ΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΓΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΓΙΑ ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΩΣ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΙΣΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

 Με την παρακάτω απόφαση έγιναν δεκτές  οι αντιρρήσεις κατά του ΟΓΑ και άλλης συνταξιούχου του Οργανισμού κατά καταλογιστικής πράξης με την οποία της ζητούσαν να καταβάλει ως αχρεωστήτως καταβληθέν το ποσό των 20,626,68€ . Οι αντιρρήσεις , όπως και στην προηγούμενη υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας και αναρτήσαμε στο blog έγιναν δεκτές διότι κρίθηκε ότι δεν συνέτρεχε δόλος από πλευράς συνταξιούχου καθώς και ότι η άσχημη οικονομική της κατάσταση δεν δικαιολογεί την καταβολή τέτοιων ποσών υπέρ του Οργανισμού. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 10622/2015

Ο κατά το άρθρο 40 του Καταστατικού Ασφάλισης και Συνταξιοδότησης Αγροτών (Π.Δ. 78/1998) αρμόδιος για την εκδίκαση των ενστάσεων-αιτήσεων αντιρρήσεων Α.X., Αντιπρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που ορίστηκε με την 1376/2012 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.Γ.Α.

Συνεδρίασε στην Κεντρική Υπηρεσία του Ο. Γ.Α.(Πατησίων 30.Αθήνα) στις 23-6-2015 με την παρουσία της Γραμματέως Αμαλίας Ανδριά. υπαλλήλου του Ο. ΠΑ.

Για να δικάσει την υπ' αριθμ. καταθέσεως 94167/2015 αίτηση αντιρρήσεων της Δ. Τ. του …., κατοίκου Κομοτηνής

κατά

της υπ' αριθμ. 3344/2014 καταλογιστικής απόφασης της Προϊσταμένης του Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του Ο.Γ.Α.

Με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκεται η ακύρωση της ανωτέρω αποφάσεως για το λόγο ότι, όπως ισχυρίζεται η αντιλέγουσα , καλόπιστα εισέπραξε το καταλογισθέν ποσό και αδυνατεί να το επιστρέψει.

Άκουσε την Εισηγήτρια Β.Σ., υπάλληλο του Ο.Γ.Α.. η οποία αφού ανέπτυξε το ιστορικό της υποθέσεως και είπε ότι : Με την απόφαση της Προϊσταμένης του Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του
Ο.Γ.Α., υπ' αριθμ. 3344/2014 , καταλογίσθηκε στην ανωτέρω το ποσό των20.626,68 Ευρώ ως αχρεωστήτως καταβληθέν για συντάξεις του χρονικού διαστήματος                           από                        01/09/2009                           μέχρι                         1/5/2014

λόγω συνταξιοδοτήσεως της από το ΙΚΑ,εισηγήθηκε ακολούθως την   απόρριψη της ένστασης

Η ενδιαφερόμενη δεν παρέστη, αν και κλήθηκε νόμιμα όπως προκύπτει από το υπό ημερομηνία 9-6-2015 αποδεικτικό γνωστοποίησης δικασίμου της ανταποκρίτριας του ΟΓΑ Δήμου Κομοτηνής ………. Συνεπώς, νομίμως χωρεί η
συζήτηση της υπόθεσης ερήμην αυτής.                                                                               

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή η κρινόμενη αίτηση αντιρρήσεων ασκήθηκε εμπρόθεσμα και επομένως είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να εξετασθεί και κατ' ουσίαν.

Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 47, 50, 56 παρ. 1 εδαφ.β' και 2 εδαφ.δ' του π.δ/τος 78/1998 «Καταστατικό Ασφάλισης και Συνταξιοδότησης Αγροτών» (αντίστοιχες των οποίων διελαμβάνοντο στα άρθρα 27, 30, 31 και 32 τουπροϊσχύοντος Κανονισμού χορηγήσεως συντάξεων από τον Ο.Γ.Α.) και 4 παρ.1 του ν.4169/1961, όπως αντικαταστάθηκε, διαδοχικώς, με το άρθρο 8 παρ.2 του ν.δ/τος 1390/1973 και 8 παρ.1 του ν. 1140/1981 συνάγονται τα ακόλουθα: Οι συνταξιούχοι του Ο.Γ.Α. είναι υποχρεωμένοι με την είσπραξη της σύνταξης τους κάθε μήνα να

δηλώνουν σ' αυτόν που τους πληρώνει αν επήλθε ή όχι προσωπική ή οικογενειακή μεταβολή η οποία συνεπάγεται διακοπή της συνταξιοδότησης, να μην εισπράττουν δε σε καμία περίπτωση συντάξεις αν έχουν οποιαδήποτε μεταβολή στην προσωπική ή οικογενειακή κατάσταση τους που συνεπάγεται διακοπή ή αναστολή της σύνταξης τους. Όταν ο συνταξιούχος ανασφάλιστος υπερήλικας, που έλαβε σύνταξη κατά τιςδιατάξεις του ν. 1296/1982 και σε περίπτωση ανδρογύνων ο ένας από τους συζύγους απέκτησε εισοδήματα μεγαλύτερα από εκείνα που ορίζονται από το νόμο,

κάθε φορά, για τη συνταξιοδότηση από τον Ο.Γ.Α. των ανασφαλίστων υπερηλίκων διακόπτεται η καταβολή της σύνταξης από τον Ο.Γ.Α. από την 1^η του επόμενου έτους εκείνου κατά το οποίο έλαβε χώρα η κτήση των εισοδημάτων, χωρίς όμως να επιβάλλεται η άνευ ετέρου αναζήτηση των τυχόν αχρεωστήτως καταβληθεισών για

το λόγο αυτό συντάξεων.

Και τούτο διότι ο , μετά την πάροδο ικανού από την είσπραξη χρόνου, διοικητικός καταλογισμός αχρεωστήτως πλην καλοπίστως ληφθεισών, συντάξεων και η δημιουργία απρόβλεπτων, ιδίως για τους οικονομικά ασθενέστερους, δυσχερειών αντίκειται στις αρχές της εύρυθμης και χρηστής διοίκησης. Η αναζήτηση των

αχρεωστήτως καταβληθεισών συντάξεων επιτρέπεται μόνο στην περίπτωση κατά την οποία ο εισπράξας τα εν λόγω ποσά τελούσε σε δόλο έναντι του Οργανισμού.

Στην τελευταία περίπτωση η συνδρομή του στοιχείου του δόλου, που αποτελεί τη νόμιμη βάση της αναζήτησης, πρέπει να βεβαιώνεται στη σχετική πράξη με ειδική αιτιολογία.

Από την επισκόπηση του οικείου φακέλου και την ενώπιον μας διαδικασία προέκυψαν τα εξής: Με την υπ'αριθμ. 636722/1997 πράξη του Ο.Γ.Α. χορηγήθηκε στην ήδη ενιστάμενη βασική και πρόσθετη σύνταξη γήρατος από 1.7.1997.Στη συνέχεια κατόπιν επανελέγχου από τα αρμόδια όργανα του Ο.Γ.Α. των προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως διαπιστώθηκε ότι η ενιστάμενη λαμβάνει σύνταξη από το ΙΚΑ από 1-8-2009.Κατόπιν αυτού με την υπ'αριθμ.3344/2014 πράξη του Κλάδου Μητρώου Συνταξιούχων του Ο.Γ.Α. καταλογίστηκε στην ενιστάμενη ποσό 20.626,68 Ευρώ, που αντιπροσωπεύει το ποσό αχρεωστήτως εισπραχθεισών συντάξεων χρονικού διαστήματος από 1-09-2009 μέχρι 1-05-2014.Κατά της τελευταίας ως άνω πράξεως παραπονείται ήδη η ενιστάμενη με την κρινόμενη ένσταση της.

       Επειδή δεν αμφισβητείται με την κρινόμενη ένσταση η παράλληλη συνταξιοδότηση της ενιστάμενης το χρονικό διάστημα αυτής καθώς και το ύψος του καταλογισθέντος ποσού. Προβάλλεται καλοπιστία περί την είσπραξη του καταλογισθέντος ποσού, αδυναμία επιστροφής του καθ'όσον δεν έχει άλλους πόρους συντηρήσεως, πλέον της μικράς συντάξεως της, η οποία μόλις επαρκεί για τη διαβίωση της καθώς και παραγραφή των αξιώσεων του Ο.Γ.Α.

      Επειδή η χορηγούμενη από τον Ο.Γ.Α. στην ενιστάμενη σύνταξη αποτελείτο από βασική και πρόσθετη. Από τις ως άνω συντάξεις η ενιστάμενη δεν εδικαιούτο, συνεπεία της συνταξιοδοτήσεως της από το Ι.Κ.Α. μόνο τη βασική σύνταξη (σύνταξη άνευ εισφορών). Όμως και οι δύο ως άνω συντάξεις κατεβάλλοντο στην ενιστάμενη δια της αυτής επιταγής. Ως εκ του γεγονότος αυτού, του προχωρημένου της ηλικίας της ενισταμένης ,δεν ήταν σε θέση να διακρίνει ποιο μέρος της συντάξεως της εδικαιούτο και ποιο όχι. Κατά συνέπεια δικαιολογείται η προβαλλόμενη από την ενιστάμενη καλοπιστία περί την είσπραξη των καταλογισθεισών συντάξεων και η βασιμότητα της κρινομένης ενστάσεως.

     Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι πλέον της συντάξεως της από το ΙΚΑ, η οποία ανέρχεται στο ποσό των 203 ευρώ, δεν έχει άλλους πόρους ζωής. Επιπλέον έχει σοβαρά προβλήματα υγείας καθ'όσον είναι και προχωρημένης ηλικίας (83 ετών).Ενόψει αυτών και στα πλαίσια της χορηγούμενης από το άρθρο 42 παρ.5 του Π.Δ/τος 78/1998 ελευθέρας εκτιμήσεως των νομικών και πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως, κρίνεται, προκειμένου να μη διακινδυνεύσει η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και γενικώς η διαβίωση της ενισταμένης, ότι αυτή θα πρέπει να απαλλαγεί παντελώς του επιβληθέντος καταλογισμού.

Για τους λόγους αυτούς

      Δέχεται την κρινόμενη ένσταση.

Εξαφανίζει την υπ'αριθμ. 3344/2014 πράξη του Ο.Γ.Α. και απαλλάσσει την ενιστάμενη του επιβληθέντος καταλογισμού.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 3.8.2015 και δημοσιεύθηκε αυτόθι στις 31-8—2015.

            Ο αποφασίζων                                                                                                                  Η γραμματέας 

                       

ΟΓΑ - ΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΧΙΟΥΧΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΛΟΓΩ ΛΗΨΕΩΣ ΔΙΠΛΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

  Με την παρούσα απόφαση δικαιώθηκε ενιστάμενη συνταξιούχος ΟΓΑ , στην οποία κοινοποιήθηκε καταλογιστική απόφαση του Οργανισμού με την οποία ζητούσε την καταβολή του ποσού των 50.312,75€  ως αχρεωστήτως καταβληθέν λόγω του ότι παρόλο που η ίδια ελάμβανε σύνταξη ΟΓΑ , μετά το θάνατο του συζύγου της έλαβε παράλληλα και σύνταξη χηρείας .

  Ο ΟΓΑ σε μια προσπάθεια να μαζέψει χρήματα από τους ασφαλισμένους του , χωρίς να δείχνει καμία κοινωνική ευαισθησία προς την τρίτη ηλικία, κοινοποίησε την εν λόγω καταλογιστική πράξη παρόλο που α) η ίδια η συνταξιούχος κατά το χρόνο που αιτήθηκε τη σύνταξη χηρείας είχε γνωστοποιήσει στο ΙΚΑ τη λήψη και δεύτερης σύνταξης από τον ΟΓΑ , την οποία σύνταξη το ΙΚΑ της χορήγησε  και β) η απόφαση απονομής σύνταξης ΙΚΑ συγκοινοποιήθηκε στον ΟΓΑ .

   Οι αντιρρήσεις της συνταξιούχου συντάχθηκαν από τη δικηγόρο Ιουλία Μυλωνά , επισυνάφθηκαν τα απαραίτητα έγγραφα και εξετάστηκαν από την αρμόδια επιτροπή στην Αθήνα χωρίς την παρουσία της συνταξιούχου και τελικώς έγιναν δεκτές , δικαιώνοντας στο στάδιο αυτό την ενιστάμενη. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 9986/ΚΥ/2015

Ο Ρ.Θ, Πάρεδρος του Ν.Σ.Κ., αρμόδιος για την εκδίκαση των ενστάσεων και αιτήσεων   αντιρρήσεων σύμφωνα με το άρθρο 40 του Καταστατικού Ασφάλισης και Συνταξιοδότησης Αγροτών, Π.Δ 78/1993, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 41. παρ. 2, εδαφ. β' του Ν. 4075/2012, που ορίστηκε με την αριθ. 1376/1/5-7-2012 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΓΑ.

Συνεδρίασε στην Κεντρική Υπηρεσία του Ο.Γ.Α (Πατησίων 30, Αθήνα) στις 18-5-2015 με την παρουσία της Γραμματέως …………….., υπαλλήλου του Ο.Γ.Α.

Για να δικάσει την υπ' αριθμ. 93782/7-4-2015  καταθέσεως   αίτηση αντιρρήσεων της ………………….

κατά

της αριθ. 1810/2014 καταλογιστικής απόφασης του Προϊσταμένου του . Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του Ο.Γ.Α.

Με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκεται η ακύρωση της ανωτέρω αποφάσεως για το λόγο ότι, όπως ισχυρίζεται η αντιλέγουσα, καλόπιστα εισέπραξε το καταλογισθέν ποσό και αδυνατεί να το επιστρέψει.

Άκουσε            την            Εισηγήτρια            Ο.                           Μ.

υπάλληλο του ΟΓΑ, η οποία αφού ανέπτυξε το ιστορικό της υποθέσεως είπε ότι : Με την απόφαση της Προϊσταμένης του Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του ΟΓΑ αριθ 1810/2014 καταλογίσθηκε στην ανωτέρω με το ποσό των 50,312,75€, ως αχρεωστήτως καταβληθέν για συντάξεις του χρονικού διαστήματος από 1-4-1998 έως 30-1 1-2013. λόγω συνταξιοδοτήσεως από το Ι.Κ.Α., εισηγήθηκε ακολούθως την απόρριψη της αίτησης.

Η ενδιαφερόμενη δεν παρέστη αν και κλητεύθηκε νόμιμα.

                            ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

ΚΑΙ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την υπ' αριθμ. 1810/10-11-2014 απόφαση του ΟΓΑ/τμ. Ι1, αποφασίσθηκε ο καταλογισμός σε βάρος της ………………….του …….., του ποσού των 50.312,75€, για το λόγο ότι, από ΐ-4-1998 μέχρι 30-11-2013, έλαβε αχρεωστήτως συντάξεις αναπηρίας. Κατά της απόφασης αυτής, ασκήθηκε εμπρόθεσμα η υπ' αριθμ. 93782/2015, ένσταση.

Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής:

Η ……. του …., με την υπ' αριθμ. 26160/1983 απόφαση του ΟΓΑ, έλαβε σύνταξη αναπηρίας, από 1-8-1982, η οποία, με τη συμπλήρωση του 65^ου έτους της ηλικίας της, στις 23-11-1989 (έτος γέννησης το 1929), μετατράπηκε σε βασική σύνταξη γήρατος). Με την υπ' αριθμ. 1507/5-3-1998 αίτηση της, προς το ΙΚΑ, ζήτησε να της καταβληθεί και σύνταξη χηρείας. Το ΙΚΑ Πατρών, αποδεχόμενο την αίτηση, της απένειμε σύνταξη χηρείας, από 1-3-1998, γνωρίζοντας, κατόπιν δηλώσεως της ίδιας, ότι είναι ήδη συνταξιούχος του ΟΓΑ, στα Βραχνέϊκα Αχαίας. Στη συνέχεια οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΓΑ, μετά από διασταύρωση στοιχείων, διέκοψαν τη σύνταξη, με την υπ' αριθμ. 25822/1-4-2014 απόφαση, λόγω της παράλληλης συνταξιοδότησης και ακολούθως με την προσβαλλόμενη απόφαση, καταλόγισαν τις εισπραχθείσες συντάξεις, από 1-4-1998 μέχρι 30-11-2013,

Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 4 του ν. 4169/1961 (Α' 81) και 56 παρ. 2 δ' του π.δ. 78/1998 (Α' 72) συνάγεται ότι, διακόπτεται η καταβολή της συνταξιοδοτήσεως από τον ΟΓΑ, προσώπου το οποίο συνταξιοδοτήθηκε ακολούθως και από άλλο ασφαλιστικό φορέα. Η διακοπή επέρχεται από τη χρονολογία κατά την οποία ασφαλίστηκε στον άλλο φορέα, χωρίς όμως να επιβάλλεται η άνευ ετέρου αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθεσιών, για το λόγο αυτό, συντάξεων και τούτο διότι, ο μετά την πάροδο ικανού από την είσπραξη χρόνου καταλογισμός των αχρεωστήτως, πλην καλοπίστως ληφθεισών συντάξεων και η δημιουργία απρόβλεπτων, ιδίως για τους οικονομικά ασθενέστερους, δυσχερειών, αντίκειται στις αρχές της εύρυθμης και χρηστής διοικήσεως. Περαιτέρω έχει κριθεί ότι δόλια συμπεριφορά συνιστά η αποσιώπηση γεγονότος που συνεπάγεται τη διακοπή της σύνταξης, σε ρητή ερώτηση του αρμόδιου ασφαλιστικού φορέα και όχι απλά, η μη δήλωση στο ταχυδρόμο του διακοπτικού γεγονότος, εν όψει της γενικής διατύπωσης των σχετικών οδηγιών, στα ειδοποιητήρια πληρωμής, της πολυπλοκότητας των διατάξεων, του χαμηλού, κατά κανόνα, επιπέδου γραμματικών γνώσεων των ασφαλισμένων και του προχωρημένου της ηλικίας τους (ΣτΕ 3926/2001. 1835/2007. 154/2008. 3587/2011, ΔΕΑ 2362/1985. Δ. Εφ. Πειραιά 414/2014).

Επειδή, κατ' ακολουθία των παραπάνω, η ενισταμένη, είχε κάνει γνωστό στο IΚΑ ότι ήταν συνταξιούχος του ΟΓΑ και ο τελευταίος γνώριζε ότι έλαβε και σύνταξη από το ΙΚΑ, αφού η απόφαση κοινοποιήθηκε στον οικείο Ανταποκριτή και επομένως δεν τελούσε σε δόλο έναντι του ΟΓΑ και γενικότερα έναντι των ασφαλιστικών φορέων. Επειδή όπως προκύπτει από  εκκαθαριστικό του οικ. έτους 2014, τα μοναδικά έσοδα της, προέρχονται από συντάξεις και ανέρχονται ετησίως στο ποσό των 8.850€, διάγει δε το 86° έτος της ηλικίας της έχουσα και προβλήματα άνοιας.

Επειδή, κατά συνέπεια, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναζητήσεις και καταλογισμού, των συντάξεων που καταβλήθηκαν από 1-4-1998 (δόλος, οικονομική  ευρωστία).

Για τους λόγους αυτούς

Δέχεται την κρινόμενη ένσταση.

Ακυρώνει την υπ' αριθμ. 1810/2014 απόφαση καταλογισμού.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 8-6-2015 και εκδόθηκε στις 18-8-2015.

Ο αποφασίσας                                                                                      Η γραμματέας 

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ Ν. 3869/2010- ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ

 Με την κατωτέρω προσωρινή διαταγή, ο Ειρηνοδίκης Κομοτηνής , διέταξε  την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος του αιτούντος και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του μέχρι τη συζήτηση της αίτησης και όρισε μηδενικές καταβολές δεδομένου οτι πληροί της προϋποθέσεις του άρθρου 8§5 Ν. 3869/2010 , ως υπερήλικας χαμηλοσυνταξιούχος. 

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Πρακτικό Αποτυχίας Προδικαστικού Συμβιβασμού - Προσωρινή Διαταγή

(Άρθρ. 5 Ν. 3869/2010 και 781 ΚΠολΔ)

Αριθμός έκθεσης κατάθεσης της αίτησης 95/09-06-2015)

                   ΑΙΤΩΝ : Ν.Β. του …. και της…… κάτοικος Κομοτηνής, οδός ………. που παραστάθηκε με τη πληρεξούσια Δικηγόρο του, Ιουλία Μυλωνά (ΑΜΔΣ Ροδόπης 401).

ΚΑΘ' ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ : Ανώνυμη Τραπεζική Εταιρία με την επωνυμία « ……………………Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ………. νομίμως εκπροσωπούμενη από τον Διευθυντή του υποκαταστήματος της ανωτέρω τράπεζας στην Κομοτηνή που εδρεύει επί της οδού ……….. που δεν παραστάθηκε, αν και κλητεύθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα, όπως προκύπτει από την υπ' αριθμ. 7454 Γ/11-06-2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Ροδόπης, Α.Τ.

 Ο ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ ……………………
αφού διαπίστωσε ότι απέτυχε ο προδικαστικός συμβιβασμός επί της παραπάνω κρινόμενης αίτησης, ο οποίος προβλέπεται στην παρ. 3 του άρθρου 4 του Ν. 3869/2010, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 του Ν. 4161/2013, προέβη στη συζήτηση του αιτήματος της προσωρινής διαταγής, το οποίο υπεβλήθη από τον αιτούντα, η οποία προβλέπεται στην παραπάνω διάταξη και στην παρ. 2 του άρθρου 5, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 13 του ανωτέρω νόμου, και αφού έλαβε υπόψη όσα εκτέθηκαν προφορικά από την πληρεξούσια Δικηγόρο του και μελέτησε τα προσκομιζόμενα έγγραφα:

ΔΕΧΕΤΑΙ το αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής.

       ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων εναντίον του αιτούντος και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του μέχρι τη συζήτηση της αίτησης κατά την ορισθείσα δικάσιμο της 4^ης-12-2017. Λαμβανομένων δε υπόψη της περιουσιακής και εισοδηματικής του κατάστασης, του συνόλου των χρεών του και της οικονομικής του δυνατότητας σύμφωνα με τις βιοτικές του ανάγκες,

ΟΡΙΖΕΙ μηδενική καταβολή δόσεων εκ μέρους του στην πιστώτρια του, διότι συντρέχουν στο πρόσωπο του οι προϋποθέσεις του άρθρου 8 παρ.5 του Ν.3869/2010, λόγω ανεπαρκούς εισοδήματος για την κάλυψη των στοιχειωδών βιοτικών του αναγκών. Δεν ορίζεται νέα δικάσιμος γα επαναπροσδιορισμό των μηνιαίων καταβολών, διότι, καθόσον πρόκειται για υπερήλικα χαμηλοσυνταξιούχο, δεν πιθανολογείται η βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης.

Υπενθυμίζεται στον αιτούντα ότι σε περίπτωση που επέλθει οποιαδήποτε αξιόλογη μεταβολή στα εισοδήματα του με οποιονδήποτε τρόπο οφείλει να γνωστοποιήσει τούτο εντός ενός μήνα από τότε που θα συμβεί στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου προκειμένου να ενημερωθεί η πιστώτρια του, κατ' αναλογική εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 8 του προκείμενου νόμου, διότι, σε περίπτωση που δεν το πράξει, κινδυνεύει να υποστεί τις προβλεπόμενες συνέπειες τόσο της παρ. 1 του άρθρου 10 του προκείμενου νόμου όσο και της παρ. 4 του άρθρου 9 το ίδιου νόμου, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 17 του Ν. 4161/2013.

Κομοτηνή, 1 Σεπτεμβρίου 2015

 Ο Ειρηνοδίκης

18/2015 Μονομ.Πρωτ. Ροδόπης- δεκτή η έφεση τράπεζας κατά απόφασης Ειρηνοδικείου που έκανε πρωτοδίκως δεκτή την ανακοπή οφειλέτη κατά διαταγής πληρωμής

    Με την παρατιθέμενη απόφαση γίνεται δεκτή η έφεση τράπεζας κατά απόφασης Ειρηνοδικείου που έκανε δεκτή την ανακοπή οφειλέτη κατά διαταγής πληρωμής, με το σκεπτικό ότι υπήρχε καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Το ιδιαίτερο ζήτημα της εν λόγω απόφασης είναι ότι ο δικαστής απέρριψε τους λόγους έφεσης της τράπεζας και θεμελιώνοντας το σκεπτικό του στο άρθρο 522 ΚΠολΔ για το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της έφεσης , ερεύνησε αυτεπαγγέλτως τους λόγους ανακοπής που είχαν πρωτοδίκως υποστηριχθεί και γίνει δεκτοί, απορρίπτωντάς τους και κατά συνέπεια δικαιώνοντας της τράπεζα .

     Κατά την άποψή μας πρόκειται για ιδιαίτερο ζήλο που επέδειξε ο δικαστής για τη δικαίωση της τράπεζας διότι αφενός το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της έφεσης γίνεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους τυχόν πρόσθετους λόγους, αφετέρου, θα πρέπει να κριθεί έστω και ένας λόγος βάσιμος για να εξαφανιστεί η πρωτόδικη απόφαση και να κρίνει ο δευτεροβάθμιος δικαστής στην ουσία .

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 18/2015

(αριθμός έκθεσης κατάθεσης έφεσης Εφ.Μ.10/14) 

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΠΗΣ

 ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

        ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από το Δικαστή Κωνσταντίνο Βελιάνη, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Πρωτοδικείου, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.

        ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του την 11^η Φεβρουαρίου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την άλλοτε επωνυμία «………», ήδη δε με την επωνυμία « ……. » και το διακριτικό τίτλο «………», που εδρεύει στην Αθήνα (οδός………), εκπροσωπείται νόμιμα και παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας της δικηγόρου Χ.Α, η οποία κατέθεσε προτάσεις.

ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: Α.Τ. του ……, κατοίκου Κομοτηνής (οδός ………..), που παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας του δικηγόρου Ιουλίας Μυλωνά, η οποία κατέθεσε προτάσεις.

Ο εκκαλών άσκησε, ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής, τη με ημερομηνία 19-4-2012 ανακοπή του, που έλαβε αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 106/19-4-2012, με την οποία ζητούσε να ακυρωθεί η υπ' αριθμ. 71/2012 Διαταγή Πληρωμής της Ειρηνοδίκη Κομοτηνής. Το Δικαστήριο, με την υπ' αριθμ. 582/2013 οριστική απόφαση του, που εκδόθηκε κατά την τακτική δικαιοδοσία, δέχθηκε την ανακοπή και ακύρωσε τη Διαταγή Πληρωμής. Ήδη η εκκαλούσα, με την από 11-2-2014 έφεση της (αριθμός έκθεσης κατάθεσης στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής 7/2014), η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή  της παρούσας και η οποία γράφτηκε στο πινάκιο, προσβάλλει την εν λόγω απόφαση.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθμ. 582/2013 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία έγινε δεκτή η ανακοπή του άρθρου 632 ΚΠολΔ του ήδη εφεσίβλητου, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός τριάντα ημερών (12-2-2014) από την επίδοση της, που έλαβε χώρα στις 24-1-2014 (βλ. υπ' αριθμ. 4135/24-1-2014 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών Ε.Π.), σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495, 500, 511, 513 § 1, 516 § 1, 517 και 518 § 1 ΚΠολΔ). Πρέπει, συνεπώς, αφού κατατέθηκε το σχετικό παράβολο (άρθρο 495 § 4 ΚΠολΔ, όπως ισχύει), να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων αυτής (άρθρο 533 § 1 ΚΠολΔ) κατά την τακτική διαδικασία, με τις αποκλίσε«ς των άρθρων 643 και 591 § 1 περ. α' (άρθρο 632 § 2 ΚΠολΔ).

Ο ανακόπτων και ήδη εφεσίβλητος με την από 19-4-2012 ανακοπή του ζητούσε, για τους λόγους που ανέφερε σε αυτή, την ακύρωση της υπ' αριθμ. 71/2012 Διαταγής Πληρωμής της Ειρηνοδίκη Κομοτηνής, με την οποία υποχρεώθηκε να καταβάλει στην καθ' ης η ανακοπή το ποσό των δώδεκα χιλιάδων διακοσίων ογδόντα έξι ευρώ και σαράντα πέντε λεπτών (12.286,45 €), πλέον τόκων και εξόδων, ως προερχόμενο από σύμβαση δανείου. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφαση του, δέχθηκε τους λόγους του δικογράφου της ανακοπής και την έκανε δεκτή, κρίνοντας ότι καταχρηστικά η καθ' ης ζήτησε και πέτυχε την έκδοση της υπό κρίση Διαταγής Πληρωμής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εκκαλούσα με την υπό κρίση έφεση για λόγους αναγόμενους σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας να εξαφανιστεί αυτή και να απορριφθεί η ανακοπή.

Κατά το άρθρο 520 § 1 ΚΠολΔ το έγγραφο (δικόγραφο κατά το άρθρο 495 § 1 ΚΠολΔ) της έφεσης πρέπει να περιέχει τα στοιχεία που απαιτούνται κατά τα άρθρα 118 έως 120 και τους λόγους της έφεσης. Συνίστανται δε οι λόγοι της έφεσης σε αιτιάσεις κατά της εκκαλούμενης απόφασης, που αναφέρονται είτε σε παραδρομές του εκκαλούντος, είτε σε νομικά ή πραγματικά σφάλματα του δικαστηρίου. Πρέπει δε οι λόγοι αυτοί να είναισαφείς και ορισμένοι, ώστε να δύναται το δικαστήριο, να κρίνει περί του νομίμου και βασίμου αυτών, διαφορετικά οι λόγοι αυτοί απορρίπτονται ως αόριστοι. Ειδικότερα, όταν αποδίδεται στην εκκαλούμενη απόφαση η πλημμέλεια της παραβίασης κανόνα ουσιαστικού δικαίου πρέπει να αναφέρεται στο εφετήριο και ο κανόνας του ουσιαστικού δικαίου που φέρεται ότι παραβιάστηκε και τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία κατά τον εκκαλούντα συνιστούν την αποδιδόμενη νομική πλημμέλεια (ΑΠ 1657/2002 ΕλλΔνη 2003.1612, ΕφΔωδ 201/2013 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαμ 131/2011 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ).

Στην προκείμενη περίπτωση, η εκκαλούσα με τον πρώτο και εν μέρει με το δεύτερο λόγο της έφεσης της αποδίδει στην εκκαλουμένη την πλημμέλεια της εσφαλμένης εφαρμογής του κανόνα του άρθρου 281 ΑΚ, για το λόγο ότι ο περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος λόγος αφενός μπορεί να προβληθεί μόνο με το ένδικο βοήθημα της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ και όχι με αυτό της ανακοπής του 632 ΚΠολΔ, αφετέρου δε δύναται να αφορά σε δικαιώματα που απορρέουν από δικονομικές διατάξεις, όπως είναι αυτές που προβλέπουν την έκδοση της διαταγής πληρωμής. Ωστόσο, ουδόλως αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά της συγκεκριμένης περίπτωσης, τα οποία, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη νομική σκέψη παραπάνω, συνιστούν τις αποδιδόμενες νομικές πλημμέλειες. Συνακόλουθα, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω στη νομική σκέψη, πρέπει οι συγκεκριμένοι λόγοι να απορριφθούν ως αόριστοι. Σε κάθε δε περίπτωση οι λόγοι αυτοί τυγχάνουν απορριπτέοι και ως νόμω αβάσιμοι, καθώς η καταχρηστική άσκηση του ουσιαστικού δικαιώματος μπορεί να αποτελέσει νόμιμο λόγο της ανακοπής του άρθρου 632 ΚΠολΔ, στρεφόμενο κατά της απαίτησης (Μακρής Δ., Άμυνα του Οφειλέτη κατά της Διαταγής Πληρωμής, αρ. 129 σελ. 137), ενώ μπορεί να προβληθεί και για την περίπτωση που η ικανοποίηση της απαίτησης επιδιώκεται με βάση την έκδοση διαταγή πληρωμής (ΑΠ 1045/2000 ΝοΒ 2001.1453).

Κατά την έννοια του άρθρου 281 ΑΚ, για να θεωρηθεί η άσκηση του δικαιώματος ως καταχρηστική, η προφανής υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο οικονομικός ή κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος πρέπει να προκύπτει είτε από τη συμπεριφορά του δικαιούχου που προηγήθηκε, είτε από την πραγματική κατάσταση που απορρίψει αν αυτή δεν στηρίζεται στο νόμο. Ειδικότερα, επί εφέσεως του εναγομένου, αν η αγωγή είναι αβάσιμη κατά το νόμο και έγινε πρωτοδίκως δεκτή, εν όλω ή εν μέρει, κατ' ουσία, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί και χωρίς την υποβολή ειδικού παραπόνου να εξετάσει αυτεπαγγέλτως την άνω παράλειψη και να την απορρίψει ως νόμω αβάσιμη, αρκεί ο εκκαλών -εναγόμενος να ζητεί την απόρριψη της, έστω και για άλλους λόγους, και να μην εκδοθεί επιβλαβέστερη γι' αυτόν απόφαση χωρίς αντέφεση του ενάγοντος (ΑΠ 1237/2014 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 7/2001 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 2337/2007 ΕφΑΔ 2008/471, ΕφΘεσ 162/2013 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 335/2012 Δικογραφία 2012.686). Περαιτέρω, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 522, 535 § 1 και 536 § 2 ΚΠολΔ, τα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος του ένδικου μέσου της έφεσης δεν παρεμποδίζουν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, στη περίπτωση που έγινε δεκτή αυτή και εξαφανίσθηκε η πρωτόδικη απόφαση, με την οποία είχε ερευνηθεί και γίνει δεκτή η κύρια βάση της αγωγής, να εξετάσει την επικουρική βάση αυτής, η οποία, ενόψει της παραδοχής της κύριας βάσης, δεν είχε αποτελέσει αντικείμενο έρευνας του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Τα ίδια ισχύουν και επί ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής, καθώς κάθε λόγος ανακοπής αποτελεί ιδιαίτερη βάση. Για το παραδεκτό της έρευνας αυτής δεν είναι αναγκαία η προβολή προς τούτο ειδικού λόγου έφεσης, για την οποία δεν είχαν άλλωστε και δυνατότητα οι διάδικοι και ειδικότερα, επί ανακοπής, τόσο ο ανακόπτων, λόγω έλλειψης έννομου αυτού συμφέροντος, εφόσον είχε γίνει δεκτός ένας λόγος της ανακοπής του, όσο και ο καθ' ου η ανακοπή, ενόψει του ότι δεν υπήρχε στην πρωτόδικη απόφαση σε βάρος του διάταξη σχετιζόμενη με μη ερευνηθέντα λόγο της ανακοπής, ώστε να είναι δυνατή η άσκηση από αυτόν την παραπάνω ένδικου μέσου. Αντίθετα, ο λόγος ανακοπής που δεν ερευνήθηκε, επιβάλλεται στην παραπάνω περίπτωση να ερευνηθεί αφού το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μετά την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης, δικάζοντας κατ' ουσία την υπόθεση σύμφωνα με το άρθρο 535 § 2 ΚΠολΔ, ερευνά τη βασιμότητα του λόγου της ανακοπής που έγινε δεκτός πρωτοδίκως και απορρίπτοντας αυτόν είναι υποχρεωμένο να ερευνήσει και τους λοιπούς λόγους της (ΑΠ 1286/2012 ΕΠολΔ 2013.562).

Στην προκείμενη περίπτωση ο ανακόπτων και ήδη εφεσίβλητος με το γενόμενο τελικώς δεκτό λόγο της ανακοπής του ισχυρίσθηκε, σύμφωνα με ταδιαλαμβανόμενα στο δικόγραφο της ανακοπής του και κατά παραδεκτή επισκόπηση αυτού, ότι η καθ* ης (ήδη εκκαλούσα) εξέδωσε την προσβαλλόμενη Διαταγή Πληρωμής λόγω καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, καθώς προέβη στην έκδοση της και στην επίδοση αυτής με επιταγή προς εκτέλεση, αφότου ο ίδιος της είχε κοινοποιήσει την αίτηση του για ρύθμιση των οφειλών του σύμφωνα με το ν. 3869/2010, χωρίς ωστόσο να αναμένει την επ/ αυτής απόφαση, όπως έπραξαν οι λοιποί πιστωτές του. Ωστόσο, ο περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος λόγος (υπό στοιχείο Γ της ανακοπής) τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθώς, σύμφωνα με όσα αναφέρονται παραπάνω στη νομική σκέψη, και αληθή υποτιθέμενα τα επικαλούμενα πραγματικά περιστατικά, που αναφέρονται σε δυσμενείς για τον ανακόπτοντα επιπτώσεις (λ.χ. εγγραφή προσημείωσης ή επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης) που αναγκαίως, κατά το νόμο, θα έχει η ικανοποίηση του δικαιώματος της καθ' ης με την έκδοση διαταγής πληρωμής, δεν άγουν σε καταχρηστική άσκηση δικαιώματος (ΜονΠρωτΛαμ 11/2015 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ). Ούτε βέβαια μόνη η πιθανότητα ευδοκίμησης της αίτησης για ρύθμιση των οφειλών του ανακόπτοντος στερούσε από την καθ' ης τη δυνατότητα επιδίωξης της απαίτησης της, τη στιγμή που δε γίνεται επίκληση περαιτέρω περιστατικών, και μάλιστα τέτοιων που σε συνδυασμό με την επιδίωξη της για ικανοποίηση του δικαιώματος της να καθιστούν μη ανεκτή την άσκηση του παραπάνω δικαιώματος, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα προαναφερόμενα, ο συγκεκριμένος (υπό στοιχείο Γ) λόγος ανακοπή έπρεπε να απορριφθεί ως μη νόμιμος. Ωστόσο, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη υπ' αριθμ. 582/2013 οριστική απόφαση του δεν τον απέρριψε ως μη νόμιμο, όπως όφειλε, αλλά τον έκρινε νόμιμο και εν τέλει, αφού τον θεώρησε ενιαίο με τους υπό στοιχεία Α και Β λόγους, δέχθηκε αυτόν και ως ουσιαστικά βάσιμο, δεχόμενο, συνακόλουθα την ανακοπή. Έτσι όμως που έκρινε, έσφαλε. Επομένως, εφόσον, όπως ήδη αναφέρθηκε, το Δικαστήριο αυτό έχει την εξουσία να εξετάσει και αυτεπαγγέλτως (χωρίς την προβολή ειδικού παραπόνου) το νόμιμο του πιο πάνω λόγου της ανακοπής λόγω του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, έστω και αν η καθ' ης η ανακοπή εκκαλεί και παραπονείται για εσφαλμένη εφαρμογή του, ερειδόμενη επί άλλων στοιχείων, που εξετάσθηκαν παραπάνω, και επιπλέον για την ουσιαστική παραδοχή της (ανακοπής), πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση της, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση αναφορικά με το κεφάλαιο που έκρινε ως προς τον παραπάνω λόγο και, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό κατά το μέρος αυτό για περαιτέρω έρευνα (άρθρο 535 ΚΠολΔ), να απορριφθεί ο συγκεκριμένος λόγος ανακοπής ως μη νόμιμος, ενώ πλέον παρέλκει η εξέταση του δεύτερου λόγου της έφεσης κατά το μέρος που αφορά σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων ως προς το λόγο αυτό της ανακοπής. Μετά ταύτα ερευνητέοι είναι οι λοιποί μη εξετασθέντες λόγοι ανακοπής.

Με τον πρώτο, υπό στοιχείο (Α), λόγο της ανακοπής ο ανακόπτων εκθέτει ότι είναι άκυρη η προσβαλλόμενη Διαταγή Πληρωμής, διότι ενώ στις 12-9-2011, οπότε επέδωσε στην καθ' ης αντίγραφο της αίτησης του για ρύθμιση των οφειλών του σύμφωνα με το ν. 3869/2010, η απαίτηση της τελευταίας κατέστη ληξιπρόθεσμη και έπαυσε η τοκογονία της, η καθ' ης προέβη στις 2-12-2011 σε καταγγελία της μεταξύ τους σύμβασης και, συνακόλουθα στην ανακοπτόμενη υπολογίσθηκαν τόκοι για το διάστημα από 12-9-2011 μέχρι 2-12-2011, ενόσω δηλαδή είχε παύση η τοκογονία της απαίτησης. Ο λόγος αυτός κατά το μέρος που αφορά στην καταγγελία της καθ' ης αλυσιτελώς προβάλλεται και τυγχάνει, συνακόλουθα, απορριπτέος, καθώς ο ανακόπτων ομολογεί το κατά την υποβολή της αίτησης για έκδοση της ανακοπτόμενης Διαταγής Πληρωμής ληξιπρόθεσμο της απαίτησης της καθ' ης, το οποίο απλώς τοποθετεί σε διαφορετικό χρονικό σημείο, ήτοι στις 12-9-2001. Επιπλέον, κατά το μέρος που αφορά στον καταλογισμό των τόκων του χρονικού διαστήματος από 12-9-2011 μέχρι 2-12-2011, τυγχάνει απορριπτέος ως αόριστος, καθώς ο ανακόπτων δεν επικαλείται ταυτόχρονα και δεν αμφισβητεί συγκεκριμένα κονδύλια της δανειακής σύμβασης και της υπό κρίση Διαταγής Πληρωμής, καθώς με την επικαλούμενη ακυρότητα δεν πλήττεται το κεφάλαιο του δανείου, το οποίο ουδόλως αμφισβητεί, αλλά μόνο τους καταλογιζόμενους τόκους του προαναφερόμενου χρονικού διαστήματος, ούτε αναφέρει τα επιπλέον ποσά τόκων με τα οποία επιβαρύνθηκε παράνομα, παρά μόνο προτείνεται μία γενική και ασαφής αμφισβήτηση της ορθότητας των τόκων του λογαριασμού που τηρούνταν προς εξυπηρέτηση της μεταξύ των διαδίκων συναφθείσας σύμβασης. Δεν αναφέρεται, δηλαδή, ποιο είναι το παρανόμως επιδικασθέν ποσό, τη στιγμή μάλιστα που η μερική ακυρότητα της διαταγής πληρωμής έχει ως συνέπεια την ακυρότητα της κατά το μέρος αυτό και μόνο, ενώ παραμένει έγκυρη και ισχυρή για το πράγματι οφειλόμενο ποσό (ΕφΑΘ 1159/2012 ΔΕΕ 2012.676, ΕφΑΘ 4424/2009 ΕλλΔνη 2011.875, Εφθεσ 1034/2013 Αρμ 2014.623, ΠολΠρωτθεσ 16252/2013 Αρμ 2013.2150, ΜονΠρωτΣερ 223/2014 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ, ΜονΠρωτΛαμ 457/2013 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ).

Με το δεύτερο, υπό στοιχείο (Β), λόγο της ανακοπής ο ανακόπτων ιστορεί ότι ακύρως εκδόθηκε η ανακοπτόμενη Διαταγή Πληρωμής, διότι το ύψος της απαίτησης της καθ' ης εξαρτάται από την απόφαση του δικαστηρίου επί της αίτησης του για ρύθμιση των οφειλών του και ως εκ τούτου καθίσταται αυτή ανεκκαθάριστη. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμος, καθώς ούτε η κατάθεση ούτε η επίδοση της αίτησης για ρύθμιση των οφειλών σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3869/2010 έχει ως συνέπεια να καθίστανται ανεκκαθάριστες οι υπαγόμενες στη διαδικασία του παραπάνω νόμου απαιτήσεις, οι οποίες, προκειμένου μάλιστα να υπαχθούν στην εν λόγω διαδικασία, πρέπει να είναι χρηματικές, γεννημένες και δικαστικώς επιδιώξιμες (Βενιέρης - Κατσάς, Εφαρμογή του Ν. 3869/2010 για τα Υπερχρεωμένα Φυσικά Πρόσωπα, β' εκδ., σελ. 124). Ούτε βέβαια εκκρεμούσης της εν λόγω αίτησης θεωρείται ότι αυτές εξαρτώνται από όρο ή αίρεση, αλλά απλώς μετά την κανονική εκτέλεση από τον οφειλέτη των υποχρεώσεων που του επιβλήθηκαν με την απόφαση, αυτός απαλλάσσεται από κάθε τυχόν υφιστάμενο υπόλοιπο οφειλής εν είδει άφεσης χρέους, ενώ τυχόν επισπευδόμενη αναγκαστική σε βάρος του εκτέλεση για «ρυθμισμένη» απαίτηση αντιμετωπίζεται με ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ και την αίτηση αναστολής του άρθρου 938 ΚΠολΔ (Βενιέρης - Κατσάς, ο.π., β' εκδ., σελ. 516/517). Κατόπιν τούτων, μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η ανακοπή και να επικυρωθεί η υπ* αριθμ. 71/2012 διαταγή πληρωμής της Ειρηνοδίκη Κομοτηνής. Τα δικαστικά έξοδα (βλ. ΑΠ 1031/2008 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ, ΠολΠρωτΑΘ 6087/2012 Α' δημ. ΝΟΜΟΣ) και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατόπιν σχετικού αιτήματος της εκκαλούσας - καθ' ης η ανακοπή, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εφεσίβλητου - ανακόπτοντος λόγω της ήττας του (άρθρα 106, 176, 183, 191 § 2 ΚΠολΔ, 63 § 1 (ί) περ. α', 65, 68 § 1 και 69 § 1 ν. 4194/2013), ενώ, τέλος, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 § 4 εδ. ε' ΚΠολΔ, όπως ισχύει, πρέπει λόγω της νίκης της εκκαλούσας να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου σε αυτή, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 ΔΙΚΑΖΕΙ με την παρουσία των διαδίκων.

 ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ' ουσία την έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη υπ' αριθμ. 582/2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής.

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και

ΔΙΚΑΖΕΙ επί της υπ' αριθμ. έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 106/2012 ανακοπής.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ανακοπή.

ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ την υπ' αριθμ. 71/2012 Διαταγή Πληρωμής της Ειρηνοδίκη Κομοτηνής.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον ανακόπτοντα στα δικαστικά έξοδα της καθ' ης η ανακοπή αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε χίλια εκατό ευρώ (1.100 €).

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου ποσού διακοσίων (200) ευρώ στην εκκαλούσα.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Κομοτηνή, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριο του στις 14 Ιουλίου 2015.

Προσωρινή διαταγή Ν. 3869/2010, ελάχιστη καταβολή 40€ για οφειλέτρια με δύο δάνεια συνολικού

 ύψους 56.000€ , μέχρι τη συζήτηση της αίτησης , η οποία προσδιορίστηκε για το Σεπτέμβριο του 2017. 

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Πρακτικό Αποτυχίας Προδικαστικού Συμβιβασμού - Προσωρινή Διαταγή

(Άρθρ. 5 Ν. 3869/2010 και 781 ΚΠολΔ)

(Αριθμός έκθεσης κατάθεσης της αίτησης 67/23-04-2015)

ΑΙΤΟΥΣΑ : …… του …….. και της ……. που παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο της, Ιουλία Μυλωνά (AM ΔΣ Ροδόπης 401).

ΚΑΘ' ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ : η ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «……………………… Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ……. νομίμως εκπροσωπούμενη από τον Διευθυντή του υποκαταστήματος της ανωτέρω τράπεζας στην Κομοτηνή που εδρεύει επί της οδού .......... που δεν παραστάθηκε, αν και κλητεύθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα, όπως προκύπτει από την υπ' αριθμ. 7365 Γ/19-05-2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Ροδόπης, Α.Τ.

 Ο ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Κοκκωνίδης Εμμανουήλ

αφού διαπίστωσε ότι απέτυχε ο προδικαστικός συμβιβασμός επί της παραπάνω κρινόμενης αίτησης, ο οποίος προβλέπεται στην παρ. 3 του άρθρου 4 του ν. 3869/2010, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 του ν. 4161/2013, προέβη στη συζήτηση του αιτήματος της προσωρινής διαταγής το οποίο υπεβλήθη από της αιτούσα, η οποία προβλέπεται στην παραπάνω διάταξη και στην παρ. 2 του άρθρου 5, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 13 του ανωτέρω νόμου, και αφού έλαβε υπόψη όσα εκτέθηκαν προφορικά από την αιτούσα και την πληρεξούσια δικηγόρο της και μελέτησε τα προσκομιζόμενα έγγραφα:

ΔΕΧΕΤΑΙ το αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων εναντίον της αιτούσας και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της μέχρι τη συζήτηση της αίτησης κατά την ορισθείσα δικάσιμο της 18^ης-09-2017 και λαμβανομένων υπόψη της περιουσιακής και εισοδηματικής της κατάστασης, του συνόλου των χρεών της και της οικονομικής της δυνατότητας σύμφωνα με τις βιοτικές της ανάγκες,

ΟΡΙΖΕΙ την καταβολή μηνιαίας δόσης ποσού σαράντα ευρώ (40,00 €), σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ.5 του Ν.3869/2010, η οποία θα καταβάλλεται εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου ημερολογιακού μήνα, αρχής γενομένης την 5^η-08-2015 έως τη συζήτηση της αίτησης κατά την ορισθείσα δικάσιμο της 18^ης-09-2017 στην αναφερόμενη στην αίτηση πιστώτρια της. Το ανωτέρω ποσό μηνιαίας δόσης είναι μικρότερο από το 10% του συνόλου των ενήμερων δόσεων που οφείλει να καταβάλλει στην ανωτέρω πιστώτρια, διότι κρίνεται ότι το εισόδημα της είναι ανεπαρκές για την κάλυψη των στοιχειωδών βιοτικών αναγκών της (άρθρο 8 παρ.5).

- Υπενθυμίζεται στην αιτούσα ότι σε περίπτωση που επέλθει οποιαδήποτε αξιόλογη μεταβολή στα εισοδήματα της με οποιονδήποτε τρόπο οφείλει να γνωστοποιήσει τούτο εντός ενός μήνα από τότε που θα συμβεί στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου προκειμένου να ενημερωθεί η πιστώτρια της, κατ' αναλογική εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 8 του προκείμενου νόμου, διότι σε περίπτωση που δεν το πράξει κινδυνεύει να υποστεί τις προβλεπόμενες συνέπειες τόσο της παρ. 1 του άρθρου 10 του προκείμενου νόμου όσο και της παρ. 4 του άρθρου 9 το ίδιου νόμου, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 17 του ν. 4161/2013.

Κομοτηνή, 30 Ιουνίου 2015

Ο Ειρηνοδίκης 

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΓΙΑ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ Ν. 3869/2010 (ΕιρΠατρ407/2014)

   Με την υπ' αριθμ. 407/2014 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών, απορρίφθηκε η αίτηση πιστώτριας τράπεζας με την οποία ζητούσε την έκπτωση της οφειλέτιδος από τη ρύθμιση , κάνοντας δεκτή την ένσταση της ιδίας για έλλειψη υπαιτιότητας ως προς τη μη τήρηση της υποχρέωσης για μηνιαίες δόσεις που ορίσθηκε με την αρχική απόφαση .

Ειρηνοδικείο Πατρών

Αριθμ. απόφ. 407/2014

……………………

Με την κρινόμενη αίτηση η αιτούσα τράπεζα ισχυρίζεται ότι με την 3/2011 απόφαση του δικαστηρίου αυτού ρυθμίστηκαν οι οφειλές της καθής προς αυτήν και τις αναφερόμενες δύο ακόμη πιστώτριες με την  ένταξή της στις ρυθμίσεις των άρθρων 8§2 του νόμου για μηνιαίες καταβολές ποσού 140 ευρώ επί τετραετία και 9§2 για καταβολές επί 16 χρόνια προς διάσωση της κύριας κατοικίας της . Επίσης ισχυρίζεται ότι η καθής οφειλέτρια καθυστερεί την εκπλήρωση της υποχρέωσης της των μηνιαίων καταβολών της ρύθμισης του άρθρου 8§2 του νόμου για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών μηνών , για το λόγο δε αυτό ζητά να κηρυχθεί η έκπτωσή της από τη ρύθμιση , εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου.

Η αίτηση αρμόδια φέρεται για συζήτηση στο δικαστήριο αυτό , κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας των αρθ. 741 επ. ΚΠολΔ (άρθρο 3 Ν. 3869/2010) εφόσον για το παραδεκτό της κατατέθηκε μέσα στην 4μηνη αποκλειστική προθεσμία από τη δημιουργία του λόγου της έκπτωσης (αρθ. 11§2 ν. 3869/2010) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις του αρθ. 11§§3 και 3 ν. 3869/2010, καθώς και σ’ αυτή του αρθ. 758 ΚΠολΔ , επομένως πρέπει να εξεταστεί παραπέρα ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα σαν να ήταν παρόντες οι υπόλοιποι πιστωτές που μετείχαν στη ρύθμιση (αρθ. 754§2 ΚΠολΔ) , στους οποίος επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα η ένδικη αίτηση 15 ημέρες πριν τη συζήτηση (αρθρ. 11§2 ν. 3869/2010) και οι οποίοι αν και κλητεύθηκαν για τη σημερινή δικάσιμο δεν εμφανίστηκαν στη δίκη.

Από τα έγγραφα που παραδεκτά και νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Με την 3/2011 απόφαση του δικαστηρίου αυτού έγινε διευθέτηση των οφειλών της αιτούσας προς τις μετέχουσες πιστώτριες με την ένταξή της στις ρυθμίσεις των αρθ. 8§2 για καταβολές επί τετραετία και 9§2 του ν. 3869/2010 για καταβολές επί 16 χρόνια προκειμένου να εξαιρεθεί από την εκποίηση η κύρια κατοικία της . Ειδικότερα με την πρώτη ρύθμιση ορίστηκε να καταβάλλει μηνιαίως το ποσό των 140 ευρώ επί τέσσερα χρόνια, συμμέτρως κατανεμημένου στις μετέχουσες για την μερική εξόφληση των αναφερομένων στην απόφαση δανειακών συμβάσεων , χρόνος δε έναρξης των καταβολών ορίστηκε η 1^η ημέρα του πρώτου μήνα μετά την κοινοποίηση στην καθής της απόφασης . Η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 19.7.2011 και επιδόθηκε στην καθής οφειλέτρια στις 8.11.2012 και συνεπώς , η έναρξη της υποχρέωσής της για μηνιαίες καταβολές τοποθετείται χρονικά , σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης , την 1^η Δεκεμβρίου 2012. Πλην όμως η καθής οφειλέτρια αθέτησε την υποχρέωσή της για μηνιαίες καταβολές και συγκεκριμένα δεν κατέβαλε καμία μηνιαία δόση προς την αιτούσα , η δε ασυνέπειά της αυτή συνεχίστηκε μέχρι και τον Απρίλιο του 2013. Συνεπώς, εφόσον δεν εκπλήρωσε την επιβληθείσα με την 3/2011 απόφαση υποχρέωση για μηνιαίες καταβολές επί χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών διαδοχικών μηνών , συντρέχουν οι προϋποθέσεις του αρθ. 11§2  του νόμου για την κήρυξη της έκπτωσής της από τη ρύθμιση.

Η καθής προβάλλει ότι η μη καταβολή των μηνιαίων δόσεων οφείλεται στο γεγονός ότι τα εισοδήματά της από τη μηνιαία σύνταξη που λαμβάνει είναι μικρότερα των αναμενομένων λόγω μείωσης του ποσού της . Επικαλείται δηλαδή σοβαρό λόγο που αφορά το πρόσωπό της και συγκεκριμένα αδυναμία κάλυψης των βασικών βιοτικών αναγκών της λόγω μείωσης του ποσού της σύνταξής της , η οποία δεν επαρκεί , χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η επιβίωσή της , για την εκπλήρωση της επιβληθείσας με τη ρύθμιση υποχρέωσης για καταβολές . Ο ισχυρισμός της αυτός περί έλλειψης υπαιτιότητας ως προς την αδυναμία εκπλήρωσης της υποχρέωσης για καταβολές, θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι μπορεί να προταθεί κατά της αίτησης έκπτωσης καίτοι στη διάταξη του αρθ. 11 του νόμου δε γίνεται λόγος για υπαιτιότητα , όπως συνάγεται από το όλο πνεύμα του νόμου , προς αποφυγή της δυσμενούς κύρωσης της έκπτωσης όταν συντρέχουν σοβαροί λόγοι στο πρόσωπο του οφειλέτη που καθιστούν αδύνατη την καταβολή των δόσεων , όπως εξάλλου προβλέπεται και από τη διάταξη του αρθ. 5§2 , όπως διαμορφώθηκε με το ν. 4161/2013, που παραπέμπει στην εφαρμογή του αρθ. 11§2 (βλ. Αθ. Κρητικό , Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων , 3^η έκδοση , σ. 396 και Βενιέρη/Κατσά , Εφαρμογή του νόμου 3869/2010, έκδοση 1^η σ. 350).

Στην προκειμένη περίπτωση , σύμφωνα με τα γενόμενα δεκτά με την 3/2011 απόφαση , με την οποία ρυθμίστηκαν οι οφειλές της καθής , μοναδικό της εισόδημα αποτελούσε η προσωρινή μηνιαία σύνταξη από τον συνταξιοδοτικό της φορέα το ΙΚΑ , ποσού τότε 390 περίπου ευρώ. Για τον δε προσδιορισμό του ποσού των μηνιαίων δόσεων το δικαστήριο έλαβε υπόψη του τις βασικές βιοτικές της ανάγκες , καθώς και την αναμενόμενη χορήγηση της οριστικής σύνταξής της , το ποσό της οποία υπολογιζόταν σε 488 περίπου ευρώ. Όμως στη συνέχεια και μετά τη ρύθμιση , λόγω της δημοσιονομικής πολιτικής μείωσης των μισθών και συντάξεων , δεν χορηγήθηκε στην καθής το επιπλέον αναμενόμενο ποσό της οριστικής σύνταξής της, η οποία παρέμεινε στα επίπεδα της προσωρινής και συγκεκριμένα στο ποσό των 385 ευρώ (βλ. αντίγραφο από το βιβλιάριο καταθέσεων του λογαριασμού της στον οποίο κατατίθεται η σύνταξη). Το ποσό όμως αυτό είναι πολύ μικρό για την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών της καθής και την εξασφάλιση ενός ελαχίστου επιπέδου διαβίωσης , που αποτελεί βασικό κριτήριο του νόμου κατά τον ορισμό των μηνιαίων δόσεων της ρύθμισης του αρθ. 8§2 του νόμου , η δε από μέρους της εκπλήρωση της υποχρέωσης για την καταβολή της μηνιαίας δόσης των 140 ευρώ που ορίστηκε με την 3/2011 απόφαση θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωση της αφού, το ποσό που της απομένει για να καλύψει τις ανάγκες της ανέρχεται μόλις σε 245 ευρώ το μήνα. Συντρέχει συνεπώς στο πρόσωπό της σοβαρός λόγος, που δικαιολογεί τη μη τήρηση της ρύθμισης που ορίστηκε με την 3/2011 απόφαση.  Βέβαια η καθής είχε την ευχέρεια να ζητήσει την τροποποίηση της ρύθμισης με τη μείωση του ποσού των μηνιαίων δόσεων , κατ’ αρθ. 8§4 του νόμου και 758 ΚΠολΔ,  με την οποία θα μπορούσε να αποτρέψει την  έκπτωσή της . Πλην όμως τα γεγονότα που θα προέβαλε με την αίτηση μεταρρύθμισης, τα οποία δικαιολογούν την μείωση των μηνιαίων καταβολών , μπορούν να προβληθούν και με σχετική ένσταση περί έλλειψης ευθύνης καταλυτική της αίτησης έκπτωσης.

Σύμφωνα, επομένως , με τα προλεχθέντα, πρέπει να γίνει δεκτή η περί έλλειψης υπαιτιότητας, ως προς τη μη τήρηση της υποχρέωσης για μηνιαίες δόσεις , που ορίστηκε με τη ρύθμιση της 3/2011 απόφασης, ένσταση της καθής και να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της η ένδικη αίτηση έκπτωσης. Δικαστική δαπάνη σε βάρος της αιτούσας δεν επιβάλλεται κατ’ αρθ. 746 κΠολΔ , ελλείψει σχετικού αιτήματος.

Πηγή : ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ , ΤΕΥΧΟΣ 1 2015, σελ. 273 επ.  

ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΠΔ ΑΠΟ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΠΟΥ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΥΠΑΓΩΓΗ ΣΤΟ Ν. 3869/2010 (413/2014 ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗ ΞΑΝΘΗΣ )

Με την παρατιθέμενη προσωρινή διαταγή της Ειρηνοδίκη Ξάνθης, ο αιτών - οφειλέτης υποχρεούται να καταβάλλει στο ΤΠΔ ποσό 80€ μηνιαίως μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης , αντί ποσού 558,31€ που παρακρατούσε το Ταμείο αρχικώς . Δέχεται δηλαδή εν προκειμένω το Δικαστήριο ότι ο Ν. 3869/2010 εφαρμόζεται και για τις οφειλές προς το ΤΠΔ , μειώνοντας δραματικά το καταβαλλόμενο μηνιαίο ποσό. 

 ΑΡΙΘΜΟΣ 413/2014

ΠΡΟΣΩΡΙNΗ ΔΙΑΤΑΓΗ  (Ν.3869/2010)

Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

Μετά από έλεγχο του φακέλου της υπόθεσης, της μη απάντησης του μοναδικού πιστωτικού ιδρύματος ΤΠΔ στο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών , λόγω της τεκμαιρόμενης άρνησης του να αποδεχθεί τον συμβιβασμό στο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του αιτούντος, ……… του …… και της ….. ,κατοίκου Ξάνθης , διαπιστώθηκε ότι δεν επετεύχθη συμβιβασμός μεταξύ των διαδίκων και αφού έλαβε υπόψη το άρθρο 781 ΚΠολΔ και το άρθρο 5 παρ.2 του Ν.3869/2010,όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 13 του νόμου 4161/2013 ,απ' όσα εξέθεσε προφορικά η πληρεξούσια-δικηγόρος του αιτούντος Ιουλία Μυλωνά , τα σχετικά επιδειχθέντα από τούτην έγγραφα της δικογραφίας, ενώ το πιστωτικό ίδρυμα εναντίον του οποίου στρέφεται_η αίτηση «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ» δεν παραστάθηκε , ούτε εκπροσωπήθηκε νομίμως , παρόλα ότι κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως ( βλ. υπ' αριθμ. 10823γ/7-2-2014 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ……),

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ως εξής:

ΔΕΧΕΤΑΙ το αίτημα του αιτούντος για χορήγηση προσωρινής διαταγής, σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ.2 του Ν. 3869/2010 , όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 13 του Νόμου 4161/2013.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στο καθ'ου η αίτηση προσωρινά μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της υπ'αριθμ. κατ. 68/2014 αίτησης του αιτούντος, κάθε τυχόν καταδιωκτικό μέτρο σε βάρος αυτού και της περιουσίας του   (συμπεριλαμβανομένης   και   της   αναγκαστικής εκτέλεσης), καθώς και στον αιτούντα κάθε πράξη μεταβολής της πραγματικής και νομικής κατάστασης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του από την ίδιο ή από τρίτο, συμπεριλαμβανομένης και της εγγραφής προσημειώσεως υποθήκης και της επιβολής συντηρητικής κατάσχεσης, υπό τον όρο καταβολής από τον αιτούντα μηνιαίως στο καθ'ου πιστωτικό ίδρυμα του ποσού των 80 € μηνιαίως, για το εμπραγμάτως ασφαλισμένο χρέος του , αρχής γενομένης από την 1^η Σεπτεμβρίου 2014 και μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αιτήσεως του, ως προκαταβολή για τη ρύθμιση του άρθρου 9 παρ.2 Ν.3869/2010 , που αφορά τη διάσωση της κυρίας κατοικίας του αιτούντος, αφού υπάρχει αίτημα διάσωσης της και συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στο πιστωτικό ίδρυμα ΤΠΔ μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αίτησης, την παρακράτηση από τον μισθό του αιτούντος, ποσού πέραν των 80€ μηνιαίως από την 1^η Σεπτεμβρίου 2014.

Ξάνθη , 1-8-2014

Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ