ΣτΕ Ολομ 3316/2014- Μη ανεκτή συνταγματικά η διάταξη του αρθρ. 30§5 περ. ε' Ν. 3296/2004 σχετικά με το μέτρο της δέσμευσης τραπεζικών και περιουσιακών στοιχείων από τη Διοίκηση

   Με την απόφαση 3316/2014 η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η η διάταξη του άρθρου 30§5 περ. ε' Ν. 3296/2004 , με την οποία παρέχεται η δυνατότητα στη Διοίκηση για επιβολή του μέτρου της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων των ελεγχόμενων προσώπων αντίκειται στα άρθρα 5§1 , 17§1 και 25§1 Συνταγμ. και στο άρθρο 1 του Α' πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και δεν μπορεί να προσλάβει άλλο περιεχόμενο , ώστε να καταστεί συνταγματικώς ανεκτή, με ερμηνεία της από το Δικαστή , διότι το έργο αυτό θα υπερέβαινε τα όρια της ερμηνείας και θα ισοδυναμούσε με θέσπιση νέας διάταξης , δηλ. με άσκηση νομοθετικής εξουσίας . Το ανώτατο ακυρωτικό έκρινε έκρινε ότι για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η δέσμευση το ελεγχόμενο πρόσωπο στερείται της δυνατότητας χρήσεως και διαθέσεως των δεσμευθέντων περιουσιακών στοιχείων του , άρα υφίσταται σοβαρό περιορισμό των περιουσιακών δικαιωμάτων του και της οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας του , ήτοι συνταγματικώς κατοχυρωμένων αγαθών. Παρόλο λοιπόν μου το μέτρο αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος , η εν λόγω ρύθμιση δεν είναι ανεκτή συνταγματικά καθώς σε περιπτώσεις που με κοινό νόμο υπάρχει επέμβαση σε συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα θα πρέπει να διαγράφονται στο νόμο οι προϋποθέσεις της δεσμεύσεως με τρόπο σαφή και αντικειμενικό και θα πρέπει επίσης  η ίδια η ρύθμιση να κινείται εντός των ορίων της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας.  Η εν λόγω διάταξη όμως χρησιμοποιεί αόριστες έννοιες καταλείποντας στη Διοίκηση ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας και χωρίς να τίθεται περιορισμός ως προς την έκταση των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν ούτε διευκρινίζεται η χρονική διάρκεια της δέσμευσης . Κατά συνέπεια η εν λόγω διάταξη αντίκειται στα προαναφερθέντα άρθρα του Συντάγματος αλλά και της ΕΣΔΑ .

    Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μειοψηφήσασα γνώμη σύμφωνα με την οποία , η δέσμευση συνεπάγεται μεν σοβαρή επέμβαση στα ως άνω συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά , δικαιολογείται όμως διότι χωρίς την άμεση λήψη του μέτρου αυτού η υλοποίηση των σκοπών του νόμου (πάταξη της φοροδιαφυγής, της λαθρεμπορίας κλπ), κινδυνεύει να ματαιωθεί και κατά συνέπεια το μέτρο αυτό δεν αντίκειται στις προλεχθείσες διατάξεις.

Πηγή : lawdb.intrasoftnet.com (Nomos)