Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών (Τεύχος Β , αρ. φύλλου 2289/27-8-2014)

      Ο Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών αφορά στην προσπάθεια επίλυσης των οικονομικών διαφορών μεταξύ των πιστωτικών ιδρυμάτων και των  οφειλετών - δανειοληπτών. Θεσπίζονται οι έννοιες του συνεργάσιμου και μη συνεργάσιμου δανειολήπτη καθώς και μια διαδικασία επίλυσης διαφορών σε διάφορα στάδια. Τα στάδια αυτά ξεκινούν από την απαρχή της καθυστέρησης μέρους ή μίας δόσης του δανειολήπτη και συνεχίζονται με τη επικοινωνία των μερών μέσω της χορήγησης από τον δανειολήπτη στην τράπεζα όλων εκείνων των οικονομικών πληροφοριών που θα οδηγήσουν την τράπεζα στην αξιολόγηση της πραγματικής οικονομικής του κατάστασης και στην διατύπωση μιας ευνοϊκής για τον ίδιο ρύθμισης των οφειλών του. Ο δανειολήπτης έχει τη δυνατότητα υποβολής ενστάσεων .

      Η διαδικασία αυτή θα πρέπει πλέον να ακολουθείται από όλα τα πιστωτικά ιδρύματα, με χρόνο έναρξης την 31-12-2014, χωρίς όμως να εμποδίζεται ο δανειολήπτης να ακολουθήσει ως δρόμο για την επίλυση των οικονομικών διαφορών του με την πιστώτρια τράπεζα τη διαμεσολάβηση ή τη δικαστική ρύθμιση των οφειλών του (νόμος 3869/2010) . 

Δεν είναι νόμιμη η αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων από ασφαλιστικό οργανισμό ποσών όταν η είσπραξή τους έγινε με καλή πίστη του ασφαλισμένου

  Με αφορμή τα κρούσματα που παρουσιάστηκαν προσφάτως , με την αναζήτηση ποσών από ασφαλισμένους από τους ασφαλιστικούς τους  οργανισμούς , με αιτιολογία την αχρεώστητη καταβολή αυτών και την απαίτηση επιστροφής τους , παραθέτουμε την κάτωθι απόφαση, η οποία κατά τη γνώμη μας, εστιάζει στον πυρήνα του προβλήματος που είναι η ύπαρξη δόλου ή μη στο πρόσωπο του ασφαλισμένου. Επίσης γίνεται επίκληση μιας από τις βασικότερες αρχές του δικαίου κοινωνικής ασφάλισης, της αρχής της χρηστής διοίκησης. 

       

ΜΔΕφΑΘ 3531/2013

Αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοίκησης - γενική αρχή που ισχύει στο δίκαιο της κοινωνικής ασφάλισης- η αναζήτηση από ασφαλιστικό οργανισμό περιοδικών παροχών μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από την είσπραξη τους, αν οι παροχές έχουν μεν καταβλη­θεί αχρεωστήτως από τον ασφαλιστικό οργανισμό, ο ασφαλισμένος όμως τις έχει εισπράξει καλοπίστως. Η αναζήτηση των εν λόγω παροχών επιτρέπεται μόνον εφόσον κριθεί ότι αυτός που έχει εισπράξει τα αναζητούμενα ποσά τελούσε κατά την είσπραξη τους σε δόλο έναντι του οργανισμού. Η κρίση δε για τη συνδρομή του δόλου πρέπει να αιτιολογείται ειδι­κώς (ΣτΕ: 590/2010, 3322/2008 - πρβλ.και ΣτΕ: 2291/2009,154/2008,1835/2007, 3687/2005, 951/2005, 703/2004 κ.α).

 Από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύ­πτουν τα ακόλουθα: Η εφεσίβλητη λάμβανε σύνταξη από το ΤΣΑΥ, λόγω θανάτου του συζύγου της. Με το 67574/10368/27.10.2004 πληροφοριακό έγγραφο της Διευθύ­ντριας Συντάξεων-Πρόνοιας του ΤΣΑΥ γνωστοποιήθηκε στην εφεσίβλητη ότι, μετά από έλεγχο στα στοιχεία που περιήλ­θαν στο Ταμείο από το μηχανογραφικό κέντρο της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος, το καθαρό ποσό της χορηγούμενης σε αυτήν σύνταξης από 1.11.2004 θα διαμορφω­θεί σε 956,89 ευρώ(μειωμένο σε σχέση με εκείνο που ελάμβανε). Ακολούθως, με το 66260/9196/30.8.2006 έγγραφο της παρα­πάνω Διευθύντριας ζητήθηκε από την εφεσί­βλητη να επιστρέψει το ποσό των 6.007,48 ευρώ που αντιστοιχούσε σε διαφορές συντά­ξεων, το οποίο είχε λάβει αχρεωστήτως κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.1998 έως 31.10.2004, είτε εφάπαξ, είτε σε δόσεις (μέχρι 36) χωρίς επιβάρυνση τόκων, κατ' ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 61 του ν. 2676/1999. Ειδικότερα, της γνωστοποιήθηκε ότι, όπως προέκυψε από τον παραπάνω έλεγχο, η σύνταξη που ελάμβανε μέχρι 31.10.1998 ήταν σωστή (για 30 έτη υπηρεσίας με ποσο­στό χήρας 75% και ποσοστό μονοσυνταξιούχου 50%). Το Νοέμβριο του 1998 δόθηκε εντολή από το Ταμείο στην Εθνική Τράπεζα μέσω της οποίας καταβάλλονται οι συντά­ξεις να χορηγηθεί από 1.1.1998 αύξηση 2,5% στους συνταξιούχους που ελάμβα­ναν σύνταξη με ποσοστό προσαύξησης μονοσυνταξιούχου μικρότερο του 50%. Όμως από λάθος της μηχανογράφησης της Τράπεζας η προσαύξηση αυτή χορηγήθηκε και στους συνταξιούχους που ελάμβαναν σύνταξη με ποσοστό προσαύξησης μονο­συνταξιούχου 50% και άνω όπως η ίδια, οι οποίοι δεν εδικαιούντο την προσαύξηση. Οι διαφορές που προέκυψαν στις συντάξεις λόγω του παραπάνω λάθους με την  195/1.3.2006 απόφαση του ΔΣ του Ταμείου αποφασίστηκε να αναζητηθούν από τους δικαιούχους ως αχρεωστήτως καταβληθείσες. Κατά του παραπάνω εγγράφου η εφεσίβλητη άσκησε «προσφυγή-αγωγή» την οποία το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ερμήνευσε ως προσφυγή στρεφόμενη παραδεκτώς κατά του παραπάνω εγγράφου αν και δεν ασκήθηκε ένσταση κατ' αυτού ενώπιον του Δ.Σ. του Ταμείου, καθόσον στο σώμα του εν λόγω εγγράφου δεν υπήρχε μνεία για τη  δυνατότητα άσκησης ένστασης κατ’ αυτού.  Ειδικότερα, με την προσφυγή η εφεσίβλητη  ζήτησε την ακύρωση του εν λογω εγγράφου  και ισχυρίστηκε ότι δεν υποχρεούται να επιστρέψει το παραπάνω ποσό, αφενός  λόγω της καλόπιστης είσπραξης του, αφετέρου γιατί λόγω της παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος από την είπραξή του,  η σχετική απαίτηση ήταν καταχρηστική, προσκρούουσα στις αρχές της αναλογικότητας και της  χρηστής διοίκησης. Με την 904/2012 απόφαση (εκκαλουμένη) έγινε εν μέρει δεκτή η προσφυγή και ακυρώθηκε το 66260/9196/30.8.2006 έγγραφο της διευθύντριας του Ταμείου, κατά το μέρος που ζητήθηκε η επιστροφή στο Ταμείο ως αχρεωστήτως εισπραχθείσα η διάφορα σύνταξης κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.1998 έως 31.12.2001. Συγκεκριμένα, κρίθηκε ότι κατά  παράβαση της προαναφερόμενης γενικής  αρχής του ασφαλιστικού δίκαιου, καταλογίστηκαν σε βάρος της εφεσίβλητης τα ποσά  των συντάξεων που εισέπραξε κατά τα έτη 1998 έως 2001, αφού από το  χρονικό αυτό διάστημα μέχρι το χρονικό  σημείο που έγινε η αναζήτηση (2006) έχει παρέλθει διάστημα πέραν της πενταετίας,  γεγονός που συνεπάγεται απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες  σε βάρος της εφεσίβλητης. Ήδη, με την κρινόμενη έφεση προβάλλεται ότι  έσφαλε στην κρίση της η εκκαλούμενη απόφαση και  ζητείται η εξαφάνιση της. Ειδικότερα, προβάλλεται ότι ο καταλογισμός των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών συντάξεων πέντε έτη μετά την είσπραξη τους , δεν καθιστά παράνομη τη σχετική απόφαση, , αφού, ο χρόνος αυτός (5 έτη) υπολείπεται κατά πολύ της  20ετούς παραγραφής της αντίστοιχης αξίωσης του Ταμείου.

Επίσης προβάλλεται  ότι, κατά την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η αναζήτηση συνταξιοδοτικών παροχών που καταβλήθηκαν αχρεώστητα αντίκειται στις αρχές διοίκησης όταν, σωρευτικά, έχουν εισπραχθεί  καλόπιστα έχει παρέλθει μακρός χρόνος  από την είσπραξη τους και υφίσταται κίνδυνος δημιουργίας ανυπέρβλητων οικονομικών δυσχερειών από την από την επιστροφή τους, προϋποθέσεις που δεν συντρέχουν  στην περίπτωση της εφεσίβλητης αφού δεν  έχει παρέλθει μακρός χρόνος από την είσπραξη, ούτε αποδεικνύεται οικονομική της αδυναμία να επιστρέψει τα αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά, ενόψει μάλιστα και του ότι δύναται, σύμφωνα με το άρθρο 61 του ν. 2676/1999, να εξοφλήσει το ποσό της οφειλής της σε 36 δόσεις, χωρίς επιβαρύνσεις .Εξάλλου, η εφεσίβλητη, με το 5.6.2013 υπόμνημα που υπέβαλε στο δικαστήριο τούτο, προβάλλει ότι λόγω της κατάστασης της υγείας της (Ca δεξιού πνεύμονα βλ. προσκομιζόμενες ιατρικές εξετάσεις -βεβαιώσεις του θεραπευτηρίου ΜΕΤROPOLITAN) βρίσκεται σε δυσχερή οικονομική  κατάσταση και τυχόν επιστροφή οποιουδήποτε ποσού θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες σε βάρος της.

Ύστερα από τα παραπάνω και, λαμβά­νοντας υπόψη ότι, από το προαναφερόμενο ποσό (6.007,48 ευρώ), η εφεσίβλητη εισέ­πραξε το αντιστοιχούν το χρονικό διάστημα από 1.1.1998 έως 31.12.2001, «από λάθος» του μηχανογραφικού συστήματος της Εθνι­κής Τράπεζας, όπως συνομολογεί το Ταμείο με το πιο πάνω (66260/9196/30.8.1996) έγγραφο, χωρίς η ίδια να γνωρίζει, ούτε άλλωστε μπορούσε να γνωρίζει, στοιχειο­θετείται καλή πίστη αυτής. Με το δεδο­μένο αυτό για τα ποσά των συντάξεων που εισέπραξε η εφεσίβλητη, αχρεωστήτως, το εν λόγω χρονικό διάστημα, η αναζή­τηση τους δεν είναι νόμιμη, γιατί έγινε μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από την είσπραξη τους, αφού, αναζητήθηκαν για πρώτη φορά με το παραπάνω έγγραφο της Διευθύντριας του Ταμείου -καθόσον στο 67574/10368/27.10.2004 έγγραφο του Ταμείου δεν γίνονταν μνεία για τυχόν ποσά που είχε εισπράξει αχρεωστήτως, το ύψος η τον τρόπο καταβολής τους- και η αναζήτηση αυτή αντίκειται, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην 4η σκέψη, στις αρχές της χρηστής διοίκησης, όπως ορθά κρίθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση και, δεν αναιρείται η εφαρμογή της εν λόγω αρχής, από το ότι ο χρόνος των πέντε ετών υπολείπεται του χρόνου παραγραφής του δικαιώματος του Ταμείου για αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθεισών παροχών, όπως αβάσιμα προβάλλεται, πρέπει δε να απορριφθούν, ως αβάσιμα, τα αντιθέτως προβαλλόμενα με την κρινόμενη έφεση.

Πηγή : ΔιοικΔικ (Τεύχος 3, 2014) 

Απόρριψη έφεσης του ελληνικού δημοσίου κατά απόφασης που έκανε πρωτοδίκως δεκτή την προσφυγή στρατιωτικού λόγω φορολόγησης του επιδόματος αλλοδαπής (2849/2013 Δ.Εφ. Θεσ/νικης)

     Με την παρατιθέμενη απόφαση απορρίπτεται έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου , η οποία είχε κάνει δεκτή προσφυγή στρατιωτικού με την οποία ζητούσε την επιστροφή του ποσού των 4.424,40€ ως αχρεωστήτως καταβληθέντος λόγο φορολόγησης του επιδόματος αλλοδαπής . Η εν λόγω απόφαση απορρίπτει την έφεση διότι δυνάμει του ποσού , η απόφαση ήταν ανέκκλητη, βάζοντας τέλος στη μακροχρόνια ταλαιπωρία του προσφεύγοντος - εφεσίβλητου. 

    Ευχαριστούμε τη συνάδελφο , Ελισάβετ Ταστσίδου , δικηγόρο Θεσσαλονίκης , για την πολύτιμη συνεργασία μας. 

EM

Αριθ.απόφ. 2849/2013

 

TO ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ Ε'

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις  19 Νοεμβρίου 2013, με την εξής σύνθεση: Ηλίας Κοντοζαμάνης, Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ., Αθανασία Σακκά- Εισηγήτρια. Μάρθα Παυλίδου, Εφέτες Δ.Δ., και με Γραμματέα την Χριστίνα Δρούτση, δικαστική υπάλληλο,

γ ι α να δικάσει την από 12-1-2011 έφεση του Ελληνικού Δημοσίου, που στην προκειμένη περίπτωση εκπροσωπείται από τον Προϊστάμενο της Δ.ΟΎ. Ηράκλειας Σερρών και ήδη Δ.Ο.Υ. Α' Σερρών, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση σύμφωνα με το άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ.,

κατά του Σ. Τ. του Κ., κατοίκου…….., ο οποίος δεν παραστάθηκε Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα.

Σκέφθηκε κατά το Νόμο.      

           Η κρίση του είναι η εξής:

. 1. Επειδή νόμιμα εισάγεται η υπόθεση για συζήτηση και κρίση ύστερα από την έκδοση της 687/ 2013 αναβλητικής απόφασης. Με την κρινόμενη έφεση διώκεται η εξαφάνιση της 133/2010 απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Σερρών, με την οποία έγινε δεκτή προσφυγή του εφεσίβλητου και ακυρώθηκε η 5896/2005 αρνητική απάντηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ηράκλειας Σερρών σχετικά με την υπαγωγή σε φόρο ποσού 29.496 ευρώ που αυτός έλαβε ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή κατ' άρθρο 135 παρ. 4 του ν. 2954/1998 και 17 του ν. 2685/1999 κα την επιστροφή φόρου ύψους 4.424,40 ευρώ.

2.              Νομίμως εχώρησε η συζήτηση της υπόθεσης παρά την απουσία του εφεσίβλητου, ο οποίος νομίμως κλήθηκε να παραστεί όπως προκύπτει από το από 6.9.2013 αποδεικτικό της δικαστικής επιμελήτριας Άννας Τζογάνη.

3.              Επειδή, στο άρθρο 92 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν.2717/1999, ΦΕΚ 97 Α'). όπως η παράγραφος 2 αυτού αντικαταστάθηκε από την παράγραφο 1 του-άρθρου 10 του ν.3659/2008 (ΦΕΚ 77 Α'), ορίζεται ότι: « 1. Σε έφεση υπόκεινται οι αποφάσεις που εκδίδονται σε πρώτο βαθμό. 2. Δεν υπόκεινται σε έφεση αποφάσεις που αφορούν σε χρηματικές διαφορές, αν το αντικείμενο τους δεν υπερβαίνει το ποσό των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ.Το αντικείμενο της διαφοράς προσδιορίζεται από το  ποσό,  το  οποίο,  καθορίζεται  με  την πρωτόδικη  απόφαση……………………………   3. Ειδικώς, στις χρηματικού περιεχομένου

φορολογικές εν γένει διαφορές, όταν από το νόμο προβλέπεται η από μέρους του φορολογουμένου υποβολή δήλωσης πριν από την έκδοση της σχετικής πράξης. Ως αντικείμενο της διαφοράς θεωρείται για μεν τη Διοίκηση η διαφορά του κύριου φόρου που προκύπτει ανάμεσα σε εκείνον που ορίστηκε με την πράξη και σε αυτόν που καθορίστηκε με την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, για δε το φορολογούμενο η διαφορά του κύριου φόρου που προκύπτει ανάμεσα σε εκείνον που αντιστοιχεί στη δήλωση και σε αυτόν που καθορίστηκε με την Απόφαση.».

4.         Επειδή στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας ο εφεσίβλητος, στρατιωτικός υπάλληλος τουΥπουργείου Εθνικής Άμυνας, που υπηρέτησε το έτος 2001 στη Νάπολι τηςΙταλίας σε ελληνική αντιπροσωπεία του NATO, με τη δήλωση φορολογίαςεισοδήματος του οικονομικού έτους 2002 ( χρήση 1.1.- 31.12.2001), που υπέβαλε στη Δ.Ο.Υ. …….. Σερρών, δήλωσε, μεταξύ άλλων, (ως εισόδημα που φορολογείται με ειδικό τρόπο το ποσό των 10.050.762 δρχ. ήδη 29.496 € , το οποίο του χορηγήθηκε ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή σύμφωνα με

                                                             2° φύλλο της 2849/2013 απόφασης

το άρθρο 135 παρ. 4 του Ν.2594/1998. Αυτό φορολογήθηκε αυτοτελώς με συντελεστή 15% κατ' άρθρο 14 παρ. 4 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. Με την παρακράτηση του φόρου κατά την είσπραξη του. Στην συνέχεια ο ως άνω υπέβαλε στην ίδια Δ.Ο.Υ. την από 30.11.2005 αίτηση, περιέχουσα δήλωση ανάκλησης κατά το μέρος που αφορούσε το πιο πάνω ποσό, με την οποία δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί εισόδημα και δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, καθότι του χορηγήθηκε προς κάλυψη των αυξημένων δαπανών διαβίωσης στην αλλοδαπή ( Νάπολι- Ιταλίας) και συνεπώς ότι μη νομίμως φορολογήθηκε και πρέπει να του επιστραφεί, ως αχρεωστήτως ο καταβληθείς γι" αυτό φόρος. Ο Προϊστάμενος της ως άνω Δ.Ο.Υ. με την υπ'αρ. πρωτ, 5896/2005 αρνητική απάντηση του απέρριψε την αίτηση αυτή λόγω παρόδου του οικείου οικονομικού έτους επιπλέον δε για το λόγο ότι αυτό φορολογείται αυτοτελώς με μοναδικό συντελεστή 15%. Όμως. προσφυγή του εφεσίβλητου κατά της αρνητικής απάντησης της διάδικης αρχής έγινε δεκτή από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο . το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση έκρινε ότι το ποσό των 29.496 ευρώ που έλαβε ο εφεσίβλητος κατά το διάστημα από 1-1-2001 έως 31-12-2001 ως επίδομα υπηρεσίας στην αλλοδαπή, κατ άρθρο 135 παρ.4 του Ν.2594/1998, δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, διότι δεν συγκεντρώνει τα εννοιολογικά γνωρίσματα στοιχεία του εισοδήματος και ότι μη νομίμως αυτό φορολογήθηκε, έκανε δε δεκτή την ανάκληση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του και διέταξε την επιστροφή του. φόρου .ποσού 4,424.40 ευρώ .που παρακρατήθηκε αχρεωστήτως. Με την υπό κρίση έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της κρίσης αυτής.

5. Επειδή η διαφορά που άγεται ενώπιον του δικαστηρίου αφορά στην επιστροφή του φόρου των 4.424.40 ευρώ. η εκκαλούμενη απόφαση είναι, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις, ανέκκλητη ( όριο εκκλητού 5.000 ευρώ) και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως απαράδεκτη.

ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ

                         Απορρίπτει την έφεση.

                             Απαλλάσσει  το  εκκαλούν  από  τα  δικαστικά  έξοδα  του εφεσίβλητου.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 18-12-2013, όπου και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού στις 23-12-2013.

              Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                       Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΡΘΡΟΥ 5§2 Ν. 3869/2010

     Σύμφωνα με τη νέα διαδικασία του ν. 3869/2010, εντός δύο μηνών από την κατάθεση της αίτησης του Ν. 3869/2010 γίνεται , ενώπιον του Ειρηνοδίκη, προσπάθεια επίτευξης δικαστικού συμβιβασμού των μερών και σε περίπτωση αποτυχίας  δύναται να χορηγηθεί από το Δικαστή προσωρινή διαταγή μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως. 

    Στην παρατιθέμενη περίπτωση , αφού κρίθηκε από το Δικαστή ότι δεν δύναται να επιτευχθεί συμβιβασμός μεταξύ των μερών , χορηγήθηκε προσωρινή διαταγή με την οποία διατάχθηκε η αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων κατά του οφειλέτη μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αιτήσεώς του καθώς και η διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του. Επίσης διατάχθηκε η καταβολή δόσεων σύμφωνα με το άρθρο 8§2 Ν. 3869/2010 , στο ύψος των 200€ μηνιαίως .

 ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ 

Αριθμός 265/2014

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Συνεδρίαση της 13^ης Μαΐου 2014 Διαδικασία άρθρ.  5 Ν.  3869/2010

Δικαστήριο	Διάδικοι
Ε ιρηνοδ ί κης Α.Ρ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Λ.Κ.	ΑΙΤΩΝ: ………. του ………, (ΑΦΜ ………..), κάτοικος Κομοτηνής, οδός ………, ο οποίος εμφανίστηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο του Ιουλία Μυλωνά (Δ. Σ. Ροδόπης A.M.   401) . ΜΕΤΕΧΟΥΣΑ ΠΙΣΤΩΤΡΙΑ: Η   Ανώνυμη   τραπεζική    εταιρεία   με    την επωνυμία «….»,   που εδρεύει  στην Αθήνα,   οδός …., κι    εκπροσωπείται   νόμιμα,    ως   καθολική διάδοχος  της  εταιρείας με  την  επωνυμία «…………..»,   η οποία  εκπροσωπήθηκε από  τον πληρεξούσιο   δικηγόρο   της   …………..
Α ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο υπόθεσης	Συζήτηση ενδεχομένου επικύρωσης συμβιβασμού

Η συνεδρίαση έγινε δημόσια στο γραφείο της Ειρηνοδίκη Κομοτηνής, την 13-05-2014, ημέρα Τρίτη και ώρα 11.00 π.μ., όπως είχε ορισθεί κατά τη κατάθεση της υπ' αριθμ. κατ. 49/27-02-2014 αίτησης του αιτούντος για τη ρύθμιση οφειλών του, σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν. 3869/2010. Κατά την ως άνω συνεδρίαση και αφού εκφωνήθηκε η υπόθεση και τα ονόματα των διαδίκων, αυτοί παραστάθηκαν όπως σημειώνεται  παραπάνω.

Η πληρεξούσια δικηγόρος του αιτούντος, αφού ανέπτυξε και προφορικά το περιεχόμενο της αίτησης του, προσκόμισε και επικαλέστηκε τα σχετικά έγγραφα, ήτοι την έκθεση επίδοσης της αίτησης στη μετέχουσα πιστώτρια, αποδεικτικά καταβολής δόσεων, μισθοδοσία της συζύγου του αιτούντος, δήλωσε ότι δεν υπάρχει εγγυητής και ζήτησε, συμπληρώνοντας την αίτηση του, εφόσον δεν επιτευχθεί δικαστικός συμβιβασμός, την έκδοση προσωρινής διαταγής κατ' άρθρο 781 παρ. 1 ΚΠολΔ, με την οποία θα ανασταλεί κάθε ατομικό καταδιωκτικό μέτρο εναντίον του ώστε να διατηρηθεί η πραγματική και νομική κατάσταση της περιουσίας του μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αιτήσεως του καθώς και τον προσδιορισμό των μηνιαίων δόσεων που πρέπει να καταβάλει στους πιστωτές του στο 10% της τελευταίας ενήμερης δόσης άλλως μέχρι 150 ευρώ μηνιαίως.

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της μετέχουσας πιστώτριας δήλωσε, αναφερόμενος και στις έγγραφες παρατηρήσεις που κατατέθηκαν στον φάκελο της υπόθεσης, ότι δεν συναινεί στο κατατεθέν σχέδιο διευθέτησης οφειλών και ζήτησε την απόρριψη του αιτήματος χορήγησης προσωρινής διαταγής..

Ακολούθως δόθηκε ο λόγος στον αιτούντα, ο οποίος δήλωσε: «Ο μισθός μου είναι 1081,00 ευρώ, η σύζυγος μου πήρε τελευταία 369,00 ευρώ, έπαιρνε κι ένα επίδομα παλιά το οποίο κόπηκε. Δουλεύει με τετράωρη απασχόληση. Τα δάνεια μου είναι ένα στεγαστικό, ένα μεγάλο και ένα συμπληρωματικό, το τρίτο το πήρα για τα διαδικαστικά έξοδα που αφορούσαν την αγορά του σπιτιού, σαν καταναλωτικό για να μπορέσω να καλύψω τα έξοδα. Το σπίτι βρίσκεται στην οδό ……, είναι 94 τ.μ. καθαρά. Έχω ένα παιδί 6 χρονών, τα έξοδα διαβίωσης μου είναι 1.000 ευρώ».

Η Ειρηνοδίκης διαπίστωσε τα εξής:

Φύλλο δεύτερο των υπ' αρ. 265/2014 πρακτικών της Ειρηνοδίκου Κομοτηνής (Εκούσια Δικαιοδοσία)

Επειδή  ο  αιτών  τήρησε  τη  νόμιμη  προδικασία  καθόσον

δεν προκύπτει να υπάρχουν εγγυητές των απαιτήσεων του ενώ επιδόθηκε η αίτηση στη μοναδική πιστώτρια, που παραστάθηκε και δήλωσε ότι δε συναινεί με το προτεινόμενο από τον αιτούντα σχέδιο ρύθμισης των οφειλών, όπως αναφέρει και στις παρατηρήσεις που κατέθεσε, και συνεπώς δεν υφίσταται περίπτωση επέλευσης συμβιβασμού και επικύρωσης του και πιθανολογείται ότι συντρέχουν ol προϋποθέσεις υπαγωγής του αιτούντος στις ρυθμίσεις του ν. 3869/2010.

Μετά από αυτά, η Ειρηνοδίκης εξέδωσε την παρακάτω προσωρινή διαταγή:

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ

(άρθ.   781 ΚπολΔ,   σε συνδ με το άρθ.   5 παρ.2'   του

Ν.3869/2010)

Δέχεται την αίτηση χορήγησης προσωρινής διαταγής μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της υπ' αριθμ. καταθ. 49/27-02-2014 αίτησης του άρθρου 4 παρ. 1 του ν.3869/2010,   της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η 09-03-2015.

Διατάσσει την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων κατά του οφειλέτη-αιτούντος μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί  της παραπάνω αίτησης.

Τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του.

Την καταβολή, κατ' άρθρο 8 παρ. 2 του ν. 3869/2010 μηνιαίων δόσεων,  ποσού 200  ευρώ.

Οι παραπάνω προσδιορισθείσες δόσεις θα καταβάλλονται στην πιστώτρια εντός του πρώτου δεκαημέρου εκάστου μηνός, των καταβολών αρχομένων τον επόμενο μήνα της έκδοσης της παρούσας.

Το παρόν πρακτικό συντάχθηκε προς πίστωση των ανωτέρω και  υπογράφεται  όπως ακολουθεί

           Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ                                       Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

Δημοσιεύθηκε το ΠΔ που ρυθμίζει τη λειτουργία του θεσμού της ηλεκτρονικής επιτήρησης υποδίκων, καταδίκων και κρατουμένων σε άδεια

  Στο ΦΕΚ Α' 105/29-4-2014 δημοσιεύθηκε το ΠΔ 62/2014 το οποίο ρυθμίζει τη λειτουργία του θεσμού της ηλεκτρονικής επιτήρησης υποδίκων, καταδίκων και κρατουμένων σε άδεια και την πιλοτική εφαρμογή του.
   Το πλήρες κείμενο θα το δείτε εδώ

http://www.nb.org/blog/wp-content/uploads/2014/05/%CE%A0%CE%94-62_29.4.2014.pdf


    

Εύλογες δαπάνες διαβίωσης

    Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους προέβη κατ' εφαρμογή του άρθρου 1§1 Ν. 4224/2013 στον καθορισμό των ευλόγων δαπανών διαβίωσης , ήτοι  στον καθορισμό ποσών που με αντικειμενικά κριτήρια καθορίζονται ως δαπάνες διαβίωσης των οφειλετών αναλόγως της οικογενειακής τους κατάστασης και των υποχρεώσεών τους. 

    Τα ποσά αυτά θα αποτελούν κοινή βάση κατά την διαπραγμάτευση των οφειλών των δανειοληπτών με τις τράπεζες κατ' εφαρμογή του ανωτέρω νόμου και θα μπορέσουν ενδεχομένως να αποτελέσουν κριτήρια σε περισσότερες ήδη υπάρχουσες ή επικείμενες ρυθμίσεις οφειλών (πχ. στο Ν. 3869/2010) .

    Στις εύλογες δαπάνες διαβίωσης περιλαμβάνονται οι δαπάνες για τα αγαθά και τις υπηρεσίες που 

καταναλώνονται από τα νοικοκυριά. 

     Οι δαπάνες διαβίωσης ταξινομούνται σε τέσσερις βασικές ομάδες ανάλογα με το πόσο απαραίτητες είναι για τη διαβίωση ενός νοικοκυριού. Συγκεκριμένα οι ομάδες αυτές είναι: 

- 1η ομάδα: αφορά τις πιο βασικές δαπάνες για τη διαβίωση του νοικοκυριού. Στην πρώτη ομάδα 

περιλαμβάνονται οι δαπάνες για διατροφή, ένδυση και υπόδηση, λειτουργικά έξοδα κατοικίας, 

μετακίνηση, επισκευή και συντήρηση επίπλων και οικιακού εξοπλισμού, είδη οικιακής κατανάλωσης 

και ατομικής φροντίδας, ενημέρωση και μόρφωση, υπηρεσίες τηλεφωνίας και ταχυδρομείων, αγαθά 

και υπηρεσίες υγείας, υπηρεσίες εκπαίδευσης, υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας και οικονομικές 

υπηρεσίες. 

- 2η ομάδα: περιλαμβάνει επιπλέον δαπάνες εστίασης  

- 3η ομάδα: περιλαμβάνει επιπλέον διαρκή αγαθά και συσκευές 

- 4η ομάδα: περιλαμβάνει επιπλέον δαπάνες για κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και καπνού, 

αεροπορικές μετακινήσεις, τουριστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες αναψυχής, πολιτισμού και 

αθλητισμού. 

    Στον υπολογισμό των εύλογων δαπανών διαβίωσης λαμβάνονται υπόψη επίσης έξοδα που σχετίζονται με κοινωνικές υπηρεσίες που παρέχονται από το κράτος (δηλαδή εθνικού συστήματος υγείας, δημόσια σχολεία κλπ.) και εξαιρούνται εναλλακτικές επιλογές που παρέχονται από τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και αγορές πολυτελείας. 

      Οι μηνιαίες δαπάνες διαβίωσης για παράδειγμα ενός ενήλικα κειμένονται μεταξύ του ποσού των 537€ μέχρι 682€, μιας οικογένειας με δύο τέκνα μεταξύ του ποσού των 1347€ μέχρι 1720€ κλπ. 

      Τα ποσά των ευλόγων δαπανών διαβίωσης είναι καθαρά μετά την αφαίρεση των φόρων και της δόσης του δανείου για τους δανειολήπτες ή του ενοικίου για τους ενοικιαστές .

  

Πηγή : Γενική Γραμματεία Καταναλωτή (www.efpolis.gr) 

        

(ΜΠρΣερρών 221/2013) Μη υπαγωγή των οφειλών προς το ΤΠΔ στο Ν. 3869/2010

Το ζήτημα της υπαγωγής ή μη των οφειλών προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, φαίνεται να εξακολουθεί να διχάζει τη νομολογία, παρόλο που πρόσφατες αποφάσεις των δικαστηρίων της χώρας τείνουν να υπαγάγουν τελικώς και τις οφειλές αυτές στις ρυθμίσεις του Ν. 3869/2010. Το ίδιο υποστηρίξαμε και δια της προσφάτως αναρτηθείσας στο blog απόφασης του Ειρηνοδικείου Δράμας , στην οποία υπάρχει και η σχετική τεκμηρίωση.

Έτερη όμως απόφαση επί του θέματος υποστηρίζει την άποψη της μη υπαγωγής των εν λόγω οφειλών στο Ν. 3869/2010 με την αιτιολογία ότι  «Οι μη εξυπηρετούμενες οφειλές προς το ΤΠΔ τυγχάνουν ειδικών ρυθμίσεων και εφόσον ο οφειλέτης επιθυμεί ρύθμιση και της οφειλής αυτής μπορεί να ζητήσει από το ΤΠΔ να υπαχθεί στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του άρθρου 25 του Ν 3867/2010»  (ΜΠρΣερρών 221/2013, ως δευτεροβάθμιο δικάζον) . Παρατίθεται το σκεπτικό της ανωτέρω απόφασης περί μη υπαγωγής των οφειλών του ΤΠΔ στις ρυθμίσεις του Ν. 3869/2010. :

« Σύμφωνα με το άρθρο 62 του Ν 2214/1994 για την εξυπηρέτηση και ασφάλιση των χορηγούμενων από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για την απόκτηση πρώτης κατοικίας από δημόσιους υπάλληλους και συνταξιούχους, κάθε δανειζόμενος υποχρεούται να εκχωρήσει υπέρ του δανειστή α)…, β) μέχρι τα 6/20 της κανονισθησόμενης κύριας και επικουρικής συντάξεως του και όλων των μερισμάτων και άλλων παροχών, που τακτικά λαμβάνει από τα ασφαλιστικά του ταμεία. Η παραπάνω εκχώρηση είναι ισχυρή, καταργούμενης κάθε άλλης αντίθετης γενικής ή ειδικής διάταξης. Σύμφωνα δε με το άρθρο 25 παρ. 6 του Ν 3867/2010, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων μπορεί ύστερα από αίτηση του υπόχρεου μπορούν να καθορίζονται όροι εξυπηρέτησης, επί μέρους συμφωνίες των δανειακών συμβάσεων και η διευθέτηση των τόκων υπερημερίας των μη κανονικά εξυπηρετούμενων οποιουδήποτε είδους δανειακών συμβάσεων, που έχει χορηγήσει προς φυσικά πρόσωπα το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Με τις παραπάνω, ειδικές για το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων διατάξεις, ορίζεται εκ του νόμου εκχώρηση, κατά τα ποσοστά, που αναφέρονται, επί των αποδοχών του δανειολήπτη για την εξόφληση του δανείου και η διαδικασία ρυθμίσεως των μη κανονικά εξυπηρετούμενων δανείων, που έχει χορηγήσει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Ο νόμος 3869/2010 ρυθμίζει γενικά τις οφειλές υπερχρεωμένων προσώπων χωρίς καμία αναφορά ή τροποποίηση των παραπάνω ειδικών ρυθμίσεων των μη εξυπηρετούμενων οφειλών προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Συνεπώς για τις τελευταίες εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις των άρθρων 62 Ν 2214/1994 και 25 N 3867/2010 ως ειδικότερες.»

Να σημειωθεί ότι η ανωτέρω άποψη δεν μας βρίσκει σύμφωνους διότι ο Ν. 3869/2010 αν ήθελε να εξαιρέσει τις εν λόγω οφειλές θα το έκανε ρητώς , όπως κάνει για αυτές που πράγματι εξαιρεί (όπως οφειλές προς το δημόσιο κλπ) .

Πηγή : www.nb.org/blog