεσης, ο οποίος παραδεκτά ασκείται και με τις προτάσεις, διότι η υπόθεση δικάζεται κατά την εκούσια δικαιοδοσία (βλ. Σ. Σαμουήλ «Έφεση» σελ. 237 αριθμ. 581) το εκκαλούν ισχυρίζεται, ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις του ν. 3869/2010 με το να δεχθεί την αίτηση του εκκαλούντος ως επαρκώς ορισμένη, παρά το γεγονός ότι σε αυτή δεν προσδιορίζονται ο τρόπος και οι ειδικότερες συνθήκες υπό τις οποίες περιήλθε ο πρώτος εφεσίβλητος σε μόνιμη αδυναμία πληρωμών και επειδή δεν προσδιορίζει ποια ήταν τα εισοδήματα του κατά τον χρόνο που ελάμβανε τα δάνεια. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμος, διότι, από τις διατάξεις των άρθρων 1 § 1 και 4 § 1 του Ν.3869/2010, προκύπτει ότι αυτός που αιτείται τη δικαστική ρύθμιση των οφειλών του, οφείλει αλλά και αρκεί, για το ορισμένο της αίτησης του να διαλάβει στο δικόγραφο αυτής τα κάτωθι στοιχεία: α) ότι δεν τυγχάνει έμπορος και ως εκ τούτου, δεν έχει πτωχευτική ικανότητα, β) ότι έχει περιέλθει σε μόνιμη και, κατά την ορθότερη άποψη, γενική -καθολική αδυναμία πληρωμής των ληξιφόθεσμων χρηματικών οφειλών του, γ) την κατάσταση της περιουσίας του και τα εισοδήματα του ίδιου και του συζύγου του, δ) κατάσταση των πιστωτών, τις οφειλές του προς τους οποίους επιθυμεί να ρυθμίσει, κατά κεφάλαιο τόκους και έξοδα και ε) σχέδιο διευθέτησης οφειλών, ενώ δεν απαιτείται να μνημονεύονται ο χρόνος, ο τρόπος και οι συνθήκες υπό τις οποίες περιήλθε σε αδυναμία πληρωμών ο οφειλέτης ή οι αιτίες, για ης οποίες δημιουργήθηκαν τα μη αντιμετωπίσιμα ήδη χρέη του αιτούντος ή τα αίτια, που τον ώθησαν στο δανεισμό και στην εν γένει δημιουργία των οφειλών, που επιθυμεί να ρυθμίσει, εναπόκειται δε στους καθ' ων η αίτηση πιστωτές του να επικαλεστούν και να αποδείξουν ότι η περιέλευση του αιτούντος σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμής έγινε δολίως (βλ. I. Βενιέρη - Θ. Κατσά, «Εφαρμογή του Ν. 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα», έκδ. 2η, σελ. 156, 163-164, 181-183, Κρητικό ό.π. σελ. 97, ΜΠρωτΛαμίας 100/2015 Τ.Ν.Π. Νόμος). Στην προκειμένη περίπτωση, η υποβληθείσα αίτηση του εκκαλούντος περιλαμβάνει το προαναφερθέν ελάχιστο εκ του νόμου περιεχόμενο και είναι επαρκώς ορισμένη, στο ίδιο δε συμπέρασμα κατέληξε και η εκκαλουμένη, η οποία επομένως δεν έσφαλε. Με τον δεύτερο πρόσθετο λόγο έφεσης, ο οποίος παραδεκτά κατά τα ανωτέρω ασκείται με τις προτάσεις, το εκκαλούν εκθέτει ότι το ίδιο ενήργησε προς όφελος του αιτούντα και συγκεκριμένα προς ικανοποίηση του μονομερούς αιτήματος του για δανειοδότηση. Ότι παρά ταύτα ο πρώτος εφεσίβλητος ενήργησε όλως καταχρηστικώς καταθέτοντας την υπό κρίση αίτηση του με πρόθεση να υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 3689/2010 με απώτερο σκοπό την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους του προς το Ταμείο και τελικά ενός ελάχιστου ποσοστού έναντι των οφειλομένων, παρά το γεγονός ότι με τις διατάξεις του άρ. 25 Ν. 3867/2010 προβλέπεται ειδική διαδικασία διακανονισμού των οφειλών των δανειοδοτούμενων και ότι η συμπεριφορά του αυτή υπερβαίνει τα όρια της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος με συνέπεια να μην καθίσταται ανεκτή κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου. Με τον εν λόγω ισχυρισμό το εκκαλούν επαναφέρει τον πρώτο λόγο εφέσεως περί μη υπαγωγής των χρεών από δάνεια του ΤΠ&Δ στις διατάξεις του Ν. 3869/2010 υπό τον μανδύα της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, ισχυρισμός ο οποίος σε κάθε περίπτωση τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθ' όσον τα επικαλούμενα για τη θεμελίωση του περιστατικά (ήτοι το γεγονός ότι ο πρώτος εφεσίβλητος επιλέγει την εφαρμογή της προβλεπόμενης στον Ν. 3869/2010 ρύθμισης αντί του προβλεπόμενου στο άρ. 25 Ν. 3867/2010 διακανονισμού) δεν καθιστά από μόνο του την άσκηση της επίδικης αξίωσης καταχρηστική και προφανώς υπερβαίνουσα τα τιθέμενα από τη διάταξη του άρθρ. 281 ΑΚ όρια. Κατ" ακολουθία των ανωτέρω, η έφεση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της ως ουσία αβάσιμη. Τέλος, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 8 παρ. 6 ν. 3869/2010, ορθά δεν επιβλήθηκαν δικαστικά έξοδα στον πρώτο βαθμό με την απόφαση που καθόρισε τις μηνιαίες καταβολές του αιτούντος. Ωστόσο, με την παρούσα απόφαση το εκκαλούν πρέπει να καταδικασθεί, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας των εφεσίβλητων, κατόπιν αιτήματος τους, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας (άρθρα 176 και 183 του ΚΠολΔ).

 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ\

     ΔΙΚΑΖΕΙ κατ' αντιμωλία των διαδίκων. 

    ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το εκκαλούν στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει για κάθε εφεσίβλητο στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στη Δράμα, στις 21 Αυγούστου 2015, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

 Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                           Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής η οποία επιδόθηκε στην οφειλέτιδα μετά την αίτησή της για υπαγωγή στο Ν. 3869/2010- δεκτή η ανακοπή (ΜΠρΛαμ 11/2015)

      Με την εν λόγω απόφαση γίνεται δεκτή η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής οφειλέτιδας στην οποία επιδόθηκε διαταγή πληρωμής με επιταγή μετά την κατάθεση και κοινοποίηση της αίτησης του άρθρου 4 του Ν. 3869/2010 (υπερχρεωμένα νοικοκυριά), σε χρονικό διάστημα δηλαδή κατά το οποίο ισχύει η αναστολή καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος της οφειλέτιδας , σύμφωνα με το άρθρο 4§3 Ν. 3869/2010. 

      Η απόφαση αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον διότι ερμηνεύει ποιά ακριβώς καταδιωκτικά μέτρα απαγορεύονται από την κατάθεση της αίτησης του άρθρου 4 Ν. 3869/2010 και ποιά όχι , δεδομένου ότι υπάρχουν σήμερα αντικρουόμενες αποφάσεις για το κατά πόσο η έκδοση διαταγής πληρωμής από πλευράς πιστωτή , μετά την κατάθεση και επίδοση της αίτησης του Ν. 3869/2010 , εμπίπτει στην απαγορευτική διάταξη του άρθρου 4§3 του ιδίου νόμου . 

Μονομελές Πρωτοδικείο Λαμίας 

Αριθμ. αποφ. 11/2015

  .... Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι με τη διάταξη του άρθρου 632§2 ΚΠολΔ καθιερώνεται ειδική διαδικασία , καθώς είναι σαφές οτι τα άρθρα στα οποία αυτό παραπέμπει ρυθμίζουν μόνο την προθεσμία για την κλήτευση και τη συζήτηση στο ακροατήριο , αφήνοντας αρρύθμιστα ζητήματα , όπως είναι η άσκηση των ενδίκων μέσων και η διαδικασία ενώπιον των δευτεροβάθμιων δικαστηρίων, η δυνατότητα άσκησης ανακοπής ερημοδικίας σε περίπτωση διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε για απαίτηση από πιστωτικό τίτλο και η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο σε περίπτωση απαίτησης από πιστωτικό τίτλο ή μισθώματα (ενδεικτικά , το άρθρο 632§2 του ΚΠολΔ δεν παραπέμπει στα άρθρα 642,644,648,652 επ. του ίδιου Κώδικα). Είναι σαφές ότι εάν ο νομοθέτης επιθυμούσε να θεσπίσει τέτοιου είδους μεταβολές, όπως η άσκηση ανακοπής ερημοδικίας σε υποθέσεις ανακοπών για απαιτήσεις από πιστωτικούς τίτλους ή η εγγραφή στο πινάκιο των ανακοπών κατά διαταγών πληρωμής που στηρίχθηκαν σε απαιτήσεις από πιστωτικούς τίτλους ή μισθώματα , θα το έκανε με ρητή αναφορά  στην αιτιολογική του έκθεση (η οποία είναι φανερό είναι φανερό ότι προσανατολίζεται στην επιτάχυνση των σχετικών δικών) και δεν θα το επεδίωκε σιωπηρά και με την δια παραλείψεως ειδικής ρύθμισης εφαρμογή των γενικών διατάξεων (Μπαλογιάννης σε Χ. Απαλαγάκη , ΚΠολΔ Ερμηνεία κατ' αρθρο , άρθρο 644, για το ότι η απαγόρευση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας στη διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους επιβάλλεται από το σκοπό της εξυπηρέτησης της ταχύτητας στην τελεσίδικη περάτωση της αντιδικίας). Εν/όψει των ανωτέρω, η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής εκδικάζεται κατά την τακτική διαδικασία, εκτός εάν η διαφορά από την απαίτηση για την οποία έχει εκδοθεί η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής δικάζεται σύμφωνα με ειδική διαδικασία , οπότε με τη διαδικασία αυτή θα εκδικαστεί και η ανακοπή , σε κάθε περίπτωση όμως με τις αποκλίσεις που εισάγουν οι διατάξεις των άρθρων 643και 591§1 περ. α ΚΠολΔ.
        Η σώρευση στο υπό κρίση δικόγραφο αφενός της ανακοπής του άρθρου 632§1 του ΚΠολΔ κατά της διαταγής πληρωμής και αφετέρου της ανακοπής του 933 ΚΠολΔ κατά της επιταγής προς εκτέλεση είναι παραδεκτή, σύμφωνα με το άρθρο 218 ΚΠολΔ , καθόσον και οι δύο ανακοπές υπάγονται στην αρμοδιλοτητα αυτού του δικαστηρίου και και δικάζονται κατά την ίδια (τακτική) διαδικασία , εφόσον η διαφορά από την απαίτηση για την οποία εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής της οποίας επιχειρείται η εκτέλεση δικάζεται κατά τη διαδικασία αυτή , ενώ η σύγχρονη εκδίκασή τους δεν επιφέρει κατά την κρίση του δικαστηρίου σύγχυση (ΕφΑθ 2497/1998 ΕλλΔνη 39.916)....
          Κατά τη διάταξη του άρθρου 4§3 του ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων , με την κατάθεση της αίτησης προσδιορίζεται και η ημέρα επικύρωσης κατά την οποία είτε θα επικυρωθεί ο ενδεχόμενος προδικαστικός συμβιβασμός από τον Ειρηνοδίκη είτε θα συζητηθεί ενδεχόμενο αίτημα για την έκδοση προσωρινής διαταγής . η ημέρα επικύρωσης προσδιορίζεται υποχρεωτικώς δύο μήνες μετά την κατάθεση της αίτησης . Μέχρι την ημέρα επικύρωσης δεν επιτρέπεται η λήψη καταδιωκτικών μέτρων κατά του οφειλέτη , καθώς και η μεταβολή της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του. Δεν εμπίπτει ωστόσο , στην ως άνω απαγόρευση (αναστολή καταδιωκτικών μέτρων) , όπως ισχύει και στην περίπτωση της πτώχευσης , η υποβολή αίτησης για την έκδοση διαταγής πληρωμής και η έκδοση αυτής καθ' εαυτής της διαταγής πληρωμής , καθόσον κατά την κρίση του δικαστηρίου , η αίτηση και η έκδοση διαταγής πληρωμής δεν αποτελούν επιθετικές πράξεις , όπως η έγερση αγωγής , αλλά απλά αποσκοπούν στην κτήση εκτελεστού τίτλου, ενώ επίσης τόσο αυτές όσο και η περιαφή του εκτελεστηρίου τύπου , δεν αποτελούν πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης αλλά προδικασία αυτής, ενώ αντιθέτως αποτελεί επιθετική πράξη η επίδοση της διαταγής πληρωμής αφού έχει λάβει τον εκτελεστήριο τύπο κατ' άρθρο 924 εδ. 1 (ΕφΘεσ 2230/2008 ΕπισκΕΔ 2009.160, ΠΠρΑθ 4630/1974 ΝοΒ23.778, ΜΠρΠειρ 1084/2011 ΔΕΕ 2011.572).   Υποστηρίζεται βεβαίως τόσο από τη θεωρία αλλά και τη νομολογία η άποψη ότι η αναστολή των ατομικών  καταδιωκτικών μέτρων καταλαμβάνει ακόμη και αυτή καθ' εαυτή την έκδοση διαταγής πληρωμής (ΠΠρΘεσ 20657/2011, ΜΠρΘεσ 15240/2011, ΜΠρΚοζ 1778/2009, ΜΠρΠατρ 3054/2010) , καθ' όσον με την επίδοση της σε δύο φάσεις και σύμφωνα με όσα διαλαμβάνονται στη διάταξη του άρθρου 632 αριθμ. 2 ΚΠολΔ , είναι δυνατό να δημιουργηθεί δεδικασμένο ως προς την απαίτηση.  Το επιχείρημα αυτό ωστόσο , της ως άνω άποψης, δεν αφορά αυτή καθ' εαυτή την έκδοση της διαταγής πληρωμής και την περιαφή του εκτελεστηρίου τύπου , αλλά εδράζεται στα αποτελέσματα από την (ενδεχόμενη) διπλή επίδοσή της , ήτοι αποτελεί επιχείρημα εκ του του αποτελέσματος και ουσιαστικά βάλλει κατά των επιδόσεων της διαταγής πληρωμής και όχι κατά της ίδιας (ΜΠρΘεσ 9050/2013).
    Με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής η ανακόπτουσα ισχυρίζεται οτι η καθ' ης άσκησε καταχρηστικά το δικαίωμα της να επιδιώξει την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής για το λόγο οτι , σε χρόνο προγενέστερο της κατάθεσης της αίτησης για την έκδοσή της (21.10.2013) , είχε ασκήσει στο Ειρηνοδικείο εναντίον των πιστωτών της , μεταξύ των οποίων και η καθ' ης , την από .. και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ...αίτησή της για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων , πληρουμένων στο πρόσωπό της όλων των νομίμων προϋποθέσεων, την οποία και της επέδωσε. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος , γιατί τα πραγματικά  περιστατικά που τον συγκροτούν , και αληθή υποτιθέμενα, δεν αρκούν για να καταστήσουν καταχρηστική την άσκηση της αξίωσης της καθ' ης , σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στην ως άνω νομική σκέψη.
      Με τον πρώτο λόγο της ανακοπής κατά της προσβαλλόμενης επιταγής  προς πληρωμή η ανακόπτουσα εκθέτοντας άπαντα τα ανωτέρω ισχυρίζεται οτι η προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή τυγχάνει άκυρη ως ερχόμενη σε αντίθεση με το άρθρο 4§3 του ν. 3869/2010 και την ex lege αυτοδίκαιη αναστολή των ατομικών διώξεων , αλλά και γιατί η ενέργεια αυτή της καθ' ης υπερβαίνει τα όρια που επιβάλουν η καλή πίστη , τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικό - οικονομικός σκοπός του δικαιώματος , αφού η άσκηση του δικαιώματος της καθ' ης να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση μοναδικό σκοπό είχε ην επιδίωξη πλήρους ικανοποίησης της απαίτησής της πριν προλάβει να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του ν. 3869/2010. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι νόμιμος στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 4§3 του ν. 3869/2010 και 281 ΑΚ και πρέπει ανερευνηθεί περαιτέρω κατ' ουσία.
        Με τον τέταρτο λόγ της υπό κρίση ανακοπής , ο οποίος αφορά αμφότερες τις προσβαλλόμενες πράξεις , η ανακόπτουσα εκθέτει οτι η εγγυήτρια της επίδικης σύμβασης , άσκησε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Λαμίας , μεταξύ άλλων και εναντίον της καθ' ης , την από ... και με αριθμό κατάθεσης .... αίτησή της για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ' αριθμ. ... απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου , η οποία έκανε εν μέρει δεκτή αυτή και καθόρισε : α) τις επί τετραετίας μηνιαίες καταβολές τις προς τις πιστώτριες τράπεζες μεταξύ των οποίων , και προς την καθ' ης , αναφορικά με την απαίτησή της από την επίδικη σύμβαση στο ποσό των .., ευρώ , επιμεριζόμενο συμμετρικά , όπως ειδικότερα ορίζεται στο σκεπτικό της ανωτέρω απόφασης , εντός του πρώτου τριημέρου εκάστου μηνός ,  , αρχής γενομένης από τον πρώτο μήνα από την κοινοποίηση της απόφασης και β) τη μηνιαία καταβολή προς την καθ' ης του ποσού των .. ευρώ για εξήντα μήνες , αρχής γενομένης την πρώτη ημέρα εκάστου μηνός για τέσσερα χρόνια μετά τη δημοσίευσή της , χωρίς ανατοκισμό και με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω ισχυρίζεται ότι η ενσωματωμένη στις προσβαλλόμενες πράξεις απαίτηση της καθ' ης είναι ανεκκαθάριστη. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος γιατί κατά τη διάταξη του άρθρου 486 ΑΚ γεγονότα που συνέβησαν σε έναν από τους συνοφειλέτες , όπως εν προκειμένω η υπαγωγή στις διατάξεις του ν. 3869/2010 της εις ολόκληρον ενεχόμενης για την εξόφληση της πίστωσης εγγυήτριας , εφόσον δεν προκύπτει κάτι άλλο από τη σχέση , δεν ενενργούν υπέρ ή κατά των λοιπών . Το γεγονός δε, οτι η εγγυήτρια της επίδικης σύμβασης ενδεχομένως καταβάλλει προς την καθ' ης το επικαλούμενο ποσό των ... ευρώ μηνιαίως , δεν καθιστά ανεκκαθάριστη την απαίτηση της καθ' ης , η οποία απλώς λόγω της αντικειμενικής ενέργειας της καταβολής κατ' άρθρο 463 ΑΚ , μειώνεται κατά το αντίστοιχο ποσό.
      Από ... αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Με την υπ' αριθμ. .., σύμβαση πίστωσης που συνήφθη μεταξύ των διαδίκων στη .. η καθ' ης χορήγησε στην ανακόπτουσα πίστωση ποσού .. ευρώ με τους ειδικότερους όρους που διαλαμβάνονται σε αυτή , προς εξυπηρέτηση της οποίας τηρήθηκε ο υπ' αριθμ. .... λογαριασμός . η σύμβαση αυτή δεν εξελίχθηκε ομαλά  , αφού η ανακόποτυσα δεν ανταποκρίθηκε στις συμβατικές τις υποχρεώσεις , με αποτέλεσμα η καθ' ης να προβεί στις 11.4.2013 στο κλείσιμο του λογαριασμού που την εξυπηρετούσε , με χρεωστικό υπόλοιπο ... ευρώ και στην μεταφορά του σε οριστική καθυστέρηση , γνωστοποιώντας τούτο στην ανακόπτουσα με την υπ' αριθμ. ... έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Λαμίας ΙΛ και καλώντας την να της καταβάλλει το ανωτέρω χρεωστικό υπόλοιπο. η ανακόπτουσα δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της καθ' ης , και για το λόγο αυτό η τελευταία με την από 21-10-2013 αίτησή της προς το Δικαστή του παρόντος Δικαστηρίου, ζήτησε και πέτυχε την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής με την οποία η ανακόπτουσα επιτάσσεται για την ανωτέρω αιτία να καταβάλλει στην καθ' ης το ποσό των .... ευρώ , πλέον τόκων και εξόδων, Ακριβές αντίγραφο εξ απογράφου της ανωτέρω διαταγής πληρωμής με επιταγή προς πληρωμή η καθ' ης κοινοποίησε στην ανακόποτυσα στις 21.11.2013. Περαιτέρω αποδείχθηκε οτι η ανακόπτουσα στις ... κατέθεσε στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου κατά όλων των πιστωτών της , μεταξύ των οποίων και η καθ' ης , την από 29-8-2013 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης...... αίτησή της , για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010για τις ρυθμίσεις οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων , έχοντας προηγουμένως καταθέσει στις 25.5.2013 αίτημα προς όλες τις πιστώτριές της , μεταξύ των οποίων και η καθ' ης , για εξωδικαστικό συμβιβασμό, , μετά του σχεδίου διευθέτησης οφειλών , η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 19.1.2015, ενώ η με ημερομηνία επικύρωσης του προδικαστικού συμβιβασμού και συζήτησης αιτήματος προσωρινής διαταγής προσδιορίστηκε στη δικάσιμο της 11.12.2013 , οπότε και συζητήσεως γενομένης ο Ειρηνοδίκης ... έκανε δεκτό το αίτημα προσωρινής διαταγής και αποφάσισε την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης των αναφερομένων στην αίτηση περιουσιακών στοιχείων της ανακόπτουσας με τους εκεί αναφερόμενους όρους , ήτοι την καταβολή μηνιαίως , από 1.1.2014, ποσού ... ευρώ , προς τους αναφερόμενους στην αίτηση πιστωτές της ανακόπτουσας , συμμέτρως κατανεμόμενου. Την ανωτέρω αίτηση η ανακόπτουσα κοινοποίησε στην καθ' ης στις 10.09.2013. Συνεπώς σε χρόνο προγενέστερο της κατάθεσης της αίτησης για την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής η ανακόπτουσα όχι μόνο είχε καταθέσει , αλλά και επιδώσει στην καθ' ης , την από 29.08.2013 αίτησή της για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010 , και επομένως κατά το χρόνο επίδοσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής με την επίσης προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή, ίσχυε η κατ' άρθρο 4§3 του ν. 3869/2010 αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος της ανακόπτουσας . Η καθ' ης επομένως , παρά το νόμο, επέδωσε στην ανακόπτουσα την προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή επιδιώκοντας με την επίσπευση εις βάρος της αναγκαστικής εκτέλεσης την πλήρη ικανοποίηση της απάιτησής της , πριν προλάβει να υπαχθεί στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του ανωτέρω νόμου , και άρα πρέπει να γίνει δεκτός και ως κατ' ουσία βάσιμος ο πρώτος λόγος της κρινόμενης ανακοπής κατά της επιταγής προς πληρωμή. 

Πηγή : ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ , τεύχος 3ο 2015