Την Ελλάδα καταδίκασε το Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για παραβίαση της αρχής της μη διάκρισης και
του δικαιώματος στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή.
Ειδικότερα, η προσφεύγουσα Ι.Β,
φορέας του ιού HIV (AIDS), απολύθηκε από την εργασία της, λόγω της ασθένειας
της, μετά από ισχυρές πιέσεις των συναδέλφων της στον εργοδότη της. Η Ι.Β
προσέφυγε στην ελληνική δικαιοσύνη και η απόλυσή της κρίθηκε σε πρώτο βαθμό
παράνομη. Ωστόσο, τόσο το Εφετείο όσο και ο Άρειος Πάγος έκαναν δεκτό τον
ισχυρισμό του εργοδότη, περί αναγκαιότητας ομαλής λειτουργίας της επιχείρησης
και ανέτρεψαν την πρωτόδικη απόφαση.
Ειδικότερα δε ο Άρειος Πάγος
αποφάνθηκε υπέρ της νομιμότητας της απόλυσης της Ι.Β, καθώς «η καταγγελία της
σύμβασης της Ι. Β. δεν είναι παράνομη, εφόσον δικαιολογείται από το συμφέρον
του εργοδότη και την αποκατάσταση της αρμονικής συνεργασίας μεταξύ των
εργαζομένων και την ομαλή λειτουργία της εταιρείας».
Το ΕΔΑΔ, επιλαμβανόμενο της
υπόθεσης, έκρινε ότι τι η προσφεύγουσα υπήρξε θύμα
διάκρισης, λόγω της κατάστασης της υγείας της και ότι τα εθνικά δικαστήρια
αποφάσισαν υπέρ της νομιμότητας της απόλυσής της, στηριζόμενα σε ανακριβή
στοιχεία και αβάσιμους ισχυρισμούς, όπως αυτόν του κινδύνου μετάδοσης της
ασθένειας. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο επιδίκασε στην προσφεύγουσα
αποζημίωση συνολικού ύψους 14.340 ευρώ, για υλική, αλλά και για ηθική βλάβη.
Πηγή : lawnet.gr
