Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δίκες Δημοσίου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δίκες Δημοσίου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Χορήγηση κατ' εξαίρεσιν αναστολής εκτέλεσης σε μετάθεση στελέχους σωμάτων ασφαλείας - κρίση ότι συντρέχει εξαιρετική περίπτωση πρόκλησης σοβαρής και δυσεπανόρθωτης βλάβης από την εκτέλεση (απόφαση 9/2016 Δ. Εφ. Κομοτηνής )

Με την υπ' αριθμ. 9/2016 απόφασή του, το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής,  σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας , χορήγησε αναστολή εκτέλεσης σε μετάθεση στελέχους σωμάτων ασφαλείας , κατ' εξαίρεσιν , διότι πιθανολογήθηκε οτι από την εκτέλεση θα υποστεί σοβαρή και δυσεπανόρθωτη βλάβη προστατευόμενο μέλος της οικογένειάς του λόγω σοβαρότατων προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει.  Τα διοικητικά δικαστήρια είναι ιδιαίτερα φειδωλά στη χορήγηση αναστολών εκτέλεσης μεταθέσεων στελεχών ενόπλων δυνάμεων αλλά και γενικά δημοσίων υπαλλήλων  διότι συνδέονται άμεσα με υπηρεσιακές ανάγκες,  οι οποίες όμως δύναται να παρακαμφθούν μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις , όπως η κρινόμενη. 


Αριθμός απόφασης 9/2016

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΌΣ 

ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 

Με μέλη τους: ……………………., Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, ………… και ……………, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων,
συνήλθε στις 16 Δεκεμβρίου 2015, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να αποφασίσει σχετικά με την από 13-11-2015 αίτηση αναστολής.
Του ……………… του ………….. κατοίκου ......................

Κατά του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής.

Αντίγραφο της αίτησης αναστολής κοινοποιήθηκε, σύμφωνα με την από 13-11-2015 πράξη της Προέδρου του Δικαστηρίου, στον παραπάνω Υπουργό και στον Αρχηγό του Λιμενικού Σώματος, ο οποίος διαβίβασε το φάκελο και τις απόψεις της Διοίκησης για την υπόθεση.
Υστερα από αυτά, το Δικαστήριο, ως συμβούλιο, αφού άκουσε την εισηγήτρια της υπόθεσης, Εφέτη Δ.Δ., …………………………, που εξέθεσε τα ζητήματα που προκύπτουν και ανέπτυξε τη γνώμη της γι' αυτά, μελέτησε τη δικογραφία, καθώς και τις σχετικές διατάξεις,

αποφασίζει τα εξής:
1. Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση, για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (σχετ. τα 4134620 και 4134621/13-11-2015 ειδικά έντυπα Δημοσίου σειράς Α'), επιδιώκεται η αναστολή εκτέλεσης, α) της με αρ. πρωτ. 2411.1/8136/2015/30-7-2015 διαταγής του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος, με την οποία ο αιτών, ........... Λ.Σ. ειδικότητας .........., μετατέθηκε από το Κεντρικό Λιμεναρχείο ………….στο Λιμεναρχείο ……….. σύμφωνα με το υπ' αριθμ. ……….. πρακτικό του Συμβουλίου Τοποθετήσεων-Μεταθέσεων (Γ'στάδιο) προς κάλυψη επιτακτικών υπηρεσιακών αναγκών και β) της με αρ. πρωτ.
2411.1/280061/12-10-2015 απόφασης του ίδιου Αρχηγού, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του αιτούντος και επικυρώθηκε η διαταγή μετάθεσης του, με ημερομηνία) εκτέλεσης τις 19-10-2015. Κατά των πράξεων αυτών έχει ασκηθεί αίτηση ακύρωσης (με αριθμ. κατ/σης 95/13-11-2015), για την οποία δεν έχει οριστεί ακόμη δικάσιμος.
2. Επειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 52 του π.δ. 18/1989 (ΦΕΚ Α' 8), όπως αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 35 του ν.2721/1999 (ΦΕΚ Α'112 ), οι οποίες εφαρμόζονται, κατ' άρθρο 4 του ν. 702 /1977 (ΦΕΚ Α' 268) και επί των ακυρωτικών διαφορών που δικάζονται από τα διοικητικά εφετεία, το δικαστήριο, στο οποίο ασκήθηκε η αίτηση ακύρωσης εκτελεστής ατομικής διοικητικής πράξης, μπορεί, με συνοπτικά αιτιολογημένη απόφαση, η οποία εκδίδεται σε Συμβούλιο, να διατάξει με αίτηση εκείνου που άσκησε την αίτηση ακύρωσης την αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης πράξης, όταν η άμεση εκτέλεση αυτής θα προκαλέσει στον αιτούντα βλάβη ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη σε περίπτωση ευδοκίμησης της αίτησης ακύρωσης. Το Δικαστήριο, όμως, μπορεί να απορρίψει την αίτηση αν, κατά τη στάθμιση της     βλάβης του αιτούντος, των συμφερόντων τρίτων και του δημόσιου συμφέροντος, κρίνει ότι οι αρνητικές συνέπειες από την αποδοχή θα είναι σοβαρότερες από την ωφέλεια του αιτούντος. Εάν εκτιμάται ότι η αίτηση ακύρωσης είναι προδήλως βάσιμη, μπορεί να γίνει δεκτή η αίτηση αναστολής, ακόμη και αν η βλάβη του αιτούντος από την άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης δεν κρίνεται ως ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη. Αντιθέτως, η αίτηση αναστολής μπορεί να απορριφθεί ακόμα και σε περίπτωση ανεπανόρθωτης ή δυσχερώς επανορθώσιμης βλάβης, αν εκτιμάται ότι η αίτηση ακύρωσης είναι προδήλως απαράδεκτη ή προδήλως αβάσιμη.
3.     Επειδή, εξάλλου, οι διοικητικές πράξεις που αναφέρονται στην υπηρεσιακή κατάσταση των δημόσιων υπαλλήλων συνάπτονται αμέσως προς την ομαλή λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας και, ως εκ τούτου, λόγοι δημόσιου συμφέροντος επιβάλλουν την άμεση εκτέλεση τους. Συνεπώς, οι πράξεις αυτές δεν υπόκεινται σε αναστολή εκτέλεσης, εκτός εάν, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εκτιμάται ότι η άμεση εκτέλεση τους πρόκειται να επιφέρει στον υπάλληλο σοβαρή και δυσεπανόρθωτη βλάβη. Στις περιπτώσεις αυτές είναι δυνατό να χορηγηθεί, κατ' εξαίρεση, αναστολή εκτέλεσης μετά από συνεκτίμηση των αναγκών της υπηρεσίας (βλ. ενδ. Ε.Α. ΣτΕ 751/2011, 185/2004, 510/2001, 376/2000, 162, 572/1999, 19, 470/1996, κ.α.).
4.       Επειδή, με την από 25-11-2015 πράξη της Προέδρου του Δικαστηρίου
χορηγήθηκε προσωρινή διαταγή αναστολής εκτέλεσης των προσβαλλόμενων
πράξεων, μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της κρινόμενης αίτησης αναστολής, συμφώνα με την παρ. 5 του ανωτέρω άρθρου 52 του π.δ. 18/1989.


 5-. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 2 του π.δ/τος 33/2009 «Τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις του προσωπικού του Λιμενικού Σώματος» (ΦΕΚ Α'50), όπως οι παρ. 5,6 και 7 αυτού αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 2 του π.δ. 97/2012, ΦΕΚ ΑΊ56), «Κατά την έννοια του παρόντος: 1)...3) "Μέλη οικογένειας": είναι ο/η σύζυγος, τα άγαμα παιδιά..., τα ανίκανα για εργασία, λόγω νόσου ή αναπηρίας, άγαμα παιδιά... καθώς και ο γονέας που πάσχει από ανίατη νόσο, ανικανότητα ή αναπηρία, σε ποσοστό τουλάχιστον εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και αποτελεί, αποδεδειγμένα, προστατευόμενο μέλος της οικογένειας του υπηρετούντος στο Λ.Σ....5) "Κενές θέσεις": είναι οι οργανικές θέσεις οι οποίες: (α)... (δ) προκύπτουν λόγω συμπλήρωσης... συνεχούς οκταετούς τουλάχιστον παραμονής των στελεχών Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. στον τόπο επιλογής τους, (ε)...». Σύμφωνα με το άρθρο 3 του ανωτέρω π.δ/τος, για την εφαρμογή των διατάξεων του λαμβάνονται υπόψη κριτήρια αντικειμενικά, που αφορούν το χρόνο υπηρεσίας και την οικογενειακή κατάσταση του στελέχους του Λιμενικού Σώματος, κριτήρια υπηρεσιακά, που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση υπηρεσιακών αναγκών και κριτήρια κοινωνικά, μεταξύ των οποίων α) οι λόγοι υγείας ή οι σπουδές του στελέχους του Λ.Σ. ή μέλους της οικογενείας του, εφόσον αποδεικνύονται προσηκόντως, β) άλλα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το στέλεχος του Λ.Σ. ή μέλος της οικογενείας του, εφόσον αποδεικνύονται προσηκόντως, γ)... δ) η δηλωθείσα προτίμηση του ενδιαφερόμενου, εφόσον σχετίζεται με την εξυπηρέτηση σοβαρής προσωπικής ή οικογενειακής του ανάγκης κατά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Περαιτέρω, στο άρθρο 9 αυτού ορίζεται ότι: «Τακτικές Μεταθέσεις. 1.... 2. Οι τακτικές μεταθέσεις των στελεχών του Λ.Σ., μέχρι και το βαθμό του Αντιπλοιάρχου, διενεργούνται, κατόπιν αιτήσεως των ενδιαφερομένων, για την κάλυψη κενών οργανικών θέσεων σε κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες, υποχρεωτικά, μετά τη συμπλήρωση: α)...γ)... Η προτεραιότητα για την ικανοποίηση των υποβληθέντων αιτημάτων καθορίζεται από τον αριθμό των μορίων (μονάδων) που συγκεντρώνει το στέλεχος του Λ.Σ. για κάθε μήνα από την κατάταξη του, με βάση τα προβλεπόμενα στο άρθρο 3 αντικειμενικά κριτήρια.... 3. Η αρμόδια υπηρεσία επεξεργάζεται τις αιτήσεις και καταρτίζει Πίνακες Μεταθέσεων για εισήγηση στο Συμβούλιο Μεταθέσεων, με βάση τον αριθμό των μορίων των αντικειμενικών κριτηρίων που συγκεντρώνει το κάθε στέλεχος...», στο άρθρο 12 ορίζεται ότι: «Διαδικασία μεταθέσεων εσωτερικού. 1. Το Δεκέμβριο κάθε έτους, τα στελέχη του Λ.Σ., τα οποία συμπληρώνουν, κατά το επόμενο έτος, τον απαιτούμενο κατά περίπτωση ανώτατο χρόνο παραμονής, ανάλογα με την έδρα της Λιμενικής Αρχής ή υπηρεσίας στην οποία υπηρετούν, δηλώνουν υποχρεωτικά εάν επιθυμούν ή όχι να παραμείνουν στην υπηρεσία στην οποία υπηρετούν. 2. Τον Ιανουάριο κάθε έτους, με απόφαση του Αρχηγού Λιμενικού Σώματος ανακοινώνονται οι πίνακες των μορίων όλου του προσωπικού Λ.Σ....4. Η υπηρεσία με βάση τον αριθμό των μορίων των αντικειμενικών κριτηρίων που συγκεντρώνει ο κάθε ενδιαφερόμενος, επεξεργάζεται τις αιτήσεις και καταρτίζει Πίνακες Μεταθέσεων, τους οποίους εισάγει στα αρμόδια Συμβούλια Μεταθέσεων. Τα Συμβούλια Μεταθέσεων εκδίδουν και ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους............. ». Εξάλλου, στο άρθρο 13, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 18 του π.δ. 97/2012, ορίζεται ότι: «1....γ) Τοποθετήσεις και μεταθέσεις λοιπών Ανωτέρων, Κατωτέρων Αξιωματικών, Ανθυπασπιστών, Υπαξιωματικών Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. και Λιμενοφυλάκων σε οποιαδήποτε θέση, αποφασίζονται από το Συμβούλιο Τοποθετήσεων-Μεταθέσεων... 2. Οι αιτήσεις ακύρωσης, τροποποίησης, αναστολής των τοποθετήσεων και μεταθέσεων που αποφασίζει το Συμβούλιο Τοποθετήσεων - Μεταθέσεων εξετάζονται από το Συμβούλιο Εξέτασης των Προσφυγών...» και στο άρθρο 14, όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του με το άρθρο 19 του π.δ. 97/2012, ότι: «1. Η διαταγή μεταθέσεως κοινοποιείται στον ενδιαφερόμενο... Κάθε μετατιθέμενος, δικαιούται εντός ανατρεπτικής προθεσμίας πέντε εργάσιμων ημερών που αρχίζει από την επόμενη της επίδοσης, να υποβάλει ιεραρχικά στη Διεύθυνση Προσωπικού Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ, άπαξ, αίτηση ακύρωσης, τροποποίησης, ή αναστολής της διαταχθείσας μετάθεσης. 2...».

6. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ο αιτών, ................... Λιμενικού Σώματος ειδικότητας ...................., προερχόμενος από τη Σχολή Λιμενοφυλάκων τοποθετήθηκε αρχικά στο………………, όπου υπηρέτησε από ,,,,,,,,,, έως ........ στη συνέχεια, στις ........ μετατέθηκε στο Υπολιμεναρχείο …………….όπου υπηρέτησε έως .........., τέλος δε, στις .........., μετατέθηκε στο Κεντρικό Λιμεναρχείο …………όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα. Ενόψει διενέργειας των τακτικών μεταθέσεων έτους 2015, ο αιτών, ο οποίος είχε συμπληρώσει κατά τον παραπάνω χρόνο ,,,, έτη συνεχούς υπηρεσίας στον τόπο επιλογής του, υπέβαλε στην Υπηρεσία του την από ,,,,,,,,,,,,, μη υπηρεσιακή αναφορά, με την οποία δήλωσε ότι επιθυμεί να παραμείνει στον τόπο υπηρεσίας του και να μη μετατεθεί, γιατί έχει αναλάβει την αποκλειστική φροντίδα και προστασία ,,,,........ του λόγω μόνιμης αναπηρίας και ............... Με τη με αρ. πρωτ. 2411.1/8136/2015/30-7-2015 διαταγή του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής, η οποία επιδόθηκε στον ίδιο τον αιτούντα στις 31-7-2015, διατάχθηκε η μετάθεση του στο Λιμεναρχείο ………. σύμφωνα με το 4/2015 πρακτικό του Συμβουλίου Μεταθέσεων, το οποίο συγκροτήθηκε για τη διενέργεια των τακτικών μεταθέσεων έτους 2015 σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 9 του π.δ. 33/2009. Ειδικότερα, το εν λόγω Συμβούλιο, αφού έλαβε υπόψη, σε πρώτο στάδιο, τη δήλωση προτίμησης του αιτούντος (1η επιλογή το Κ.Λ. ……, 2π επιλογή η 2η Περιφερειακή Διοίκηση Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής στην …..και 3η επιλογή το Ναυτοδικείο …….) και σε δεύτερο στάδιο άλλες εναλλακτικές υπηρεσίες (Λιμεναρχεία ………..), τον αριθμό μορίων που συγκέντρωνε (6939 μόρια) και τους πίνακες κενών θέσεων που καταρτίστηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 4 του π.δ. 33/2009, στη συνεδρίαση της 15-7-2015, κατά την οποία εξετάστηκαν οι μεταθέσεις σε τρίτο στάδιο, αποφάσισε τη μετάθεση του αιτούντος στο Λιμεναρχείο ……, δηλαδή σε τόπο μη προτίμησης του, προς κάλυψη επιτακτικών υπηρεσιακών αναγκών. Κατά της ανωτέρω διαταγής μετάθεσης του ο αιτών άσκησε εμπροθέσμως την από .......... (ενδικοφανή) προσφυγή, με την οποία ισχυρίστηκε ότι η μετάθεση του στο Λιμεναρχείο ……θα του προκαλέσει σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα, που αφορά τη ……………………., η οποία είναι ανάπηρη, ........................................καθώς και σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, γιατί ο ίδιος βαρύνεται με την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου. Ειδικότερα προέβαλε ότι η μητέρα του κρίθηκε ανάπηρη με ποσοστό αναπηρίας 67% ........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................εξαιτίας δε των παθήσεων της αυτών χρειάζεται συνεχή φροντίδα άλλου ατόμου, την οποία της παρέχει ο αιτών που είναι άγαμος και του οποίου αποτελεί προστατευόμενο μέλος. Προς απόδειξη των ισχυρισμών του προσκόμισε στην υπηρεσία του την ………….απόφαση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής Ι.Κ.Α. ……………..βεβαίωση του Τμήματος Μητρώου Συνταξιούχων του Ο.Γ.Α, τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του πατέρα του, την από ................... ιατρική βεβαίωση του ψυχιάτρου-επίκουρου καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης ……… , νέο αντίγραφο της φορολογικής δήλωσης του για το φορολογικό έτος 2014,  στην οποία δηλώνεται ως προστατευόμενο μέλος ........, καθώς και σχετική θεωρημένη υπεύθυνη δήλωση της ίδιας. Η προσφυγή του αυτή εξετάστηκε από το Συμβούλιο Προσφυγών και απορρίφθηκε, με το 4/2015 πρακτικό, σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ. 33/2009 μετά από συνεκτίμηση των υπηρεσιακών αναγκών, κατόπιν δε εκδόθηκε η με αρ. πρωτ. 2411.1/280061/12-10-2015 απόφαση του ίδιου Αρχηγού Λ.Σ., με την οποία επικυρώθηκε η διαταγή μετάθεσης του. Κατά των ανωτέρω αποφάσεων του Αρχηγού του Λ.Σ.-ΕΛΛ.ΑΚΤ, ο αιτών άσκησε αίτηση ακύρωσης στο παρόν Δικαστήριο, καθώς και την κρινόμενη αίτηση αναστολής.
7.   Επειδή, με την αίτηση αναστολής προβάλλεται ότι σε περίπτωση άμεσης εκτέλεσης της προσβαλλόμενης πράξης θα προκληθεί ανεπανόρθωτη βλάβη σε προστατευόμενο μέλος της οικογένειας του αιτούντος, που αποτελεί η μητέρα του, και ως εκ τούτου συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι που επιβάλλουν την παραμονή του στην ……………….και την αναστολή της μετάθεσης του στην…., όπου η μητέρα του δεν θα μπορεί να παρακολουθείται τακτικώς από ιατρούς του ......... Γενικού Νοσοκομείου ……………..και ιδιώτες ιατρούς της ίδιας πόλης. Ειδικότερα, υποστηρίζει ο αιτών ότι εξαιτίας της σωματικής αναπηρίας της η μητέρα του, γεννηθείσα το έτος ...........και ηλικίας.................... ετών σήμερα, παρουσιάζει πλέον σοβαρή δυσχέρεια βάδισης, βρίσκεται σχεδόν μόνιμα κατακεκλιμένη και κινείται μόνο με υποβοήθηση (χρήση τετράποδης βακτηρίας, βλ. ιδίως την προσκομιζόμενη από 21-9-2015 θεωρημένη από τον Ιατρικό Σύλλογο .................γνωμάτευση του ειδικού νευρολόγου ιατρού ………..Π.Ν. ), σε συνδυασμό δε με την κατάθλιψη από την οποία πάσχει, είναι ανίκανη να αυτοεξυπηρετηθεί και να επιμεληθεί των υποθέσεων της.
Ως εκ τούτου, ο αιτών από κοινού με την  ……….. υπέβαλαν την από 23-10-2015 αίτηση στο Μονομελές Πρωτοδικείο ...................... για τη θέση της μητέρας τους σε δικαστική συμπαράσταση, σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα (αρθρ. 1666 επ.), με την οποία ζήτησαν να διοριστεί ως προσωρινός και οριστικός δικαστικός συμπαραστάτης αυτής ο αιτών, ως πλέον κατάλληλος για το ρόλο αυτό. Τούτο γιατί η αδελφή του είναι επιφορτισμένη με τη φροντίδα της δικής της οικογένειας, καθώς τα δύο ενήλικα τέκνα της (γεννηθέντα τα έτη ...... και ......... διαμένουν μαζί της, ο σύζυγος της είναι σχεδόν τυφλός από τον αριστερό οφθαλμό και η επιχείρηση ............που διατηρούν παρουσιάζει ζημίες (βλ. προσκομιζόμενα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης της αδελφής, ιατρική γνωμάτευση χειρούργου οφθαλμολόγου για το σύζυγο της και οικείο εκκαθαριστικό σημείωμα φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2014). Ήδη δε, κατά τη συζήτηση της κρινόμενης αίτησης προσκομίστηκε η 318/24-11-2015 απόφαση του παραπάνω δικαστηρίου, με την οποία η ……………. υποβλήθηκε σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση, διορίστηκε δε, μέχρι την τελεσιδικία της απόφασης αυτής, προσωρινός δικαστικός συμπαραστάτης ο υιός της ………………… (αιτών) και μετά την τελεσιδικία της οριστικός δικαστικός συμπαραστάτης, ως κατάλληλο πρόσωπο που κατοικεί μαζί της, τη φροντίζει και αντιλαμβάνεται πλήρως τις ανάγκες της, ο οποίος θα είναι επιφορτισμένος με την επιμέλεια της και τη διαχείριση της περιουσίας της, ενώ η …………….(θυγατέρα) διορίστηκε μεταξύ των μελών του εποπτικού συμβουλίου. Εξάλλου, με την έκθεση απόψεων του καθ' ου επί της κρινόμενης αίτησης προβάλλεται ότι η αναπηρία της μητέρας του αιτούντος πιστοποιείται μόνο από μία επίσημη ιατρική γνωμάτευση χρονολογούμενη το έτος 1982, χωρίς έκτοτε ο αιτών να έχει μεριμνήσει για την επικαιροποίηση των ιατρικών στοιχείων και κυρίως χωρίς να έχει προσκομίσει στην υπηρεσία του γνωμάτευση από το αρμόδιο κατά το άρθρο 6 του ν. 3863/2010, όπως ισχύει, Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), καθώς μόλις την 1-10-2015 υπέβαλε αίτηση για την εκ νέου εξέταση της μητέρας του από υγειονομική επιτροπή του ΚΕ.Π.Α. (βλ. προσκομιζόμενη από τον αιτούντα). Επισημαίνεται επίσης στην ίδια έκθεση απόψεων ότι στο αντίγραφο της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2014, που υπέβαλε ο αιτών με την ανωτέρω από 30-6-2015 αναφορά παραπόνων του, δεν αναφέρει ως προστατευόμενο μέλος τη μητέρα του, αλλά μόλις με την από 7-8-2015 προσφυγή του κατά της διαταγής μετάθεσης του προσκόμισε αντίγραφο φορολογικής δήλωσης ίδιου έτους που υποβλήθηκε ηλεκτρονικά, στην οποία εμφανίζει ως προστατευόμενο μέλος τη μητέρα. Αναφέρεται δε ακόμη στην έκθεση απόψεων της Υπηρεσίας ότι, εφόσον πιστοποιηθεί από ΚΕ.Π.Α. ότι το πρόβλημα υγείας της μητέρας του αιτούντος είναι μόνιμης φύσης και υψηλής επικινδυνότητας, τότε αυτός, προσκομίζοντας επικαιροποιημένα ιατρικά παραστατικά, δύναται να ενταχθεί είτε στις διατάξεις του άρθρου 11 (παρ. 1 περ. α') του π.δ. 33/1999 περί έκτακτων μεταθέσεων, είτε στις διατάξεις του άρθρου 20 (παρ. 2 περ. α') περί αποσπάσεων.
8. Επειδή, σύμφωνα με τα παραπάνω, η αντίρρηση της Υπηρεσίας του αιτούντος αναφορικά με την κατάσταση της υγείας της μητέρας του και την αδυναμία της να αυτοεξυπηρετείται, ως λόγου που δικαιολογεί την αναστολή της μετάθεσης του, συνδέεται μόνο με τη μη προσκόμιση από αυτόν επικαιροποιημένων ιατρικών στοιχείων προερχόμενων από τον αρμόδιο φορέα. Όμως, η μόνιμη αναπηρία της μητέρας του σε ποσοστό 67% εφόρου ζωής της, προκύπτει ήδη από την προαναφερθείσα 58/4-2-1982 γνωμάτευση της Α.Υ.Ε. ΙΚΑ ....................................., η κρίση της οποίας δεν προκύπτει ότι έχει ανατραπεί. Αρκεί δε, στο παρόν στάδιο παροχής προσωρινής προστασίας, το αρμοδίως πιστοποιημένο ποσοστό αυτό  αναπηρίας, σε συνδυασμό με τη νεότερη φορολογική δήλωση του αιτούντος, για να πιθανολογηθεί ότι η μητέρα αποτελεί προστατευόμενο μέλος αυτού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του π.δ. 33/2009, που παρατέθηκαν. Περαιτέρω, από τα νεότερα ιατρικά στοιχεία, δηλαδή τις προσκομιζόμενες- θεωρημένες από τον οικείο Ιατρικό Σύλλογο- γνωματεύσεις ιδιωτών γιατρών, πιθανολογείται η αδυναμία της να μετακινείται αυτόνομα, χωρίς υποβοήθηση, καθώς και να επιμελείται των υποθέσεων της εξαιτίας της κατάθλιψης. Τα ιατρικά αυτά στοιχεία, εξάλλου, λήφθηκαν υπόψη από το Μονομελές Πρωτοδικείο ................................κατά την έκδοση της 318/2015 απόφασης περί θέσης της μητέρας του αιτούντος σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση. Εξάλλου, από το σκεπτικό της απόφασης αυτής προκύπτει ότι ...................................................................................................................................................................................................................... Ως εκ τούτου, θα ήταν δύσκολο σε άτομο προχωρημένης ηλικίας  και τέτοιας κατάστασης υγείας να προσαρμοστεί σε άλλο περιβάλλον, δηλαδή είτε στην κατοικία της αδελφής του αιτούντος, στο οποίο συγκατοικούν άλλα τέσσερα άτομα, είτε στην ……… - τόπο μετάθεσης αυτού. Συνεπώς, με βάση τα ανωτέρω εκτεθέντα και σε συνδυασμό με το ότι οι ανάγκες της Υπηρεσίας δεν προσδιορίζονται επαρκώς στη διαταγή μετάθεσης (δηλονότι η νήσος ……..δεν ανήκει στο συγκρότημα νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, όπου, κατά τα διαλαμβανόμενα, υφίσταται ανάγκη στελέχωσης του εκεί Λιμεναρχείου λόγω αθρόας εισροής μεταναστών), συντρέχει, κατά την κρίση του Δικαστηρίου σε Συμβούλιο, εξαιρετική περίπτωση χορήγησης της αιτούμενης αναστολής.
9. Επειδή, κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να αποδοθεί στον αιτούντα το παράβολο που κατέβαλε. Κατ' εκτίμηση των περιστάσεων που συντρέχουν, όμως, το καθ' ου πρέπει να απαλλαγεί από τη δικαστική του δαπάνη του αιτούντος (άρθρ. 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, που εφαρμόζεται αναλογικά, κατ' άρθρο 4 του ν. 702/1977, ΦΕΚ Α'268).
       ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την αίτηση.

Αναστέλλει την εκτέλεση της με αρ. πρωτ. 2411.1/280061/12-10-2015 απόφασης του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος, με την οποία απορρίφθηκε (ενδικοφανής) προσφυγή του αιτούντος κατά της με αρ. πρωτ. 2411.1/8136/2015/30-7-2015 διαταγής του ίδιου Αρχηγού περί μετάθεσης του αιτούντος στην………., μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της εκκρεμούς αίτησης ακύρωσης.
Απαλλάσσει το καθ' ου από τη δικαστική δαπάνη του αιτούντος.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και εκδόθηκε στην Κομοτηνή, στις 22 Ιανουαρίου 2016.


                                                          Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                     Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ  

  

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Δεν είναι νόμιμη η αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων από ασφαλιστικό οργανισμό ποσών όταν η είσπραξή τους έγινε με καλή πίστη του ασφαλισμένου

  Με αφορμή τα κρούσματα που παρουσιάστηκαν προσφάτως , με την αναζήτηση ποσών από ασφαλισμένους από τους ασφαλιστικούς τους  οργανισμούς , με αιτιολογία την αχρεώστητη καταβολή αυτών και την απαίτηση επιστροφής τους , παραθέτουμε την κάτωθι απόφαση, η οποία κατά τη γνώμη μας, εστιάζει στον πυρήνα του προβλήματος που είναι η ύπαρξη δόλου ή μη στο πρόσωπο του ασφαλισμένου. Επίσης γίνεται επίκληση μιας από τις βασικότερες αρχές του δικαίου κοινωνικής ασφάλισης, της αρχής της χρηστής διοίκησης. 
       
ΜΔΕφΑΘ 3531/2013

Αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοίκησης - γενική αρχή που ισχύει στο δίκαιο της κοινωνικής ασφάλισης- η αναζήτηση από ασφαλιστικό οργανισμό περιοδικών παροχών μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από την είσπραξη τους, αν οι παροχές έχουν μεν καταβλη­θεί αχρεωστήτως από τον ασφαλιστικό οργανισμό, ο ασφαλισμένος όμως τις έχει εισπράξει καλοπίστως. Η αναζήτηση των εν λόγω παροχών επιτρέπεται μόνον εφόσον κριθεί ότι αυτός που έχει εισπράξει τα αναζητούμενα ποσά τελούσε κατά την είσπραξη τους σε δόλο έναντι του οργανισμού. Η κρίση δε για τη συνδρομή του δόλου πρέπει να αιτιολογείται ειδι­κώς (ΣτΕ: 590/2010, 3322/2008 - πρβλ.και ΣτΕ: 2291/2009,154/2008,1835/2007, 3687/2005, 951/2005, 703/2004 κ.α).
 Από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύ­πτουν τα ακόλουθα: Η εφεσίβλητη λάμβανε σύνταξη από το ΤΣΑΥ, λόγω θανάτου του συζύγου της. Με το 67574/10368/27.10.2004 πληροφοριακό έγγραφο της Διευθύ­ντριας Συντάξεων-Πρόνοιας του ΤΣΑΥ γνωστοποιήθηκε στην εφεσίβλητη ότι, μετά από έλεγχο στα στοιχεία που περιήλ­θαν στο Ταμείο από το μηχανογραφικό κέντρο της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος, το καθαρό ποσό της χορηγούμενης σε αυτήν σύνταξης από 1.11.2004 θα διαμορφω­θεί σε 956,89 ευρώ(μειωμένο σε σχέση με εκείνο που ελάμβανε). Ακολούθως, με το 66260/9196/30.8.2006 έγγραφο της παρα­πάνω Διευθύντριας ζητήθηκε από την εφεσί­βλητη να επιστρέψει το ποσό των 6.007,48 ευρώ που αντιστοιχούσε σε διαφορές συντά­ξεων, το οποίο είχε λάβει αχρεωστήτως κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.1998 έως 31.10.2004, είτε εφάπαξ, είτε σε δόσεις (μέχρι 36) χωρίς επιβάρυνση τόκων, κατ' ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 61 του ν. 2676/1999. Ειδικότερα, της γνωστοποιήθηκε ότι, όπως προέκυψε από τον παραπάνω έλεγχο, η σύνταξη που ελάμβανε μέχρι 31.10.1998 ήταν σωστή (για 30 έτη υπηρεσίας με ποσο­στό χήρας 75% και ποσοστό μονοσυνταξιούχου 50%). Το Νοέμβριο του 1998 δόθηκε εντολή από το Ταμείο στην Εθνική Τράπεζα μέσω της οποίας καταβάλλονται οι συντά­ξεις να χορηγηθεί από 1.1.1998 αύξηση 2,5% στους συνταξιούχους που ελάμβα­ναν σύνταξη με ποσοστό προσαύξησης μονοσυνταξιούχου μικρότερο του 50%. Όμως από λάθος της μηχανογράφησης της Τράπεζας η προσαύξηση αυτή χορηγήθηκε και στους συνταξιούχους που ελάμβαναν σύνταξη με ποσοστό προσαύξησης μονο­συνταξιούχου 50% και άνω όπως η ίδια, οι οποίοι δεν εδικαιούντο την προσαύξηση. Οι διαφορές που προέκυψαν στις συντάξεις λόγω του παραπάνω λάθους με την  195/1.3.2006 απόφαση του ΔΣ του Ταμείου αποφασίστηκε να αναζητηθούν από τους δικαιούχους ως αχρεωστήτως καταβληθείσες. Κατά του παραπάνω εγγράφου η εφεσίβλητη άσκησε «προσφυγή-αγωγή» την οποία το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ερμήνευσε ως προσφυγή στρεφόμενη παραδεκτώς κατά του παραπάνω εγγράφου αν και δεν ασκήθηκε ένσταση κατ' αυτού ενώπιον του Δ.Σ. του Ταμείου, καθόσον στο σώμα του εν λόγω εγγράφου δεν υπήρχε μνεία για τη  δυνατότητα άσκησης ένστασης κατ’ αυτού.  Ειδικότερα, με την προσφυγή η εφεσίβλητη  ζήτησε την ακύρωση του εν λογω εγγράφου  και ισχυρίστηκε ότι δεν υποχρεούται να επιστρέψει το παραπάνω ποσό, αφενός  λόγω της καλόπιστης είσπραξης του, αφετέρου γιατί λόγω της παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος από την είπραξή του,  η σχετική απαίτηση ήταν καταχρηστική, προσκρούουσα στις αρχές της αναλογικότητας και της  χρηστής διοίκησης. Με την 904/2012 απόφαση (εκκαλουμένη) έγινε εν μέρει δεκτή η προσφυγή και ακυρώθηκε το 66260/9196/30.8.2006 έγγραφο της διευθύντριας του Ταμείου, κατά το μέρος που ζητήθηκε η επιστροφή στο Ταμείο ως αχρεωστήτως εισπραχθείσα η διάφορα σύνταξης κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.1998 έως 31.12.2001. Συγκεκριμένα, κρίθηκε ότι κατά  παράβαση της προαναφερόμενης γενικής  αρχής του ασφαλιστικού δίκαιου, καταλογίστηκαν σε βάρος της εφεσίβλητης τα ποσά  των συντάξεων που εισέπραξε κατά τα έτη 1998 έως 2001, αφού από το  χρονικό αυτό διάστημα μέχρι το χρονικό  σημείο που έγινε η αναζήτηση (2006) έχει παρέλθει διάστημα πέραν της πενταετίας,  γεγονός που συνεπάγεται απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες  σε βάρος της εφεσίβλητης. Ήδη, με την κρινόμενη έφεση προβάλλεται ότι  έσφαλε στην κρίση της η εκκαλούμενη απόφαση και  ζητείται η εξαφάνιση της. Ειδικότερα, προβάλλεται ότι ο καταλογισμός των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών συντάξεων πέντε έτη μετά την είσπραξη τους , δεν καθιστά παράνομη τη σχετική απόφαση, , αφού, ο χρόνος αυτός (5 έτη) υπολείπεται κατά πολύ της  20ετούς παραγραφής της αντίστοιχης αξίωσης του Ταμείου.
Επίσης προβάλλεται  ότι, κατά την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η αναζήτηση συνταξιοδοτικών παροχών που καταβλήθηκαν αχρεώστητα αντίκειται στις αρχές διοίκησης όταν, σωρευτικά, έχουν εισπραχθεί  καλόπιστα έχει παρέλθει μακρός χρόνος  από την είσπραξη τους και υφίσταται κίνδυνος δημιουργίας ανυπέρβλητων οικονομικών δυσχερειών από την από την επιστροφή τους, προϋποθέσεις που δεν συντρέχουν  στην περίπτωση της εφεσίβλητης αφού δεν  έχει παρέλθει μακρός χρόνος από την είσπραξη, ούτε αποδεικνύεται οικονομική της αδυναμία να επιστρέψει τα αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά, ενόψει μάλιστα και του ότι δύναται, σύμφωνα με το άρθρο 61 του ν. 2676/1999, να εξοφλήσει το ποσό της οφειλής της σε 36 δόσεις, χωρίς επιβαρύνσεις .Εξάλλου, η εφεσίβλητη, με το 5.6.2013 υπόμνημα που υπέβαλε στο δικαστήριο τούτο, προβάλλει ότι λόγω της κατάστασης της υγείας της (Ca δεξιού πνεύμονα βλ. προσκομιζόμενες ιατρικές εξετάσεις -βεβαιώσεις του θεραπευτηρίου ΜΕΤROPOLITAN) βρίσκεται σε δυσχερή οικονομική  κατάσταση και τυχόν επιστροφή οποιουδήποτε ποσού θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες σε βάρος της.
Ύστερα από τα παραπάνω και, λαμβά­νοντας υπόψη ότι, από το προαναφερόμενο ποσό (6.007,48 ευρώ), η εφεσίβλητη εισέ­πραξε το αντιστοιχούν το χρονικό διάστημα από 1.1.1998 έως 31.12.2001, «από λάθος» του μηχανογραφικού συστήματος της Εθνι­κής Τράπεζας, όπως συνομολογεί το Ταμείο με το πιο πάνω (66260/9196/30.8.1996) έγγραφο, χωρίς η ίδια να γνωρίζει, ούτε άλλωστε μπορούσε να γνωρίζει, στοιχειο­θετείται καλή πίστη αυτής. Με το δεδο­μένο αυτό για τα ποσά των συντάξεων που εισέπραξε η εφεσίβλητη, αχρεωστήτως, το εν λόγω χρονικό διάστημα, η αναζή­τηση τους δεν είναι νόμιμη, γιατί έγινε μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από την είσπραξη τους, αφού, αναζητήθηκαν για πρώτη φορά με το παραπάνω έγγραφο της Διευθύντριας του Ταμείου -καθόσον στο 67574/10368/27.10.2004 έγγραφο του Ταμείου δεν γίνονταν μνεία για τυχόν ποσά που είχε εισπράξει αχρεωστήτως, το ύψος η τον τρόπο καταβολής τους- και η αναζήτηση αυτή αντίκειται, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην 4η σκέψη, στις αρχές της χρηστής διοίκησης, όπως ορθά κρίθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση και, δεν αναιρείται η εφαρμογή της εν λόγω αρχής, από το ότι ο χρόνος των πέντε ετών υπολείπεται του χρόνου παραγραφής του δικαιώματος του Ταμείου για αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθεισών παροχών, όπως αβάσιμα προβάλλεται, πρέπει δε να απορριφθούν, ως αβάσιμα, τα αντιθέτως προβαλλόμενα με την κρινόμενη έφεση.
Πηγή : ΔιοικΔικ (Τεύχος 3, 2014) 

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Απόρριψη έφεσης του ελληνικού δημοσίου κατά απόφασης που έκανε πρωτοδίκως δεκτή την προσφυγή στρατιωτικού λόγω φορολόγησης του επιδόματος αλλοδαπής (2849/2013 Δ.Εφ. Θεσ/νικης)

     Με την παρατιθέμενη απόφαση απορρίπτεται έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου , η οποία είχε κάνει δεκτή προσφυγή στρατιωτικού με την οποία ζητούσε την επιστροφή του ποσού των 4.424,40€ ως αχρεωστήτως καταβληθέντος λόγο φορολόγησης του επιδόματος αλλοδαπής . Η εν λόγω απόφαση απορρίπτει την έφεση διότι δυνάμει του ποσού , η απόφαση ήταν ανέκκλητη, βάζοντας τέλος στη μακροχρόνια ταλαιπωρία του προσφεύγοντος - εφεσίβλητου. 
    Ευχαριστούμε τη συνάδελφο , Ελισάβετ Ταστσίδου , δικηγόρο Θεσσαλονίκης , για την πολύτιμη συνεργασία μας. 


EM
Αριθ.απόφ. 2849/2013
 
TO ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ Ε'


Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις  19 Νοεμβρίου 2013, με την εξής σύνθεση: Ηλίας Κοντοζαμάνης, Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ., Αθανασία Σακκά- Εισηγήτρια. Μάρθα Παυλίδου, Εφέτες Δ.Δ., και με Γραμματέα την Χριστίνα Δρούτση, δικαστική υπάλληλο,
γ ι α να δικάσει την από 12-1-2011 έφεση του Ελληνικού Δημοσίου, που στην προκειμένη περίπτωση εκπροσωπείται από τον Προϊστάμενο της Δ.ΟΎ. Ηράκλειας Σερρών και ήδη Δ.Ο.Υ. Α' Σερρών, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση σύμφωνα με το άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ.,
κατά του Σ. Τ. του Κ., κατοίκου…….., ο οποίος δεν παραστάθηκε Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα.
Σκέφθηκε κατά το Νόμο.      
           Η κρίση του είναι η εξής:
. 1. Επειδή νόμιμα εισάγεται η υπόθεση για συζήτηση και κρίση ύστερα από την έκδοση της 687/ 2013 αναβλητικής απόφασης. Με την κρινόμενη έφεση διώκεται η εξαφάνιση της 133/2010 απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Σερρών, με την οποία έγινε δεκτή προσφυγή του εφεσίβλητου και ακυρώθηκε η 5896/2005 αρνητική απάντηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ηράκλειας Σερρών σχετικά με την υπαγωγή σε φόρο ποσού 29.496 ευρώ που αυτός έλαβε ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή κατ' άρθρο 135 παρ. 4 του ν. 2954/1998 και 17 του ν. 2685/1999 κα την επιστροφή φόρου ύψους 4.424,40 ευρώ.
2.              Νομίμως εχώρησε η συζήτηση της υπόθεσης παρά την απουσία του εφεσίβλητου, ο οποίος νομίμως κλήθηκε να παραστεί όπως προκύπτει από το από 6.9.2013 αποδεικτικό της δικαστικής επιμελήτριας Άννας Τζογάνη.
3.              Επειδή, στο άρθρο 92 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν.2717/1999, ΦΕΚ 97 Α'). όπως η παράγραφος 2 αυτού αντικαταστάθηκε από την παράγραφο 1 του-άρθρου 10 του ν.3659/2008 (ΦΕΚ 77 Α'), ορίζεται ότι: « 1. Σε έφεση υπόκεινται οι αποφάσεις που εκδίδονται σε πρώτο βαθμό. 2. Δεν υπόκεινται σε έφεση αποφάσεις που αφορούν σε χρηματικές διαφορές, αν το αντικείμενο τους δεν υπερβαίνει το ποσό των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ.Το αντικείμενο της διαφοράς προσδιορίζεται από το  ποσό,  το  οποίο,  καθορίζεται  με  την πρωτόδικη  απόφαση……………………………   3. Ειδικώς, στις χρηματικού περιεχομένου
φορολογικές εν γένει διαφορές, όταν από το νόμο προβλέπεται η από μέρους του φορολογουμένου υποβολή δήλωσης πριν από την έκδοση της σχετικής πράξης. Ως αντικείμενο της διαφοράς θεωρείται για μεν τη Διοίκηση η διαφορά του κύριου φόρου που προκύπτει ανάμεσα σε εκείνον που ορίστηκε με την πράξη και σε αυτόν που καθορίστηκε με την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, για δε το φορολογούμενο η διαφορά του κύριου φόρου που προκύπτει ανάμεσα σε εκείνον που αντιστοιχεί στη δήλωση και σε αυτόν που καθορίστηκε με την Απόφαση.».
4.         Επειδή στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας ο εφεσίβλητος, στρατιωτικός υπάλληλος τουΥπουργείου Εθνικής Άμυνας, που υπηρέτησε το έτος 2001 στη Νάπολι τηςΙταλίας σε ελληνική αντιπροσωπεία του NATO, με τη δήλωση φορολογίαςεισοδήματος του οικονομικού έτους 2002 ( χρήση 1.1.- 31.12.2001), που υπέβαλε στη Δ.Ο.Υ. …….. Σερρών, δήλωσε, μεταξύ άλλων, (ως εισόδημα που φορολογείται με ειδικό τρόπο το ποσό των 10.050.762 δρχ. ήδη 29.496 € , το οποίο του χορηγήθηκε ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή σύμφωνα με
                                                             2° φύλλο της 2849/2013 απόφασης


το άρθρο 135 παρ. 4 του Ν.2594/1998. Αυτό φορολογήθηκε αυτοτελώς με συντελεστή 15% κατ' άρθρο 14 παρ. 4 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. Με την παρακράτηση του φόρου κατά την είσπραξη του. Στην συνέχεια ο ως άνω υπέβαλε στην ίδια Δ.Ο.Υ. την από 30.11.2005 αίτηση, περιέχουσα δήλωση ανάκλησης κατά το μέρος που αφορούσε το πιο πάνω ποσό, με την οποία δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί εισόδημα και δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, καθότι του χορηγήθηκε προς κάλυψη των αυξημένων δαπανών διαβίωσης στην αλλοδαπή ( Νάπολι- Ιταλίας) και συνεπώς ότι μη νομίμως φορολογήθηκε και πρέπει να του επιστραφεί, ως αχρεωστήτως ο καταβληθείς γι" αυτό φόρος. Ο Προϊστάμενος της ως άνω Δ.Ο.Υ. με την υπ'αρ. πρωτ, 5896/2005 αρνητική απάντηση του απέρριψε την αίτηση αυτή λόγω παρόδου του οικείου οικονομικού έτους επιπλέον δε για το λόγο ότι αυτό φορολογείται αυτοτελώς με μοναδικό συντελεστή 15%. Όμως. προσφυγή του εφεσίβλητου κατά της αρνητικής απάντησης της διάδικης αρχής έγινε δεκτή από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο . το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση έκρινε ότι το ποσό των 29.496 ευρώ που έλαβε ο εφεσίβλητος κατά το διάστημα από 1-1-2001 έως 31-12-2001 ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή, κατ άρθρο 135 παρ.4 του Ν.2594/1998, δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, διότι δεν συγκεντρώνει τα εννοιολογικά γνωρίσματα στοιχεία του εισοδήματος και ότι μη νομίμως αυτό φορολογήθηκε, έκανε δε δεκτή την ανάκληση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του και διέταξε την επιστροφή του. φόρου .ποσού 4,424.40 ευρώ .που παρακρατήθηκε αχρεωστήτως. Με την υπό κρίση έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της κρίσης αυτής.
5. Επειδή η διαφορά που άγεται ενώπιον του δικαστηρίου αφορά στην επιστροφή του φόρου των 4.424.40 ευρώ. η εκκαλούμενη απόφαση είναι, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις, ανέκκλητη ( όριο εκκλητού 5.000 ευρώ) και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως απαράδεκτη.
ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ
                         Απορρίπτει την έφεση.
                             Απαλλάσσει  το  εκκαλούν  από  τα  δικαστικά  έξοδα  του εφεσίβλητου.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 18-12-2013, όπου και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού στις 23-12-2013.
              Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                       Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ








Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Κείμενο απόφασης 528/2013 ΔΕφΚομ. - ακυρωτικός σχηματισμός, σχετικά με την απόληψη 9μηνης άδειας ανατροφής τέκνου από μητέρα εκπαιδευτικό

Αριθμός αποφάσεως : 528/2013
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Α Κ Υ Ρ Ω Τ Ι Κ Ο Σ    Σ Χ Η Μ Α Τ Ι Σ Μ Ο Σ

Με μέλη τους: Σταύρο Αναστασόπουλο, Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων (Δ.Δ.), Ευγενία Μυλωνοπούλου, Ιωάννη Θεμελή, Εφέτες Δ.Δ. και γραμματέα τη Βασιλική Παναγακοπούλου, δικαστική υπάλληλο
συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 26 Φεβρουαρίου 2013, για να δικάσει την από 23.10.2012 αίτηση,
της Ε… Δ… του …., κατοίκου ….. (οδός ….), που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο Α. Χ., τον οποίο διόρισε με το υπ' αριθ. 5902/4-2-2013 συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο.
Κατά του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο οποίος παραστάθηκε με τον Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.) …………..
Κατά τη δημόσια συζήτηση οι διάδικοι που παραστάθηκαν δήλωσαν ότι δεν θα προβούν σε προφορική ανάπτυξη της υπόθεσης (άρθρο 33 παρ. 2 του π.δ. 18/1989 (Α'8), όπως η παράγραφος αυτή ισχύει μετά την αντικατάσταση της από την παραγρ. 4 του άρθρου 6 του ν.3900/2010 Α' 213).
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του εισηγητή Ιωάννη Θεμελή, Εφέτη Διοικητικών Δικαστηρίων.

Μ ε τ α  τη συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και, α φ ο ύ
μ ε λ έ τ η σ ε τη δικογραφία και τις σχετικές διατάξεις, α π ο φ α σ ί ζ ε ι  τ α  ε ξ ή ς :
1.  Επειδή, για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως έχει καταβληθεί το   νόμιμο παράβολο (1073949, 3456905 ειδικά γραμμάτια παραβόλου, έτους
2012).
             2.       Επειδή,   με   την   αίτηση   αυτή   η   αιτούσα,   εκπαιδευτικός         Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κλάδου ΠΕ03 Μαθηματικών, ζητεί την               ακύρωση της υπ' αριθ.πρωτ. Φ.12.3/6915/10.9.2012 απορριπτικής απαντήσεως            του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας, με την οποία               εκδηλώθηκε άρνηση της Διοικήσεως να της χορηγήσει ειδική εννεάμηνη άδεια
 μετ' αποδοχών για την ανατροφή του τρίτου τέκνου της που είχε αποκτήσει  πριν από το διορισμό της.
3.    Επειδή, στο άρθρο 53 του νέου Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 3528/2007, Α' 29) ορίζονται τα ακόλουθα: «Διευκολύνσεις υπαλλήλων με οικογενειακές υποχρεώσεις. 1... 2. Στις μητέρες υπαλλήλους ο χρόνος εργασίας μειώνεται κατά δύο (2) ώρες ημερησίως, εφόσον έχουν τέκνα ηλικίας έως δύο (2) ετών, και κατά μία (1) ώρα, εφόσον έχουν τέκνα ηλικίας από δύο (2) έως τεσσάρων (4) ετών. Η μητέρα υπάλληλος δικαιούται εννέα (9) μήνες άδεια με αποδοχές για ανατροφή παιδιού, εφόσον δεν κάνει χρήση του κατά το προηγούμενο εδάφιο μειωμένου ωραρίου. 3. Όταν ο ένας γονέας λάβει την άδεια της παρ. 1, ο άλλος δεν έχει δικαίωμα να κάνει χρήση των διευκολύνσεων της παρ.2 για το ίδιο διάστημα. 4. Σε περίπτωση διάστασης, διαζυγίου, χηρείας ή γέννησης τέκνου χωρίς γάμο των γονέων του, την άδεια της παρ. 1 δικαιούται ο γονέας που ασκεί τη γονική μέριμνα...».
4.    Επειδή, όπως έχει κριθεί (ΣτΕ 1, 2, 2357/2006), το δικαίωμα για την απόληψη της εν λόγω αδείας είναι αυτοτελές για κάθε τέκνο που δεν έχει ακόμη συμπληρώσει το τέταρτο έτος της ηλικίας του και, επομένως, σε περίπτωση κατά την οποία ο υπάλληλος γονέας αποκτήσει και άλλο τέκνο, το οποίο επίσης δεν έχει συμπληρώσει το τέταρτο έτος της ηλικίας του, είναι δυνατή η διαδοχική χορήγηση, σ' αυτόν της εν λόγω αδείας, δηλαδή η χορήγηση, μετά την λήξη του εννεαμήνου αδείας για την ανατροφή του πρώτου τέκνου του, της νέας εννεαμήνου αδείας για την ανατροφή του δευτέρου τέκνου του (βλ. ΣτΕ 7μελούς συνθέσεως 420/2000).
5.    Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα ακόλουθα: Δυνάμει της υπ' αριθ.πρωτ. 98290/Δ2/29.8.2012 αποφάσεως του Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΦΕΚ Γ 925/6.9.2012), η αιτούσα διορίσθηκε ως δόκιμη εκπαιδευτικός, κλάδου ΠΕ03 Μαθηματικών, στην περιοχή Β' Καβάλας της Διευθύνσεως Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας. Εξάλλου, αυτή είναι μητέρα τεσσάρων τέκνων, εκ των οποίων το τρίτο γεννήθηκε στις
2° φύλλο της 528/2013 αποφάσεως
 15-4-2009 και το τέταρτο στις 22.4.2010. Με την υπ' αριθ. πρωτ. 6864/7.9.2012 αίτηση προς την ανωτέρω Διεύθυνση, ζήτησε να της χορηγηθεί η προβλεπόμενη από την προεκτεθείσα διάταξη του άρθρου 53 παρ. 2 εδάφιο β' του Υπαλληλικού Κώδικα ειδική εννεάμηνη άδεια μετ' αποδοχών για την ανατροφή του τρίτου τέκνου της. Η αίτηση αυτή απερρίφθη με την προσβαλλόμενη πράξη του Διευθυντού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας, με την αιτιολογία που περιλαμβάνεται στην υπ' αριθ. πρωτ. 54501/Δ2/24.4.2008 εγκύκλιο της Διοικήσεως (ΥΠΕΠΘ), ότι εφόσον η εκπαιδευτικός κατά τον χρόνο που απέκτησε το τέταρτο τέκνο της δεν είχε κάνει χρήση των διευκολύνσεων που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 53 παρ. 2 του ν. 3528/2007 για το τρίτο τέκνο της (μειωμένο ωράριο ή άδεια ανατροφής τέκνου εννέα μηνών) απώλεσε τις διευκολύνσεις των εν λόγω διατάξεων για το τρίτο τέκνο της. Ακολούθως, με την υπ' αριθ. πρωτ. Φ.12.3/6869/10.9.2012 απόφαση του ανωτέρω Διευθυντού χορηγήθηκε στην αιτούσα εννεάμηνη άδεια ανατροφής του τετάρτου τέκνου της.
6.    Επειδή, η απόρριψη του αιτήματος της ανωτέρω εκπαιδευτικού για απόληψη αυτοτελούς αδείας ανατροφής για το τρίτο τέκνο της με την ανωτέρω αιτιολογία δεν είναι νόμιμη. Και τούτο, διότι, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην 4η σκέψη της παρούσας, το δικαίωμα για την απόληψη της προαναφερθείσας άδειας είναι αυτοτελές για κάθε τέκνο που δεν έχει συμπληρώσει το τέταρτο έτος της ηλικίας, αδιαφόρως αν αυτό γεννήθηκε πριν ή μετά την ανάληψη της δημόσιας υπηρεσίας, είναι δε, επίσης, αδιάφορο το γεγονός ότι η σχετική άδεια ζητήθηκε, μετά τη γέννηση του τέταρτου τέκνου της αιτούσας, για την ανατροφή του τρίτου τέκνου της. Για τον λόγο αυτό, ο οποίος προβάλλεται βασίμως, η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να ακυρωθεί και να αναπεμφθεί η υπόθεση στη Διοίκηση για νέα νόμιμη κρίση.
7.    Επειδή, κατ' ακολουθίαν, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή. Εκτιμώντας δε το Δικαστήριο τις περιστάσεις, απαλλάσσει το Δημόσιο από τη δικαστική δαπάνη της αιτούσης.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Δέχεται την αίτηση.
Ακυρώνει την υπ' αριθ. πρωτ. φ.12.3/6915/10.9.2012 πράξη του Διευθυντού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας.
Αναπέμπει την υπόθεση στη Διοίκηση, σύμφωνα με το σκεπτικό.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου στην αιτούσα. Απαλλάσσει το Δημόσιο από τη δικαστική δαπάνη της αιτούσης. Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στην Κομοτηνή στις 5-9-2013.
Η απόφαση δημοσιεύθηκε στην ίδια πόλη στις 23.10.2013, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, με τη συμμετοχή στη σύνθεση της Εφέτη Δ.Δ. Φωτεινής Χρηστίδου, λόγω προαγωγής της Εφέτη Δ.Δ. Ευγενίας Μυλωνοπούλου.
Ο Πρόεδρος                                                                       Η Γραμματέας 

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Αντισυνταγματικός κρίθηκε ο Ν. 4014/2011 για την τακτοποίηση αυθαιρέτων από την Ολομέλεια του ΣτΕ

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ΄ αριθμ. 3341/2013 απόφασή της έκρινε αντισυνταγματική την τακτοποίηση των αυθαιρέτων νέας γενιάς με «πάγωμα» της κατεδάφισής τους για 30 χρόνια (αφού καταβληθεί το σχετικό πρόστιμο), όπως επίσης έκρινε αντισυνταγματικό στο σύνολό του το νόμο 4014/2011 για την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, την δημιουργία του «Πράσινου Ταμείου», κ.λπ. Επίσης, κατά το πρόσφατο παρελθόν η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει κρίνει αντισυνταγματική την παλαιότερη προσπάθεια (παλαιό νομοθετικό πλαίσιο) νομιμοποίησης των αυθαιρέτων. 
Ειδικότερα, η Ολομέλεια των συμβούλων της Επικρατείας έκρινε κατά πλειοψηφία ότι ο Ν 4014/2011 είναι αντίθετος στο άρθρο 24 παράγραφος 2 του Συντάγματος που προστατεύει το περιβάλλον, τον ορθολογικό πολεοδομικό σχεδιασμό, το οικιστικό περιβάλλον, κ.λπ. 
Συγκεκριμένα, οι δικαστές έκριναν ότι οι ρυθμίσεις του επίμαχου άρθρου 24 του νόμου 4014/2011 έχουν ως συνέπεια «να ανατρέπεται και σε κάθε περίπτωση να νοθεύεται, ο επιβαλλόμενος από το άρθρο 24 του Συντάγματος ορθολογικός πολεοδομικός σχεδιασμός και να επέρχεται αλλοίωση της λειτουργικότητας των οικισμών και επιδείνωση των όρων διαβιώσεως των κατοίκων, δεδομένου ότι η αναστολή αυτή επέρχεται με μόνη την υποβολή αίτησης του ενδιαφερομένου και των σχετικών δικαιολογητικών και την καταβολή του οριζόμενου στο νόμο ποσού ειδικού προστίμου, χωρίς την ειδική για κάθε αυθαίρετο κρίση του αρμοδίου οργάνου της διοίκησης, ύστερα από εκτίμηση πολεοδομικών και κτιριολογικών κριτηρίων, που εξαρτώνται από το μέγεθος, τη χρήση, το είδος και τη σημασία της αυθαίρετης κατασκευής, καθώς και από τις επιπτώσεις στο χώρο που την περιβάλλει, δηλαδή τη συνολική επιβάρυνση της περιοχής».
Ακόμη, επισημαίνουν οι δικαστές ότι δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις που δημιουργούνται από το Ν 4014/2011 δεν αναιρούνται από την πρόβλεψη ότι το ειδικό πρόστιμό που επιβάλλεται για το «πάγωμα» της κατεδάφισής τους περιέρχεται στο «Πράσινο Ταμείο». Και αυτό γιατί, μόνο το 25% των πόρων του «Πράσινου Ταμείου» διατίθενται «αποκλειστικά για τις λειτουργικές του ανάγκες και την εκπλήρωση των σκοπών του», ενώ για το υπόλοιπο ποσοστό μπορεί με υπουργικές αποφάσεις να περιέλθει «στο κρατικό προϋπολογισμό, προδήλως εν όψει της οικονομικής κρίσης της χώρας».
Εξάλλου, συνεχίζει η Ολομέλεια του ΣτΕ, «οι εισπρακτικοί και λοιποί σκοποί δεν θα ήταν δυνατόν να θεμελιώσουν λόγο δημοσίου συμφέροντος που θα δικαιολογούν τη θέσπιση ρυθμίσεων με ευρύτερες συνέπειες σε βάρος του περιβάλλοντος όπως είναι οι ρυθμίσεις» του επίμαχου νόμου. Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχαν προσφύγει κάτοικοι του Αμαρουσίου Αττικής, της Φθιώτιδος, Θεσπρωτίας, κ.λπ. επικαλούμενοι, μεταξύ των άλλων, ότι θίγονται με τον αντισυνταγματικό Ν. 4014/2011 που προβλέπει την διαδικασία νομιμοποίησης των αυθαιρέτων και την επιβολή ειδικού προστίμου υπέρ του «Πράσινου Ταμείου». 
Ακόμη, ζητούσαν την ακύρωση των υπουργικών αποφάσεων που καθορίζουν τις διαδικασίες είσπραξης και απόδοσης του ειδικού παραβόλου-προστίμου στο «Πράσινο Ταμείο», προσδιορίζουν τον τρόπο υποβολής των απαραίτητων δικαιολογητικών και εγγράφων, κ.λπ.

Πηγή : epixeirisi.gr



Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Η επιβολή του τέλους επιτηδεύματος δεν αντίκειται στο Σύνταγμα σύμφωνα με απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ

Με την υπ’ αριθμ. 2527/2013 απόφαση Ολομέλειας ΣτΕ , κρίθηκε ότι το επιβαλλόμενο με το άρθρο 31 του Ν. 3986/2011 τέλος επιτηδεύματος σε βάρος επιτηδευματιών και ελευθέρων επαγγελματιών καθώς και η ΠΟΛ 1167/2-8-2011 απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών , η οποία καθορίζει τη διαδικασία επιβολής του τέλους αυτού, δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα.
Ειδικότερα το ΣτΕ έκρινε ότι το τέλος επιτηδεύματος επιβλήθηκε ως μέτρο αναγκαίο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης και συγκεκριμένα για την ενίσχυση των δημοσίων εσόδων , θεωρώντας ως δεδομένο ότι οι εμπορικές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες δηλώνουν καθαρά κέρδη κάτω του αφορολογήτου ορίου. Η φύση δε της οικονομικής αυτής επιβάρυνσης σε βάρος των ανωτέρω προσώπων , δεν είναι τέλος, όπως δηλαδή ονομάστηκε αλλά πρόκειται ουσιαστικά για φόρο κατά την έννοια του άρθρου 78 του Συντάγματος .
Αρχικώς λοιπόν κρίθηκε ότι η επιβολή του ως άνω τέλους δεν αντίκειται στο άρθρο 78 του Συντάγματος, με σημαντική όμως μειοψηφήσασα  γνώμη σύμφωνα με την οποία εφόσον η επιβολή του τέλους επιτηδεύματος δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα στοιχεία που αποτελούν αντικείμενο φορολόγησης (εισόδημα, περιουσία, δαπάνες ή συναλλαγές) και δεν καθορίζεται ούτε τεκμαρτώς η βάση επιβολής του επίδικου τέλους, τότε αυτό αντίκειται στα οριζόμενα του άρθρου 78 Σ.
Επίσης το Δικαστήριο έκρινε ότι η επιβολή του τέλους επιτηδεύματος δεν αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 4§1 , 5 και 20§1 του Συντάγματος με σημαντική πάλι τη μειοψηφήσασα γνώμη,  η οποία έκρινε ότι η αδιάκριτη φορολογική επιβάρυνση σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες λόγω της ιδιότητάς τους αυτής και μόνον, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψη συγκεκριμένα στοιχεία (εισόδημα κλπ) έτσι ώστε να συνάγεται με τρόπο πρόσφορο η ύπαρξη φοροδοτικής ικανότητας, αντίκειται στις προαναφερθείσες διατάξεις. Επίσης αναφορικά με τη μη δυνατότητα αναταποδείξεως εκ μέρους του βαρυνόμενου ότι δεν απέκτησε δηλαδή το τεκμαιρόμενο εισόδημα., αντίκειται επίσης στο άρθρο 20§1 Σ (δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας).

Τέλος, κρίθηκε από την Ολομέλεια του ΣτΕ ότι η επιβολή περιορισμών, ήτοι οικονομικών επιβαρύνσεων,  στην άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας ή ελεύθερου επαγγέλματος , ως εκδήλωσης του δικαιώματος της ελευθερίας ασκήσεως επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητας (5 Σ) , δεν γίνεται εν προκειμένω υπέρμετρα ούτε θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος ώστε να καθίσταται δηλαδή αδύνατη ή ουσιωδώς δυσχερής η άσκηση επιχειρηματικής ή επαγγελματικής δραστηριότητας .

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Δεν υπόκειται σε φόρο το επίδομα αλλοδαπής (ΔΕφΑθ 331/2013)

Δεδομένου ότι ήδη έχει κριθεί αντισυνταγματική η φορολόγηση του επιδόματος αλλοδαπής από το ΣτΕ (1840/2013 Ολομέλεια,  σε παλαιότερη ανάρτηση υπάρχει το πλήρες κείμενο της απόφασης), η νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων είναι πλέον ξεκάθαρη ως προς το ζήτημα αυτό. Δεν υπόκειται σε φόρο το επίδομα αλλοδαπής.

Το ίδιο λοιπόν έκρινε και η σχολιαζόμενη απόφαση , σύμφωνα με την οποία, ενόψει της φύσεως και του σκοπού για τον οποίο θεσπίστηκε το επίδομα αλλοδαπής , το οποίο ελάμβαναν μεταξύ άλλων και οι υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών όταν μετέβαιναν στο εξωτερικό με εντολή της υπηρεσίας τους για εκτέλεση υπηρεσίας ή με ειδική αποστολή για χρονικό διάστημα άνω των τριάντα ημερών , ήτοι προκειμένου να ανταποκριθούν , κατά τη ρητή διάταξη του νόμου, στην ανάγκη αντιμετωπίσεως του αυξημένου κόστους ζωής στην αλλοδαπή και των ειδικών συνθηκών διαβίωσης σε κάθε χώρα , συνεπώς δε προς κάλυψη των δαπανών στις οποίες αυτοί υποβάλλοντα εξαιτίας της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί, δεν επιτρέπεται , κατά τα άρθρα 4§5 και 78§§1 και 4 του Συντάγματος , να υπόκειται σε φόρο εισοδήματος γιατί έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα . Επομένως κατά παράβαση των συνταγματικών διατάξεων που αναφέρθηκαν , το ως άνω επίδομα αλλοδαπής υπήχθη σε αυτοτελή φορολόγηση με συντελεστή 15% με την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 14§4 του Ν. 2238/1994. 

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

ΣτΕ 95/2013 Ολομ. - Μη χορήγηση επιδόματος 176€ στους δικαστικούς υπαλλήλους


Με την απόφαση 95/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ , κρίθηκε ότι η μη χορήγηση του επιδόματος των 176 ευρώ στους δικαστικούς υπαλλήλους δεν αντίκειται στην αρχή της ισότητας , ακόμη και αν αυτό χορηγήθηκε σε άλλους υπαλλήλους του Δημοσίου, καθώς αυτή η χορήγηση έγινε παράνομα και δεν νοείται ισότητα στην παρανομία.
Ειδικότερα, το επίμαχο επίδομα  χορηγήθηκε αρχικώς ως επίδομα εξομάλυνσης των μισθολογικών διαφορών για το χαμηλόμισθο προσωπικό του Δημοσίου και στη συνέχεια,  δυνάμει δικαστικών αποφάσεων οι οποίες στηρίχθηκαν στην αρχή της ισότητας , επεκτάθηκε η χορήγησή του  σε διάφορες κατηγορίες υπαλλήλων του δημοσίου.
 Προσφάτως όμως υπήρξε στροφή της νομολογίας , προς τη μη χορήγηση του επίδικου επιδόματος,  με την αιτιολογία ότι η χορήγησή του σε ανόμοιες μεταξύ τους περιπτώσεις δεν γεννά αξίωση και σε άλλες ανόμοιες κατηγορίες να διεκδικήσουν την παροχή αυτή. 
Στην κρινόμενη περίπτωση το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι  με τις αλλεπάλληλες χορηγήσεις των ειδικών παροχών ή επιδομάτων εξισώθηκαν ανόμοιες μεταξύ τους περιπτώσεις ή κατηγορίες , κατά παράβαση της αρχής της ισότητας . Κατά συνέπεια η διόρθωση της παράβασης της αρχής της ισότητας , θα πρέπει να γίνει με την μη εφαρμογή της διάταξης που δημιουργεί την παρανομία. Για το λόγο αυτό λοιπόν κρίθηκε ότι πρέπει να παραληφθούν οι δικαστικοί υπάλληλοι από τη χορήγηση του εν λόγω επιδόματος .