ΣτΕ Ολομ 3316/2014- Μη ανεκτή συνταγματικά η διάταξη του αρθρ. 30§5 περ. ε' Ν. 3296/2004 σχετικά με το μέτρο της δέσμευσης τραπεζικών και περιουσιακών στοιχείων από τη Διοίκηση

   Με την απόφαση 3316/2014 η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η η διάταξη του άρθρου 30§5 περ. ε' Ν. 3296/2004 , με την οποία παρέχεται η δυνατότητα στη Διοίκηση για επιβολή του μέτρου της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων των ελεγχόμενων προσώπων αντίκειται στα άρθρα 5§1 , 17§1 και 25§1 Συνταγμ. και στο άρθρο 1 του Α' πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και δεν μπορεί να προσλάβει άλλο περιεχόμενο , ώστε να καταστεί συνταγματικώς ανεκτή, με ερμηνεία της από το Δικαστή , διότι το έργο αυτό θα υπερέβαινε τα όρια της ερμηνείας και θα ισοδυναμούσε με θέσπιση νέας διάταξης , δηλ. με άσκηση νομοθετικής εξουσίας . Το ανώτατο ακυρωτικό έκρινε έκρινε ότι για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η δέσμευση το ελεγχόμενο πρόσωπο στερείται της δυνατότητας χρήσεως και διαθέσεως των δεσμευθέντων περιουσιακών στοιχείων του , άρα υφίσταται σοβαρό περιορισμό των περιουσιακών δικαιωμάτων του και της οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας του , ήτοι συνταγματικώς κατοχυρωμένων αγαθών. Παρόλο λοιπόν μου το μέτρο αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος , η εν λόγω ρύθμιση δεν είναι ανεκτή συνταγματικά καθώς σε περιπτώσεις που με κοινό νόμο υπάρχει επέμβαση σε συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα θα πρέπει να διαγράφονται στο νόμο οι προϋποθέσεις της δεσμεύσεως με τρόπο σαφή και αντικειμενικό και θα πρέπει επίσης  η ίδια η ρύθμιση να κινείται εντός των ορίων της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας.  Η εν λόγω διάταξη όμως χρησιμοποιεί αόριστες έννοιες καταλείποντας στη Διοίκηση ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας και χωρίς να τίθεται περιορισμός ως προς την έκταση των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν ούτε διευκρινίζεται η χρονική διάρκεια της δέσμευσης . Κατά συνέπεια η εν λόγω διάταξη αντίκειται στα προαναφερθέντα άρθρα του Συντάγματος αλλά και της ΕΣΔΑ .

    Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μειοψηφήσασα γνώμη σύμφωνα με την οποία , η δέσμευση συνεπάγεται μεν σοβαρή επέμβαση στα ως άνω συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά , δικαιολογείται όμως διότι χωρίς την άμεση λήψη του μέτρου αυτού η υλοποίηση των σκοπών του νόμου (πάταξη της φοροδιαφυγής, της λαθρεμπορίας κλπ), κινδυνεύει να ματαιωθεί και κατά συνέπεια το μέτρο αυτό δεν αντίκειται στις προλεχθείσες διατάξεις.

Πηγή : lawdb.intrasoftnet.com (Nomos) 

Δ.ΕΦ.ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ - ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΜΕΤΑΘΕΣΗΣ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΣΩΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ

Σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας , χορηγήθηκε σε στέλεχος Λιμενικού Σώματος προσωρινή διαταγή με την οποία διατάσσεται η αναστολή εκτέλεσης απόφασης μετάθεσης - που εκδόθηκε μετά την άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής- μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως αναστολής, η οποία θα συζητηθεί την 16-12-2015. Σημειωτέον ότι φύλλο πορείας επρόκειτο να χορηγηθεί στις 30-11-2015. Με την εν λόγω προσωρινή διαταγή όμως δεν θα εκτελεστεί η μετάθεση μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως αναστολής. 

Η προσωρινή διαταγή τίθεται με σφραγίδα στο πίσω μέρος της αιτήσεως αναστολής και κοινοποιείται με το δικόγραφο στον αρμόδιο υπουργό έτσι ώστε να μην εκτελεστεί η διαταγή.

165/2015 ΜΠρΔράμας- Απόρριψη έφεσης ΤΠΔ κατά απόφασης υπαγωγής οφειλέτη στο ν. 3869/2010- υπάγονται στο νόμο και οι οφειλές από το ΤΠΔ

Η εν λόγω απόφαση αφορά σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας και έκρινε επί εφέσεως που άσκησε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κατά απόφασης οφειλέτη που υπήχθη στο ν. 3869/2010 με απόφαση του Ειρηνοδικείου Δράμας. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο απέρριψε όλους τους λόγους έφεσης και επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, κρίνοντας ότι υπάγονται στο ν. 3869/2010 και οι οφειλές από το ΤΠΔ , ενισχύοντας τη νομολογία που τάσσεται υπέρ αυτής της άποψης , η οποία είναι και η ορθότερη, δεδομένων των πρόσφατων αλλαγών στο νόμο , με τις οποίες υπήχθησαν πλέον στο πεδίο εφαρμογής του και οφειλές από το Δημόσιο , τους ΟΤΑ και τα ασφαλιστικά ταμεία. 

Αριθμός απόφασης

                             165/2015 

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΔΡΑΜΑΣ

Εκουσία Δικαιοδοσία

             ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Δικαστή ......, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Πρωτοδικείου και με Γραμματέα τον .....

              ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του την 5η Μαΐου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

               ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ - ΚΑΘ' ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ : Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ», που εδρεύει στην Αθήνα, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου του δικηγόρου …….. (Δ.Σ. Δράμας)

ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) …….  Του ……., κατοίκου Δράμας 2) Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «Τράπεζα EUROBANK ΕΡΓΑΣΙΑΣ Α. Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα για απαιτήσεις της ιδίας και ως καθολική διάδοχος της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΝΕΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ», της τελευταίας ως ειδικής διαδόχου της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Τ.Ε.», ειδικής διαδόχου της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «Τ Bank Ανώνυμη Τραπεζική Εταιρία» ως η επωνυμία αυτή είχε προέλθει από την μετονομασία της πρώην ASPIS BANK ανώνυμη τραπεζική εταιρεία , από τους οποίους ο πρώτος παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας δικηγόρου του Ιουλίας Μυλωνά (ΔΣ Ροδόπης) και κατέθεσε προτάσεις και η δεύτερη παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας της δικηγόρου ΘΒ (ΔΣ Δράμας) .

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΣ - ΑΙΤΩΝ κατέθεσε στο Ειρηνοδικείο Δράμας την με αριθμό κατάθεσης 249/19.11.2012 αίτηση του, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ' αριθ. 90/2014 απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου κατά την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, το οποίο την έκανε δεκτή ως ουσία βάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής  παραπονείται το εκκαλούν με την από 18-9-2014 και με αριθμό κατάθεσης 13540Μεφ310/2.10.2014 έφεση του, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε αρχικά για τις 13.1.2015 και μετ' αναβολή για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

          ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ

     Η κρινόμενη με αριθμό έκθ. κατάθεσης 13540Μεφ310/2.10.2014 έφεση του δευτέρου των καθ' ων η αίτηση και ήδη εκκαλούντος κατά της με αριθμό 90/2014 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Δράμας, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 741-781 ΚΠολΔ) επί της με αριθμό έκθ. κατάθεσης 6310/2012 αίτησης του αιτούντος και ήδη πρώτου εφεσίβλητου, έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρα 14 ν. 3869/2010, 495, 500, 511, 513, 516, 517, 518, 741, 761 και 17Α του ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα, εντός της προθεσμίας των τριών ετών από τη δημοσίευση της εκκαλούμενης απόφασης (άρθρο 518 παρ. 2 ΚΙΊολΔ), εφόσον από τα προσκομιζόμενα έγγραφα δεν προκύπτει ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση αυτής (η εκκαλούμενη απόφαση δημοσιεύθηκε στις 26.3.2014 και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου στις 6.9.2014). Αρμοδίως εισάγεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου και πρέπει να γίνει δεκτή κατά το τυπικό της μέρος και να εξετασθεί στη συνέχεια για το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία, με την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (533 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφαρμοζόμενου του νόμου που ίσχυε κατά τη δημοσίευση της (άρθρα 14 ν. 3869/2010, 495, 516, 518 παρ. 1,533 παρ. 2 και 741 ΚΠολΔ), χωρίς να απαιτείται η κατάθεση παραβόλου έφεσης κατ άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ από το εκκαλούν ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ», το οποίο απολαμβάνει τα δικονομικά προνόμια του Ελληνικού Δημοσίου.

 Ο αιτών και ήδη πρώτος εφεσίβλητος με την υπ' αριθ. έκθ. κατάθεσης 249/19.11.2012 αίτηση του ενώπιον του Ειρηνοδικείου Δράμας, επικαλούμενος έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του προς τους πιστωτές του και συγκεκριμένα προς το εκκαλούν ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ», τη δεύτερη εφεσίβλητη, την ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Τ.Ε.», ειδική διάδοχο της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «Τ Bank Ανώνυμη Τραπεζική Εταιρία» ως η επωνυμία αυτή είχε προέλθει από την μετονομασία της πρώην ASPIS BANK ανώνυμη τραπεζική εταιρία και την ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΝΕΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ», διάδοχος των οποίων τυγχάνει η δεύτερη εφεσίβλητη, ζήτησε τη ρύθμιση των χρεών του από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με βάση την περιουσιακή και οικογενειακή του κατάσταση με την εξαίρεση από τη ρευστοποίηση της περιγραφόμενης σ' αυτήν κύριας κατοικίας, ιδιοκτησίας του, σύμφωνα με το σχέδιο διευθέτησης που υπέβαλε, με σκοπό την απαλλαγή του απ αυτά. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την υπ' αριθμ. 90/2014 απόφαση του, που εκδόθηκε κατά τις διαδικασία της εκούσιας διαδικασίας* έκανε δεκτή την αίτηση ως ουσία βάσιμη, ρύθμισε τα χρέη του αιτούντος με μηνιαίες καταβολές επί πενταετία προς τους πιστωτές του, μεταξύ των οποίων και το εκκαλούν ΝΠΔΔ με μηνιαία προς αυτό καταβολή ποσού των 28,20 ευρώ, εξαίρεσε από την εκποίηση την κύρια κατοικία του αιτούντος, ήτοι ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε ένα διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου πολυκατοικίας που βρίσκεται στη ........... και επέβαλε στον αιτούντα την υποχρέωση να καταβάλει στους μετέχοντες δανειστές για την διάσωση της κατοικίας του το συνολικό ποσό των 32.215,93 ευρώ με μηνιαίες καταβολές σε δεκαπέντε έτη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται το εκκαλούν ΝΠΔΔ με την υπό κρίση έφεση του και υποστηρίζει ότι το Ειρηνοδικείο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα τον νόμο και για τον λόγο αυτό ζητεί να γίνει δεκτή η έφεση του, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση και να απορριφθεί η αίτηση ως προς το ίδιο.

Σύμφωνα με το άρθρο 62 του ν. 2214/1994 «Αντικειμενικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος και άλλες διατάξεις» για την εξυπηρέτηση και ασφάλιση των τοκοχρεωλυτικών δανείων που χορηγούνται από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για την απόκτηση πρώτης κατοικίας από δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους και λοιπούς διοικούμενους, κατά την κείμενη νομοθεσία, κάθε δανειζόμενος υποχρεούται να εκχωρήσει υπέρ του δανειστή: α) μέχρι τα 6/10 όλων γενικά των μηνιαίων τακτικών απολαβών του (μισθός, επιδόματα, αναλογία Δώρου Χριστουγέννων κλπ), β) μέχρι τα 6/10 της κύριας και επικουρικής σύνταξης του και όλων γενικό των μερισμάτων και άλλων παροχών, που λαμβάνουν γενικά από τα ασφαλιστικά τους ταμεία, γ) τα 3/4 από το εφάπαξ βοήθημα που χορηγείται σε αυτόν από οποιονδήποτε ασφαλιστικό φορέα ή από την οριζόμενη από την εργατική νομοθεσία αποζημίωση λόγω λύσης της εργασιακής σχέσης, ενώ οι ανωτέρω εκχωρήσεις είναι ισχυρές, καταργούμενης κάθε αντίθετης γενικής ή ειδικής ρύθμισης. Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 6 του ν. 3867/2010, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, ύστερα από αίτηση του υπόχρεου μπορούν να καθορίζονται όροι εξυπηρέτησης, επί μέρους συμφωνίες των δανειακών συμβάσεων και η διευθέτηση των τόκων υπερημερίας των μη κανονικά εξυπηρετούμενων οποιουδήποτε είδους δανειακών συμβάσεων, που έχει χορηγήσει το Ταμείο προς φυσικά πρόσωπα. Οι ανωτέρω ειδικές διατάξεις δεν αποκλείουν την εφαρμογή του Ν. 3869/2010 και για τις εκ δανείων οφειλές προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Ο νόμος αυτός δεν έχει καμία επιφύλαξη μη ισχύος του σε άλλες περιπτώσεις πλην των ρητώς αναφερομένων. Ούτε εξάλλου ο ειδικός τρόπος εξοφλήσεως των δανείων αυτών μέσω εκχωρήσεως ποσοστού από τον μισθό ή τη σύνταξη του δανειολήπτη δημοσίου υπαλλήλου παρέχει κανένα στήριγμα περί μη εφαρμογής του νόμου και επί των δανείων αυτών (βλ. Αθανασίου Κρητικού «Ρύθμιση των οφεΛών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων» - Ερμηνεία άρ, 1 του ν. 3869/2010 σελ. 70 αριθμ. 87 - 88, καθώς και υποσημείωση 86 στη σελ. 70). Οι διατάξεις του ν. 3869/2010 έχουν ως σκοπό την ελάφρυνση των δανειοληπτών από την υπερχρέωση μέσω της λήψης κάθε είδους δανείων, την αποκατάσταση της παραγωγικής τους δυνατότητας, η οποία υποσκάπτεται από το βάρος των χρεών τους και τον απεγκλωβισμό τους από την περιθωριοποίηση λόγω της υπερχρέωσης. Συνακόλουθα η αποδυνάμωση των ενοχικών δικαιωμάτων του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων (η οποία δεν συνιστά κατάργηση τους, καθόσον με τις ρυθμίσεις του Ν.3869/2010 τα εν λόγω πιστωτικά πιστωτικά ιδρύματα μπορούν να ικανοποιηθούν  σύμμετρα ή προνομιακά στην περίπτωση, που έχουν εμπράγματη εξασφάλιση σε σχέση με τους υπόλοιπους πιστωτές του οφειλέτη) επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού συμφέροντος, ενώ η προνομιακή μεταχείριση του ανωτέρω έναντι των υπολοίπων πιστωτών (ανωνύμων τραπεζικών εταιριών) με βάση τις προαναφερόμενες διατάξεις νόμου δεν είναι ανεκτή δικαιοπολιτικά, διότι ο νομοθέτης με το νόμο για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα θέλησε να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του οι χρηματικές οφειλές από δάνεια προς όλους τους πιστωτές (ιδιώτες και μη). Επιπροσθέτως στην περίπτωση που ο νομοθέτης ήθελε να εξαιρέσει από την εφαρμογή του νόμου αυτού τις οφειλές προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, θα το είχε πράξει ρητά. Επιχείρημα στην εν λόγω ερμηνεία αποτέλεσε κατά τη διάσταση που ανέκυψε στη νομολογία ότι ο νόμος (όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο δημοσίευσης της εκκαλουμένης απόφασης) είχε περιλάβει εξαιρέσεις από την εφαρμογή του νόμου, όπως στην περίπτωση των οφειλών από τέλη προς νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (άρθρο 1 παρ. 2 περ. β" του ν. 3869/2010), οι οποίες, όπως και οι λοιπές οφειλές της ίδιας διάταξης (διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, εισφορές προς οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης), εξαιρούνται από την ρύθμιση χρεών, διότι προέρχονται από την άσκηση δημόσιας εξουσίας ή από σχέσεις δημοσίου δικαίου, στις οποίες το φυσικό πρόσωπο έχει την ιδιότητα του διοικούμενου (οφειλές από φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και τους ΟΤΑ,) και όχι του ιδιώτη - αντισυμβαλλόμενου (πιστούχου) κατά το άρθρο 361 ΑΚ, ενώ η ίδια διάταξη δεν διελάμβανε ρυθμίσεις για οφειλές από δάνεια, που χορηγήθηκαν από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η ορθή αυτή ερμηνεία του Νόμου επιβεβαιώνεται από την εντελώς πρόσφατη επιλογή του Νομοθέτη να περιλάβει στο ρυθμιστικό πεδίο του εν λόγω νόμου (υπό προϋποθέσεις) ακόμη καί τις ανωτέρω οφειλές, που προέρχονται από την άσκηση δημόσιας εξουσίας ή από σχέσεις δημοσίου δικαίου με την τροποποίηση του άρ. 1 του 3869/2010 από τον νόμο 4336/2015. Επιπλέον η ερμηνευτική εξαίρεση των οφειλών προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων από τις διατάξεις του ν. 3860/2010 παραβιάζει την αρχή της ισότητας, που προβλέπεται στο άρθρο 4 του Συντάγματος, αφού αφενός μεν οι δανειολήπτες του Ταμείου θα στερούνταν αναιτιολόγητα τις ευνοϊκές διατάξεις του ν. 3869/2010 σε σχέση με τους δανειολήπτες των υπολοίπων πιστωτικών ιδρυμάτων, αφετέρου δε τα υπόλοιπα πιστωτικά ιδρύματα θα υποχρεούνταν να δέχονται τη μείωση των χρηματικών του απαιτήσεων τους μέσω της αναγκαστικής συμμετοχής τους στη διαδικασία του ν. 3869/2010 σε αντίθεση με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που θα διατηρούσε αλώβητες τις δικές του απαιτήσεις. Επιπροσθέτως από τη διάταξη του άρθρου 62 του ν. 2214/1994 περί εκχώρησης μέρους των τακτικών μηνιαίων απολαβών του δανειολήπτη στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν προκύπτει ότι οι οφειλές αυτές δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στη ρύθμιση του ν. 3869/2010 (βλ. Αθανασίου Κρητικού «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων» - Ερμηνεία άρ. 1 του ν. 3869/2010 σελ. 70 αριθμ. 87 - 88, καθώς και υποσημείωση 86 στη σελ. 70), διότι η ανωτέρω διάταξη καθορίζει απλά τον τρόπο καταβολής της τοκοχρεολυτικής δόσης, η οποία γίνεται με νόμιμη εκχώρηση από τον οφειλέτη προς το Ταμείο ενός ποσοστού του μισθού ή της σύνταξης του. Η εν λόγω εκχώρηση θα εξακολουθεί να ισχύει παράλληλα με τη ρύθμιση του ν. 3869/2010 και απλώς θα μεταβάλλεται το ποσοστό του μισθού που θα παρακρατείται, το οποίο προφανώς θα βρίσκεται εντός του νόμιμου ποσοστού των 6/10, καθόσον ο οφειλέτης, ευρισκόμενος σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του, ασφαλώς θα αιτείται τον καθορισμό ποσοστού μικρότερου των 6/10. .................Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμος, διότι, από τις διατάξεις των άρθρων 1 § 1 και 4 § 1 του Ν.3869/2010, η ρύθμιση του άρθρου 25 παρ. 6 του ν. 3867/2010 δεν αποκλείει τη ρύθμιση διατάξεων του ν. 3869/2010, διότι με την πρώτη προβλέπεται μία ρύθμιση των απαιτήσεων του ταμείου με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου, ενώ η ρύθμιση του ν. 3869/2010 είναι απότοκος δικαστικής απόφασης (βλ. ΜονΠρωτΘεσ 3558/2015 Τ.Ν.Π. Νόμος, ΜονΠρωτΚορινθ. 60/2015 Τ.Ν.Π. Νόμος, ΜονΠρωτ Σύρου 13/2015, ΜονΠρΞανθ. 79/2014, αδημ. ΜονΠρΣερ. 437/2013, αδημ., ΜονΠρΠατρ. 555/2013, ΤΝΠ Νόμος, ΕψΘεσ. 6958/2011, ΤΝΠ Νόμος, Αθ. Κρητικό, Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων ό.π.). Με τον πρώτο λόγο της έφεσης του το εκκαλούν ΝΠΔΔ υποστηρίζει ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δέχθηκε ότι οι απαιτήσεις του έναντι του αιτούντος υπάγονται στις διατάξεις του ν. 3869/2010, ενώ έπρεπε να απορρίψει την αίτηση ως μη νόμιμη και να δεχτεί ότι οι οφειλές του αιτούντος προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων εξαιρούνται από τη ρύθμιση και εφαρμογή του νόμου αυτού. Επιπλέον με τον δεύτερο λόγο της έφεσης του, κατά την δέουσα εκτίμηση του περιεχομένου του, το εκκαλούν υποστηρίζει ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις των άρθρων 455, 460, 461 και 462 του ΑΚ, 62 του ν. 2214/1994 και 1 του ν. 3869/2010 και έκρινε ότι πρέπει να συμπεριληφθεί στο διαθέσιμο εισόδημα του αιτούντος και το ποσό των τακτικών μηνιαίων απολαβών του, που αυτός είχε εκχωρήσει στο Ταμείο, το οποίο με τον τρόπο αυτό είχε εξέλθει από την περιουσία του και δεν μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση των διατάξεων του ν. 3869/2010. Ωστόσο, κατά τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, στη ρύθμιση του ν.3869/2010 υπάγεται και η οφειλή του δανειολήπτη, πρώτου εφεσίβλητου, προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, η οποία δεν συμπεριλαμβάνεται στις εξαιρούμενες οφειλές του άρθρου 1 παρ. 2 του ν. 3869/2010, αφού από την ερμηνεία των διατάξεων που προαναφέρθηκαν, δεν προκύπτει κάποιος λόγος, για τον οποίο πρέπει να εξαιρεθεί η απαίτηση του Ταμείου από την υπαγωγή της στο ν.3869/2010. Επιπροσθέτως η εκχώρηση μέρους των τακτικών μηνιαίων απολαβών του οφειλέτη, πρώτου εφεσίβλητου, προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν αποκλείει τη ρύθμιση του ν. 3869/2010. η οποία εξακολουθεί να ισχύει, αλλά απλά θα μεταβάλλεται το ποσοστό του μισθού του που θα παρακρατείται, το οποίο προφανώς θα βρίσκεται εντός του νομίμου ποσοστού των 6/10, καθόσον ο οφειλέτης, ευρισκόμενος σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του, συμπεριλαμβανομένης και της εν λόγω οφειλής προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, θα αιτείται και σε περίπτωση ευόδωσης της αίτησης, θα καθορίζεται ποσοστό μικρότερο των 6/10 του μισθού του. Επομένως το ποσό, που έχει εκχωρήσει ο πρώτος εφεσίβλητος προς το Ταμείο, συμπεριλαμβάνεται στο διαθέσιμο εισόδημα του για την ικανοποίηση όλων των πιστωτών του. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφαση του έκρινε τα ίδια, ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και τα περί του εναντίου υποστηριζόμενα από το εκκαλούν ΝΠΔΔ με τους δύο λόγους της έφεσης του είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Με πρόσθετο λόγο έφεσης, ο οποίος παραδεκτά ασκείται και με τις προτάσεις, διότι η υπόθεση δικάζεται κατά την εκούσια δικαιοδοσία (βλ. Σ. Σαμουήλ «Έφεση» σελ. 237 αριθμ. 581) το εκκαλούν ισχυρίζεται, ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις του ν. 3869/2010 με το να δεχθεί την αίτηση του εκκαλούντος ως επαρκώς ορισμένη, παρά το γεγονός ότι σε αυτή δεν προσδιορίζονται ο τρόπος και οι ειδικότερες συνθήκες υπό τις οποίες περιήλθε ο πρώτος εφεσίβλητος σε μόνιμη αδυναμία πληρωμών και επειδή δεν προσδιορίζει ποια ήταν τα εισοδήματα του κατά τον χρόνο που ελάμβανε τα δάνεια. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμος, διότι, από τις διατάξεις των άρθρων 1 § 1 και 4 § 1 του Ν.3869/2010, προκύπτει ότι αυτός που αιτείται τη δικαστική ρύθμιση των οφειλών του, οφείλει αλλά και αρκεί, για το ορισμένο της αίτησης του να διαλάβει στο δικόγραφο αυτής τα κάτωθι στοιχεία: α) ότι δεν τυγχάνει έμπορος και ως εκ τούτου, δεν έχει πτωχευτική ικανότητα, β) ότι έχει περιέλθει σε μόνιμη και, κατά την ορθότερη άποψη, γενική -καθολική αδυναμία πληρωμής των ληξιφόθεσμων χρηματικών οφειλών του, γ) την κατάσταση της περιουσίας του και τα εισοδήματα του ίδιου και του συζύγου του, δ) κατάσταση των πιστωτών, τις οφειλές του προς τους οποίους επιθυμεί να ρυθμίσει, κατά κεφάλαιο τόκους και έξοδα και ε) σχέδιο διευθέτησης οφειλών, ενώ δεν απαιτείται να μνημονεύονται ο χρόνος, ο τρόπος και οι συνθήκες υπό τις οποίες περιήλθε σε αδυναμία πληρωμών ο οφειλέτης ή οι αιτίες, για ης οποίες δημιουργήθηκαν τα μη αντιμετωπίσιμα ήδη χρέη του αιτούντος ή τα αίτια, που τον ώθησαν στο δανεισμό και στην εν γένει δημιουργία των οφειλών, που επιθυμεί να ρυθμίσει, εναπόκειται δε στους καθ' ων η αίτηση πιστωτές του να επικαλεστούν και να αποδείξουν ότι η περιέλευση του αιτούντος σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμής έγινε δολίως (βλ. I. Βενιέρη - Θ. Κατσά, «Εφαρμογή του Ν. 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα», έκδ. 2η, σελ. 156, 163-164, 181-183, Κρητικό ό.π. σελ. 97, ΜΠρωτΛαμίας 100/2015 Τ.Ν.Π. Νόμος). Στην προκειμένη περίπτωση, η υποβληθείσα αίτηση του εκκαλούντος περιλαμβάνει το προαναφερθέν ελάχιστο εκ του νόμου περιεχόμενο και είναι επαρκώς ορισμένη, στο ίδιο δε συμπέρασμα κατέληξε και η εκκαλουμένη, η οποία επομένως δεν έσφαλε. Με τον δεύτερο πρόσθετο λόγο έφεσης, ο οποίος παραδεκτά κατά τα ανωτέρω ασκείται με τις προτάσεις, το εκκαλούν εκθέτει ότι το ίδιο ενήργησε προς όφελος του αιτούντα και συγκεκριμένα προς ικανοποίηση του μονομερούς αιτήματος του για δανειοδότηση. Ότι παρά ταύτα ο πρώτος εφεσίβλητος ενήργησε όλως καταχρηστικώς καταθέτοντας την υπό κρίση αίτηση του με πρόθεση να υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 3689/2010 με απώτερο σκοπό την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους του προς το Ταμείο και τελικά ενός ελάχιστου ποσοστού έναντι των οφειλομένων, παρά το γεγονός ότι με τις διατάξεις του άρ. 25 Ν. 3867/2010 προβλέπεται ειδική διαδικασία διακανονισμού των οφειλών των δανειοδοτούμενων και ότι η συμπεριφορά του αυτή υπερβαίνει τα όρια της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος με συνέπεια να μην καθίσταται ανεκτή κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου. Με τον εν λόγω ισχυρισμό το εκκαλούν επαναφέρει τον πρώτο λόγο εφέσεως περί μη υπαγωγής των χρεών από δάνεια του ΤΠ&Δ στις διατάξεις του Ν. 3869/2010 υπό τον μανδύα της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, ισχυρισμός ο οποίος σε κάθε περίπτωση τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθ' όσον τα επικαλούμενα για τη θεμελίωση του περιστατικά (ήτοι το γεγονός ότι ο πρώτος εφεσίβλητος επιλέγει την εφαρμογή της προβλεπόμενης στον Ν. 3869/2010 ρύθμισης αντί του προβλεπόμενου στο άρ. 25 Ν. 3867/2010 διακανονισμού) δεν καθιστά από μόνο του την άσκηση της επίδικης αξίωσης καταχρηστική και προφανώς υπερβαίνουσα τα τιθέμενα από τη διάταξη του άρθρ. 281 ΑΚ όρια. Κατ" ακολουθία των ανωτέρω, η έφεση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της ως ουσία αβάσιμη. Τέλος, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 8 παρ. 6 ν. 3869/2010, ορθά δεν επιβλήθηκαν δικαστικά έξοδα στον πρώτο βαθμό με την απόφαση που καθόρισε τις μηνιαίες καταβολές του αιτούντος. Ωστόσο, με την παρούσα απόφαση το εκκαλούν πρέπει να καταδικασθεί, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας των εφεσίβλητων, κατόπιν αιτήματος τους, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας (άρθρα 176 και 183 του ΚΠολΔ).

 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ\

     ΔΙΚΑΖΕΙ κατ' αντιμωλία των διαδίκων. 

    ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το εκκαλούν στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει για κάθε εφεσίβλητο στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στη Δράμα, στις 21 Αυγούστου 2015, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

 Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                           Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής η οποία επιδόθηκε στην οφειλέτιδα μετά την αίτησή της για υπαγωγή στο Ν. 3869/2010- δεκτή η ανακοπή (ΜΠρΛαμ 11/2015)

      Με την εν λόγω απόφαση γίνεται δεκτή η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής οφειλέτιδας στην οποία επιδόθηκε διαταγή πληρωμής με επιταγή μετά την κατάθεση και κοινοποίηση της αίτησης του άρθρου 4 του Ν. 3869/2010 (υπερχρεωμένα νοικοκυριά), σε χρονικό διάστημα δηλαδή κατά το οποίο ισχύει η αναστολή καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος της οφειλέτιδας , σύμφωνα με το άρθρο 4§3 Ν. 3869/2010. 

      Η απόφαση αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον διότι ερμηνεύει ποιά ακριβώς καταδιωκτικά μέτρα απαγορεύονται από την κατάθεση της αίτησης του άρθρου 4 Ν. 3869/2010 και ποιά όχι , δεδομένου ότι υπάρχουν σήμερα αντικρουόμενες αποφάσεις για το κατά πόσο η έκδοση διαταγής πληρωμής από πλευράς πιστωτή , μετά την κατάθεση και επίδοση της αίτησης του Ν. 3869/2010 , εμπίπτει στην απαγορευτική διάταξη του άρθρου 4§3 του ιδίου νόμου . 

Μονομελές Πρωτοδικείο Λαμίας 

Αριθμ. αποφ. 11/2015

  .... Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι με τη διάταξη του άρθρου 632§2 ΚΠολΔ καθιερώνεται ειδική διαδικασία , καθώς είναι σαφές οτι τα άρθρα στα οποία αυτό παραπέμπει ρυθμίζουν μόνο την προθεσμία για την κλήτευση και τη συζήτηση στο ακροατήριο , αφήνοντας αρρύθμιστα ζητήματα , όπως είναι η άσκηση των ενδίκων μέσων και η διαδικασία ενώπιον των δευτεροβάθμιων δικαστηρίων, η δυνατότητα άσκησης ανακοπής ερημοδικίας σε περίπτωση διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε για απαίτηση από πιστωτικό τίτλο και η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο σε περίπτωση απαίτησης από πιστωτικό τίτλο ή μισθώματα (ενδεικτικά , το άρθρο 632§2 του ΚΠολΔ δεν παραπέμπει στα άρθρα 642,644,648,652 επ. του ίδιου Κώδικα). Είναι σαφές ότι εάν ο νομοθέτης επιθυμούσε να θεσπίσει τέτοιου είδους μεταβολές, όπως η άσκηση ανακοπής ερημοδικίας σε υποθέσεις ανακοπών για απαιτήσεις από πιστωτικούς τίτλους ή η εγγραφή στο πινάκιο των ανακοπών κατά διαταγών πληρωμής που στηρίχθηκαν σε απαιτήσεις από πιστωτικούς τίτλους ή μισθώματα , θα το έκανε με ρητή αναφορά  στην αιτιολογική του έκθεση (η οποία είναι φανερό είναι φανερό ότι προσανατολίζεται στην επιτάχυνση των σχετικών δικών) και δεν θα το επεδίωκε σιωπηρά και με την δια παραλείψεως ειδικής ρύθμισης εφαρμογή των γενικών διατάξεων (Μπαλογιάννης σε Χ. Απαλαγάκη , ΚΠολΔ Ερμηνεία κατ' αρθρο , άρθρο 644, για το ότι η απαγόρευση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας στη διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους επιβάλλεται από το σκοπό της εξυπηρέτησης της ταχύτητας στην τελεσίδικη περάτωση της αντιδικίας). Εν/όψει των ανωτέρω, η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής εκδικάζεται κατά την τακτική διαδικασία, εκτός εάν η διαφορά από την απαίτηση για την οποία έχει εκδοθεί η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής δικάζεται σύμφωνα με ειδική διαδικασία , οπότε με τη διαδικασία αυτή θα εκδικαστεί και η ανακοπή , σε κάθε περίπτωση όμως με τις αποκλίσεις που εισάγουν οι διατάξεις των άρθρων 643και 591§1 περ. α ΚΠολΔ.
        Η σώρευση στο υπό κρίση δικόγραφο αφενός της ανακοπής του άρθρου 632§1 του ΚΠολΔ κατά της διαταγής πληρωμής και αφετέρου της ανακοπής του 933 ΚΠολΔ κατά της επιταγής προς εκτέλεση είναι παραδεκτή, σύμφωνα με το άρθρο 218 ΚΠολΔ , καθόσον και οι δύο ανακοπές υπάγονται στην αρμοδιλοτητα αυτού του δικαστηρίου και και δικάζονται κατά την ίδια (τακτική) διαδικασία , εφόσον η διαφορά από την απαίτηση για την οποία εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής της οποίας επιχειρείται η εκτέλεση δικάζεται κατά τη διαδικασία αυτή , ενώ η σύγχρονη εκδίκασή τους δεν επιφέρει κατά την κρίση του δικαστηρίου σύγχυση (ΕφΑθ 2497/1998 ΕλλΔνη 39.916)....
          Κατά τη διάταξη του άρθρου 4§3 του ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων , με την κατάθεση της αίτησης προσδιορίζεται και η ημέρα επικύρωσης κατά την οποία είτε θα επικυρωθεί ο ενδεχόμενος προδικαστικός συμβιβασμός από τον Ειρηνοδίκη είτε θα συζητηθεί ενδεχόμενο αίτημα για την έκδοση προσωρινής διαταγής . η ημέρα επικύρωσης προσδιορίζεται υποχρεωτικώς δύο μήνες μετά την κατάθεση της αίτησης . Μέχρι την ημέρα επικύρωσης δεν επιτρέπεται η λήψη καταδιωκτικών μέτρων κατά του οφειλέτη , καθώς και η μεταβολή της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του. Δεν εμπίπτει ωστόσο , στην ως άνω απαγόρευση (αναστολή καταδιωκτικών μέτρων) , όπως ισχύει και στην περίπτωση της πτώχευσης , η υποβολή αίτησης για την έκδοση διαταγής πληρωμής και η έκδοση αυτής καθ' εαυτής της διαταγής πληρωμής , καθόσον κατά την κρίση του δικαστηρίου , η αίτηση και η έκδοση διαταγής πληρωμής δεν αποτελούν επιθετικές πράξεις , όπως η έγερση αγωγής , αλλά απλά αποσκοπούν στην κτήση εκτελεστού τίτλου, ενώ επίσης τόσο αυτές όσο και η περιαφή του εκτελεστηρίου τύπου , δεν αποτελούν πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης αλλά προδικασία αυτής, ενώ αντιθέτως αποτελεί επιθετική πράξη η επίδοση της διαταγής πληρωμής αφού έχει λάβει τον εκτελεστήριο τύπο κατ' άρθρο 924 εδ. 1 (ΕφΘεσ 2230/2008 ΕπισκΕΔ 2009.160, ΠΠρΑθ 4630/1974 ΝοΒ23.778, ΜΠρΠειρ 1084/2011 ΔΕΕ 2011.572).   Υποστηρίζεται βεβαίως τόσο από τη θεωρία αλλά και τη νομολογία η άποψη ότι η αναστολή των ατομικών  καταδιωκτικών μέτρων καταλαμβάνει ακόμη και αυτή καθ' εαυτή την έκδοση διαταγής πληρωμής (ΠΠρΘεσ 20657/2011, ΜΠρΘεσ 15240/2011, ΜΠρΚοζ 1778/2009, ΜΠρΠατρ 3054/2010) , καθ' όσον με την επίδοση της σε δύο φάσεις και σύμφωνα με όσα διαλαμβάνονται στη διάταξη του άρθρου 632 αριθμ. 2 ΚΠολΔ , είναι δυνατό να δημιουργηθεί δεδικασμένο ως προς την απαίτηση.  Το επιχείρημα αυτό ωστόσο , της ως άνω άποψης, δεν αφορά αυτή καθ' εαυτή την έκδοση της διαταγής πληρωμής και την περιαφή του εκτελεστηρίου τύπου , αλλά εδράζεται στα αποτελέσματα από την (ενδεχόμενη) διπλή επίδοσή της , ήτοι αποτελεί επιχείρημα εκ του του αποτελέσματος και ουσιαστικά βάλλει κατά των επιδόσεων της διαταγής πληρωμής και όχι κατά της ίδιας (ΜΠρΘεσ 9050/2013).
    Με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής η ανακόπτουσα ισχυρίζεται οτι η καθ' ης άσκησε καταχρηστικά το δικαίωμα της να επιδιώξει την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής για το λόγο οτι , σε χρόνο προγενέστερο της κατάθεσης της αίτησης για την έκδοσή της (21.10.2013) , είχε ασκήσει στο Ειρηνοδικείο εναντίον των πιστωτών της , μεταξύ των οποίων και η καθ' ης , την από .. και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ...αίτησή της για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων , πληρουμένων στο πρόσωπό της όλων των νομίμων προϋποθέσεων, την οποία και της επέδωσε. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος , γιατί τα πραγματικά  περιστατικά που τον συγκροτούν , και αληθή υποτιθέμενα, δεν αρκούν για να καταστήσουν καταχρηστική την άσκηση της αξίωσης της καθ' ης , σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στην ως άνω νομική σκέψη.
      Με τον πρώτο λόγο της ανακοπής κατά της προσβαλλόμενης επιταγής  προς πληρωμή η ανακόπτουσα εκθέτοντας άπαντα τα ανωτέρω ισχυρίζεται οτι η προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή τυγχάνει άκυρη ως ερχόμενη σε αντίθεση με το άρθρο 4§3 του ν. 3869/2010 και την ex lege αυτοδίκαιη αναστολή των ατομικών διώξεων , αλλά και γιατί η ενέργεια αυτή της καθ' ης υπερβαίνει τα όρια που επιβάλουν η καλή πίστη , τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικό - οικονομικός σκοπός του δικαιώματος , αφού η άσκηση του δικαιώματος της καθ' ης να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση μοναδικό σκοπό είχε ην επιδίωξη πλήρους ικανοποίησης της απαίτησής της πριν προλάβει να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του ν. 3869/2010. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι νόμιμος στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 4§3 του ν. 3869/2010 και 281 ΑΚ και πρέπει ανερευνηθεί περαιτέρω κατ' ουσία.
        Με τον τέταρτο λόγ της υπό κρίση ανακοπής , ο οποίος αφορά αμφότερες τις προσβαλλόμενες πράξεις , η ανακόπτουσα εκθέτει οτι η εγγυήτρια της επίδικης σύμβασης , άσκησε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Λαμίας , μεταξύ άλλων και εναντίον της καθ' ης , την από ... και με αριθμό κατάθεσης .... αίτησή της για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ' αριθμ. ... απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου , η οποία έκανε εν μέρει δεκτή αυτή και καθόρισε : α) τις επί τετραετίας μηνιαίες καταβολές τις προς τις πιστώτριες τράπεζες μεταξύ των οποίων , και προς την καθ' ης , αναφορικά με την απαίτησή της από την επίδικη σύμβαση στο ποσό των .., ευρώ , επιμεριζόμενο συμμετρικά , όπως ειδικότερα ορίζεται στο σκεπτικό της ανωτέρω απόφασης , εντός του πρώτου τριημέρου εκάστου μηνός ,  , αρχής γενομένης από τον πρώτο μήνα από την κοινοποίηση της απόφασης και β) τη μηνιαία καταβολή προς την καθ' ης του ποσού των .. ευρώ για εξήντα μήνες , αρχής γενομένης την πρώτη ημέρα εκάστου μηνός για τέσσερα χρόνια μετά τη δημοσίευσή της , χωρίς ανατοκισμό και με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω ισχυρίζεται ότι η ενσωματωμένη στις προσβαλλόμενες πράξεις απαίτηση της καθ' ης είναι ανεκκαθάριστη. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος γιατί κατά τη διάταξη του άρθρου 486 ΑΚ γεγονότα που συνέβησαν σε έναν από τους συνοφειλέτες , όπως εν προκειμένω η υπαγωγή στις διατάξεις του ν. 3869/2010 της εις ολόκληρον ενεχόμενης για την εξόφληση της πίστωσης εγγυήτριας , εφόσον δεν προκύπτει κάτι άλλο από τη σχέση , δεν ενενργούν υπέρ ή κατά των λοιπών . Το γεγονός δε, οτι η εγγυήτρια της επίδικης σύμβασης ενδεχομένως καταβάλλει προς την καθ' ης το επικαλούμενο ποσό των ... ευρώ μηνιαίως , δεν καθιστά ανεκκαθάριστη την απαίτηση της καθ' ης , η οποία απλώς λόγω της αντικειμενικής ενέργειας της καταβολής κατ' άρθρο 463 ΑΚ , μειώνεται κατά το αντίστοιχο ποσό.
      Από ... αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Με την υπ' αριθμ. .., σύμβαση πίστωσης που συνήφθη μεταξύ των διαδίκων στη .. η καθ' ης χορήγησε στην ανακόπτουσα πίστωση ποσού .. ευρώ με τους ειδικότερους όρους που διαλαμβάνονται σε αυτή , προς εξυπηρέτηση της οποίας τηρήθηκε ο υπ' αριθμ. .... λογαριασμός . η σύμβαση αυτή δεν εξελίχθηκε ομαλά  , αφού η ανακόποτυσα δεν ανταποκρίθηκε στις συμβατικές τις υποχρεώσεις , με αποτέλεσμα η καθ' ης να προβεί στις 11.4.2013 στο κλείσιμο του λογαριασμού που την εξυπηρετούσε , με χρεωστικό υπόλοιπο ... ευρώ και στην μεταφορά του σε οριστική καθυστέρηση , γνωστοποιώντας τούτο στην ανακόπτουσα με την υπ' αριθμ. ... έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Λαμίας ΙΛ και καλώντας την να της καταβάλλει το ανωτέρω χρεωστικό υπόλοιπο. η ανακόπτουσα δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της καθ' ης , και για το λόγο αυτό η τελευταία με την από 21-10-2013 αίτησή της προς το Δικαστή του παρόντος Δικαστηρίου, ζήτησε και πέτυχε την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής με την οποία η ανακόπτουσα επιτάσσεται για την ανωτέρω αιτία να καταβάλλει στην καθ' ης το ποσό των .... ευρώ , πλέον τόκων και εξόδων, Ακριβές αντίγραφο εξ απογράφου της ανωτέρω διαταγής πληρωμής με επιταγή προς πληρωμή η καθ' ης κοινοποίησε στην ανακόποτυσα στις 21.11.2013. Περαιτέρω αποδείχθηκε οτι η ανακόπτουσα στις ... κατέθεσε στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου κατά όλων των πιστωτών της , μεταξύ των οποίων και η καθ' ης , την από 29-8-2013 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης...... αίτησή της , για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010για τις ρυθμίσεις οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων , έχοντας προηγουμένως καταθέσει στις 25.5.2013 αίτημα προς όλες τις πιστώτριές της , μεταξύ των οποίων και η καθ' ης , για εξωδικαστικό συμβιβασμό, , μετά του σχεδίου διευθέτησης οφειλών , η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 19.1.2015, ενώ η με ημερομηνία επικύρωσης του προδικαστικού συμβιβασμού και συζήτησης αιτήματος προσωρινής διαταγής προσδιορίστηκε στη δικάσιμο της 11.12.2013 , οπότε και συζητήσεως γενομένης ο Ειρηνοδίκης ... έκανε δεκτό το αίτημα προσωρινής διαταγής και αποφάσισε την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης των αναφερομένων στην αίτηση περιουσιακών στοιχείων της ανακόπτουσας με τους εκεί αναφερόμενους όρους , ήτοι την καταβολή μηνιαίως , από 1.1.2014, ποσού ... ευρώ , προς τους αναφερόμενους στην αίτηση πιστωτές της ανακόπτουσας , συμμέτρως κατανεμόμενου. Την ανωτέρω αίτηση η ανακόπτουσα κοινοποίησε στην καθ' ης στις 10.09.2013. Συνεπώς σε χρόνο προγενέστερο της κατάθεσης της αίτησης για την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής η ανακόπτουσα όχι μόνο είχε καταθέσει , αλλά και επιδώσει στην καθ' ης , την από 29.08.2013 αίτησή της για την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 3869/2010 , και επομένως κατά το χρόνο επίδοσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής με την επίσης προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή, ίσχυε η κατ' άρθρο 4§3 του ν. 3869/2010 αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος της ανακόπτουσας . Η καθ' ης επομένως , παρά το νόμο, επέδωσε στην ανακόπτουσα την προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή επιδιώκοντας με την επίσπευση εις βάρος της αναγκαστικής εκτέλεσης την πλήρη ικανοποίηση της απάιτησής της , πριν προλάβει να υπαχθεί στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του ανωτέρω νόμου , και άρα πρέπει να γίνει δεκτός και ως κατ' ουσία βάσιμος ο πρώτος λόγος της κρινόμενης ανακοπής κατά της επιταγής προς πληρωμή. 

Πηγή : ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ , τεύχος 3ο 2015

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΝΟΜΗΣ - ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΠΟΒΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΜΗ - ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΙΤΟΥΣΑΣ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΝΟΜΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΗΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΜΕ ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (134/2015 Ειρηνοδικείου Κομοτηνής)

  Με την παρατιθέμενη απόφαση έγινε δεκτή η αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση κατάστασης (731 επ. ΚΠολΔ) και ειδικότερα για την απόδοση της νομής ακινήτου στην αιτούσα η οποία παράνομα αποβλήθηκε από τη νομή επί του επιδίκου ακινήτου από τον αδελφό της . Αφού το δικαστήριο πείστηκε για την ύπαρξη του δικαιώματος της νομής στο πρόσωπο της αιτούσας , δέχθηκε ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση και επικείμενος κίνδυνος και διέταξε την αποβολή του καθ' ού και την απόδοση της νομής στην αιτούσα , με ταυτόχρονη αναγνώρισή της ως προσωρινής νομέως .

ΑΡΙΘΜΟΣ 134/2015 

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

(Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

           ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Ειρηνοδίκη ……… και το Γραμματέα ……

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του την 7η Σεπτεμβρίου 2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των διαδίκων :

ΑΙΤΟΥΣΑ :………….., κάτοικος Κομοτηνής, οδός ….., η οποία παραστάθηκε στη δίκη με την πληρεξούσια Δικηγόρο της, Ιουλία Μυλωνά (AM ΔΣ Ροδόπης : 401).

ΚΑΘΌΥ Η ΑΙΤΗΣΗ :……………, κάτοικος Κομοτηνής, οδός ….., ο οποίος δεν εμφανίσθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε στη δίκη από πληρεξούσιο Δικηγόρο.

Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 18-08-2015 αίτηση της (αρ. έκθ. κατάθεσης 232/18-08-2015) επί της οποίας ορίσθηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας κατά την οποία εκφωνήθηκε από το οικείο έκθεμα με τη σειρά της εγγραφής της.

Κατά τη σημερινή δημόσια συζήτηση της υπόθεσης η πληρεξούσια Δικηγόρος της αιτούσας ανέπτυξε προφορικά τους ισχυρισμούς της και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στο σημείωμα που κατέθεσε.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από την προσκομιζόμενη με αριθμό 7590Γ724-08-2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Ροδόπης, ..........., προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που σημειώνεται στην αρχή της απόφασης επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στον καθ'ού σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 128 Κ.Πολ.Δ. Ο τελευταίος, ωστόσο, δεν εμφανίστηκε, ούτε εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά την προαναφερόμενη δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου εκθέματος. Πρέπει, συνεπώς, να δικαστεί ερήμην, αλλά η διαδικασία πρέπει να προχωρήσει σαν να ήταν παρόντες όλο? οι διάδικοι, επειδή δεν επιτρέπεται η άσκηση ανακοπής ερημοδικίας κατά των ερήμην αποφάσεων λήψης ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 699 και 734 παρ. 3 του Κ.Πολ.Δ.).

Με την κρινομένη αίτηση, με την οποία η αιτούσα παραιτείται από την υπ'αριθμ. 203/26-06-2015 αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων, που κατέθεσε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, εκθέτει ότι είναι κυρία, νομέας και κάτοχος ενός οικοπέδου επιφάνειας 98,95 τ.μ. το οποίο αποτελεί τμήμα μείζονος οικοπέδου έκτασης 189,30 τ.μ. μετά της επ'αυτού ανεγερθείσας από την ίδια οικίας, που βρίσκεται στο συνοικισμό ….. του Δήμου Κομοτηνής του Ν.Ροδόπης επί της οδού….., όπως λεπτομερώς περιγράφεται καθ' όρια, το οποίο (οικόπεδο) περιήλθε σ' αυτήν από αγορά από την αδελφή της και την προαποβιώσασα μητέρα της δυνάμει άτυπης σύμβασης πώλησης, στις δε ανωτέρω περιήλθε από κληρονομιά του προαποβιώσαντος πατέρα και συζύγου των, αντίστοιχα. Ότι από τον Οκτώβριο του έτους 2002 νέμεται το ανωτέρω ακίνητο εκτελώντας τις περιγραφόμενες στην αίτηση πράξεις νομής μεταξύ των οποίων και την ανέγερση επ'αυτού ισόγειας οικίας εντός τις οποίας διέμενε από το 2002. Ότι ο καθ'ου, ο οποίος τυγχάνει αδελφός της, κάτοχος ποσοστού του υπολοίπου τμήματος του ανωτέρω μείζονος οικοπέδου, την 22^η-7-2014 εκμεταλλευόμενος την ολιγοήμερη απουσία της αιτούσας στη Αθήνα εισήλθε στην ανωτέρω οικία της σπάζοντας την κλειδαριά και εγκαταστάθηκε εντός αυτής απαγορεύοντας την να εισέλθει κατά το χρόνο επιστροφής της από την Αθήνα ισχυριζόμενος ότι η ανωτέρω οικία είναι δική του και υποχρεώνοντας την να την εγκαταλείψει με τη απειλή της ζωής της καθιστώντας αδύνατη την επ'αυτού άσκηση της νομής της. Για τους ανωτέρω λόγους η αιτούσα με την υπό κρίση αίτηση αιτείται, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, συνιστάμενη στην ανάγκη να διαμείνει στη μόνη κατοικία της, και τη συνδρομή επικειμένου κινδύνου ερίδων και διαπληκτισμών με τον καθ'ού και προς αποτροπή αυτών, να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα, ώστε να αναγνωρισθεί η ίδια προσωρινά νομέας του ακινήτου της, να διαταχθεί η αποβολή του καθ'ού από τη νομή του περιγραφομένου οικοπεδικού τμήματος μετά της επ'αυτού οικίας, να απαγορευθεί στον καθ'ου οποιαδήποτε ενέργεια διατάραξης ή αποβολής από τη νομή του επιδίκου τμήματος και να του απαγορευθεί να διαταράσσει στο μέλλον τη νομή της με απειλή χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση του διατακτικού της απόφασης και για κάθε μελλοντική διατάραξη και να καταδικασθεί ο καθ'ού στη δικαστική της δαπάνη. Η με αυτό το περιεχόμενο αίτηση που φέρεται αρμόδια και παραδεκτά προς συζήτηση σε τούτο το Δικαστήριο σύμφωνα με τα άρθρα 733-734 και 29 του Κ.Πολ.Δικ. και κατά τη διαδικασία των άρθρων 683-703 του ιδίου κώδικα, είναι νόμιμη στηριζόμενη κατ' ορθή εκτίμηση του δικογράφου στις διατάξεις των άρθρων 974, 984 και 987 του Α.Κ., 943 παρ. 1, 682 παρ. 1, 731-732 και 176 του Κ.Πολ.Δικ., απορριπτόμενου ως μη νομίμου του αιτήματος να απαγορευθεί στον καθ'ού κάθε πράξη μελλοντική που τείνει στην διατάραξη και προσβολή της νομής με απειλή χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί, διότι επί αίτησης αποβολής από τη νομή, όπως στην προκειμένη περίπτωση, η εκτέλεση γίνεται άμεσα κατά το άρθρο 943 Κ.Πολ.Δικ. με αποβολή του καθ'ού και εγκατάσταση εκείνου υπέρ του οποίου γίνεται η εκτέλεση και όχι με απειλή χρηματικής ποινής (Εφ.ΑΘ. 6555/1981, Νοβ 30,71). Επομένως, εφόσον έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη συζήτησης, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Από την ένορκη στο ακροατήριο κατάθεση της μάρτυρα απόδειξης, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά και από τα έγγραφα που προσκομίζει η αιτούσα πιθανολογήθηκαν τα εξής : το επίδικο ακίνητο βρίσκεται στο συνοικισμό …….του Δήμου Κομοτηνής, επί της οδού ….. στο Ο.Τ. 38 εκτάσεως 98,95 τ.μ., αποτελεί δε τμήμα μείζονος οικοπέδου αρχικής συνολικής επιφάνειας 184 τ.μ. και κατόπιν νεότερης καταμέτρησης 189,30 τ.μ. το οποίο συνορεύει Βόρεια με ιδιοκτησία…., Νότια με ιδιοκτησία….., Ανατολικά με ιδιοκτησία …..και Δυτικά με ιδιοκτησία ……σύμφωνα με το από Σεπτέμβριο του έτους 2015 τοπογραφικό διάγραμμα του Διπλωματούχου Πολιτικού Μηχανικού ....... Επί του ανωτέρω οικοπεδικού τμήματος 98,95 τ.μ. η αιτούσα ανήγειρε ισόγεια κατοικία επιφάνειας 23,40 τ.μ. δυνάμει της υπ'αριθμ. 22/2002 οικοδομικής άδειας αποτελούμενη από έναν ενιαίο χώρο, κουζίνα, καθιστικό, μία-τουαλέτα και έναν εξώστη. Περαιτέρω, πιθανολογήθηκε το ανωτέρω οικόπεδο αρχικής έκτασης 184 τ.μ. μεταβιβάσθηκε δυνάμει του από 20-07-1981 ιδιωτικού συμφωνητικού από τον …..του ….και της …στον ……του….., πατέρα των διαδίκων, ο οποίος απεβίωσε την 22^η-01-2001, σύμφωνα με την προσκομιζόμενη υπ'αριθμ. 32-Α-2001 ληξιαρχική πράξη θανάτου του Ληξίαρχου Κομοτηνής, αφήνοντας πλησιέστερους συγγενείς τη σύζυγό του ……το γένος ……….. και τα τέκνα, ……………………., καθ'ου η αίτηση, και την αιτούσα, ……. σύμφωνα με το υπ'αριθμ. πρωτ. 19801/17-06-2015 πιστοποιητικό πλησιέστερων συγγενών του Δήμου Κομοτηνής, χωρίς να συντάξει διαθήκη, όπως προκύπτει από το υπ'αριθμ. πρωτ. 1525/2015 πιστοποιητικό περί μη δημοσίευσης διαθήκης του Πρωτοδικείου Ροδόπης. Επίσης, πιθανολογήθηκε ότι σε χρόνο προγενέστερο του 2001 ο πατέρας των διαδίκων διένειμε ατύπως το ανωτέρω οικόπεδο στα ανωτέρω συγγενικά του πρόσωπα παραχωρώντας το βορεινό τμήμα αυτού επιφάνειας, σύμφωνα με τη νεότερη καταμέτρηση, 90,35 τ.μ. στον υιό του, ….., καθ'ου η αίτηση, και το υπόλοιπο τμήμα, επιφάνειας 98,95 τ.μ. στη σύζυγο του και στα τέκνα του, …., και στην αιτούσα, σύμφωνα με όσα κατέθεσε η μάρτυρας. Επίσης, πιθανολογήθηκε ότι στις 19-04-2002, μεταξύ της αιτούσας, της μητέρας της και της αδελφής της, οι οποίες είχαν καταστεί, κατόπιν πωλήσεων δωρεών και διαχωρισμών μεταξύ των ως άνω κληρονόμων του …..του …., πατέρα των διαδίκων, συννομείς του επιδίκου ακινήτου, εμβαδού 98,95 τ.μ., όπως αυτό εμφαίνεται στο από Απρίλιο του 2002 τοπογραφικό διάγραμμα του Διπλωματούχου Πολιτικού Μηχανικού ......, συμφωνήθηκε και παραδόθηκε η νομή του ανωτέρω τμήματος στην αιτούσα η οποία προέβη στην ανέγερση οικίας επιφάνειας 23,40 τ.μ. δυνάμει της υπ'αριθμ. 22/2002 οικοδομικής άδειας εκδοθείσας στο όνομα της. Για την ανέγερση αυτής προέβη η ίδια στις απαιτούμενες ενέργειες, ήτοι στην ανάθεση σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων από πολιτικό μηχανικό, στην καταβολή τη αμοιβής του ανωτέρω για μελέτες θερμομόνωσης και πυροπροστασίας καθώς και στην υποβολή αίτησης ηλεκτροδότησης του ακινήτου (βλ. προσκομιζόμενη υπ'αριθμ. 21379/12-12-02 αίτηση ενώπιον της Δ.Ο.Υ Ε' Αθηνών). Εκ των ανωτέρω σε συνδυασμό και με τις προσκομιζόμενες φορολογικές δηλώσεις των οικονομικών ετών 2013 έως και 2015 στις οποίες η ανωτέρω οικία εμφαίνεται ως διεύθυνση κατοικίας της και της βεβαίωσης δηλωθείσας περιουσιακής κατάστασης στην οποία περιλαμβάνεται το επίδικο ακίνητο, όπως αυτή δηλώθηκε μέχρι το Ιανουάριο του έτους 2015, το Δικαστήριο άγεται στην κρίση ότι η αιτούσα είναι νόμιμη νομέας του επιδίκου ακινήτου ασκώντας πράξεις φυσικής εξουσίασης με διάνοια κυρίου. Περαιτέρω, πιθανολογήθηκε ότι στις 22-07-2014 η αιτούσα επιστρέφοντας από την Αθήνα, όπου μετέβαινε συχνά για λόγους υγείας, κατά την άφιξη της στην ανωτέρω οικία διαπίστωσε ότι είχε διαρρηχθεί η πόρτα της από τον καθ'ου ο οποίος της απαγόρευσε να εισέλθει εντός αυτής απειλώντας την ότι θα της προκαλούσε σωματικές βλάβες στην περίπτωση που επιδίωκε να την χρησιμοποιήσει ως κατοικία της, αποβάλλοντας την με αυτή τη συμπεριφορά από τη νομή της επί του ανωτέρω ακινήτου. Σε συνέχεια της ανωτέρω συμπεριφοράς του καθ'ού αιτούσα προέβη στην υποβολή της από 25-07-2014 έγκλησης εναντίον του ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ροδόπης. Περαιτέρω, άσκησε τη με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΤΜ83/25-06-2015 αγωγή νομής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης ζητώντας να της αναγνωρισθεί η νομή επί του ανωτέρω ακινήτου, να αποβληθεί ο καθ'ου από αυτό και να της αποδοθεί η νομή του, η οποία επιδόθηκε στον καθ'ου στις 30-06-2015, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη υπ'αριθμ. 7509γ730-06-2015 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Ροδόπης, ………………., για την οποία ορίσθηκε δικάσιμος η 11^η-50-2016. Περαιτέρω πιθανολογείται ότι η αιτούσα εξαιτίας του φόβου που της προξενήθηκε από τη συμπεριφορά του καθ'ου δε μεταβαίνει πλέον στην ανωτέρω οικία και φιλοξενείται προσωρινά από την αδελφή της καθώς φοβάται τις απειλές του καθ'ου. Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι η αιτούσα αποβλήθηκε παράνομα από τη νομή της επί του ανωτέρω ακινήτου, του οποίου ήταν νόμιμη νομέας, χωρίς τη θέληση της από τον καθ'ου. Ο δε τελευταίος το νέμεται επιλήψιμα καθώς έχει εγκατασταθεί εντός αυτού απαγορεύοντας την να εισέλθει και να εγκατασταθεί εντός αυτής. Επομένως, η τελευταία έχει το δικαίωμα να αξιώσει την απόδοση της στην ίδια (άρθρο 987 Α.Κ.). Επίσης πιθανολογείται ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση που δικαιολογεί τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων προστασίας της νομής της εξαιτίας της αδυναμίας της, λόγω της ανωτέρω συμπεριφοράς του καθ'ου, να χρησιμοποιήσει την ανωτέρω οικία της αλλά και επικείμενος κίνδυνος να προσβληθεί η σωματική της ακεραιότητα βάσει των απειλών του καθ'ου. Κατά συνέπεια πρέπει να γίνει δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη η αίτηση σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό της απόφασης. Τα δικαστικά έξοδα της αιτούσας κατόπιν σχετικού αιτήματος της επιβάλλοντα σε βάρος του καθ'ου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην του καθ'ου.

ΔΕΧΕΤΑΙ μερικά την αίτηση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.

         ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ προσωρινά την αιτούσα νομέα του επιδίκου ακινήτου που βρίσκεται στο …….του Δήμου Κομοτηνής, επί της οδού …..στο Ο.Τ. 38 εκτάσεως 98,95 τμ. το οποίο αποτελεί τμήμα μείζονος οικοπέδου αρχικής συνολικής επιφάνειας 184 τ.μ. και κατόπιν νεότερης καταμέτρησης 189,30 τ.μ. το οποίο συνορεύει Βόρεια με ιδιοκτησία….., Νότια με ιδιοκτησία……, Ανατολικά με ιδιοκτησία ….. και Δυτικά με ιδιοκτησία ……σύμφωνα με το από Σεπτέμβριο του έτους 2015 τοπογραφικό διάγραμμα του Διπλωματούχου Πολιτικού Μηχανικού ..... και της ανεγερθείσας επί του ανωτέρω οικοπεδικού τμήματος ισόγειας κατοικίας επιφάνειας 23,40 τ.μ. δυνάμει της υπ'αριθμ. 22/2002 οικοδομικής άδειας αποτελούμενης από έναν ενιαίο χώρο κουζίνα, καθιστικό, μία τουαλέτα και έναν εξώστη.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον καθ'ού και κάθε τρίτο, που κατέχει στο όνομα του ή έλκει από αυτόν δικαιώματα να παραδώσει στην αιτούσα τη νομή του προαναφερομένου ακινήτου, οικοπεδικού τμήματος και ανεγερθείσας επ'αυτού ισόγειας κατοικίας επιφάνειας 23,40 τ.μ.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον καθ'ού στα δικαστικά έξοδα της αιτούσας, τα οποία ορίζει σε τριακόσια πενήντα (350,00) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στην Κομοτηνή, την 22 Σεπτεμβρίου 2015, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του, χωρίς την παρουσία της αιτούσας και της πληρεξούσιας δικηγόρου της.

ο ειρηνοδίκης                                                        Ο γραμματέας

ΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΓΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΓΙΑ ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΩΣ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΙΣΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

 Με την παρακάτω απόφαση έγιναν δεκτές  οι αντιρρήσεις κατά του ΟΓΑ και άλλης συνταξιούχου του Οργανισμού κατά καταλογιστικής πράξης με την οποία της ζητούσαν να καταβάλει ως αχρεωστήτως καταβληθέν το ποσό των 20,626,68€ . Οι αντιρρήσεις , όπως και στην προηγούμενη υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας και αναρτήσαμε στο blog έγιναν δεκτές διότι κρίθηκε ότι δεν συνέτρεχε δόλος από πλευράς συνταξιούχου καθώς και ότι η άσχημη οικονομική της κατάσταση δεν δικαιολογεί την καταβολή τέτοιων ποσών υπέρ του Οργανισμού. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 10622/2015

Ο κατά το άρθρο 40 του Καταστατικού Ασφάλισης και Συνταξιοδότησης Αγροτών (Π.Δ. 78/1998) αρμόδιος για την εκδίκαση των ενστάσεων-αιτήσεων αντιρρήσεων Α.X., Αντιπρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που ορίστηκε με την 1376/2012 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.Γ.Α.

Συνεδρίασε στην Κεντρική Υπηρεσία του Ο. Γ.Α.(Πατησίων 30.Αθήνα) στις 23-6-2015 με την παρουσία της Γραμματέως Αμαλίας Ανδριά. υπαλλήλου του Ο. ΠΑ.

Για να δικάσει την υπ' αριθμ. καταθέσεως 94167/2015 αίτηση αντιρρήσεων της Δ. Τ. του …., κατοίκου Κομοτηνής

κατά

της υπ' αριθμ. 3344/2014 καταλογιστικής απόφασης της Προϊσταμένης του Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του Ο.Γ.Α.

Με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκεται η ακύρωση της ανωτέρω αποφάσεως για το λόγο ότι, όπως ισχυρίζεται η αντιλέγουσα , καλόπιστα εισέπραξε το καταλογισθέν ποσό και αδυνατεί να το επιστρέψει.

Άκουσε την Εισηγήτρια Β.Σ., υπάλληλο του Ο.Γ.Α.. η οποία αφού ανέπτυξε το ιστορικό της υποθέσεως και είπε ότι : Με την απόφαση της Προϊσταμένης του Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του
Ο.Γ.Α., υπ' αριθμ. 3344/2014 , καταλογίσθηκε στην ανωτέρω το ποσό των20.626,68 Ευρώ ως αχρεωστήτως καταβληθέν για συντάξεις του χρονικού διαστήματος                           από                        01/09/2009                           μέχρι                         1/5/2014

λόγω συνταξιοδοτήσεως της από το ΙΚΑ,εισηγήθηκε ακολούθως την   απόρριψη της ένστασης

Η ενδιαφερόμενη δεν παρέστη, αν και κλήθηκε νόμιμα όπως προκύπτει από το υπό ημερομηνία 9-6-2015 αποδεικτικό γνωστοποίησης δικασίμου της ανταποκρίτριας του ΟΓΑ Δήμου Κομοτηνής ………. Συνεπώς, νομίμως χωρεί η
συζήτηση της υπόθεσης ερήμην αυτής.                                                                               

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή η κρινόμενη αίτηση αντιρρήσεων ασκήθηκε εμπρόθεσμα και επομένως είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να εξετασθεί και κατ' ουσίαν.

Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 47, 50, 56 παρ. 1 εδαφ.β' και 2 εδαφ.δ' του π.δ/τος 78/1998 «Καταστατικό Ασφάλισης και Συνταξιοδότησης Αγροτών» (αντίστοιχες των οποίων διελαμβάνοντο στα άρθρα 27, 30, 31 και 32 τουπροϊσχύοντος Κανονισμού χορηγήσεως συντάξεων από τον Ο.Γ.Α.) και 4 παρ.1 του ν.4169/1961, όπως αντικαταστάθηκε, διαδοχικώς, με το άρθρο 8 παρ.2 του ν.δ/τος 1390/1973 και 8 παρ.1 του ν. 1140/1981 συνάγονται τα ακόλουθα: Οι συνταξιούχοι του Ο.Γ.Α. είναι υποχρεωμένοι με την είσπραξη της σύνταξης τους κάθε μήνα να

δηλώνουν σ' αυτόν που τους πληρώνει αν επήλθε ή όχι προσωπική ή οικογενειακή μεταβολή η οποία συνεπάγεται διακοπή της συνταξιοδότησης, να μην εισπράττουν δε σε καμία περίπτωση συντάξεις αν έχουν οποιαδήποτε μεταβολή στην προσωπική ή οικογενειακή κατάσταση τους που συνεπάγεται διακοπή ή αναστολή της σύνταξης τους. Όταν ο συνταξιούχος ανασφάλιστος υπερήλικας, που έλαβε σύνταξη κατά τιςδιατάξεις του ν. 1296/1982 και σε περίπτωση ανδρογύνων ο ένας από τους συζύγους απέκτησε εισοδήματα μεγαλύτερα από εκείνα που ορίζονται από το νόμο,

κάθε φορά, για τη συνταξιοδότηση από τον Ο.Γ.Α. των ανασφαλίστων υπερηλίκων διακόπτεται η καταβολή της σύνταξης από τον Ο.Γ.Α. από την 1^η του επόμενου έτους εκείνου κατά το οποίο έλαβε χώρα η κτήση των εισοδημάτων, χωρίς όμως να επιβάλλεται η άνευ ετέρου αναζήτηση των τυχόν αχρεωστήτως καταβληθεισών για

το λόγο αυτό συντάξεων.

Και τούτο διότι ο , μετά την πάροδο ικανού από την είσπραξη χρόνου, διοικητικός καταλογισμός αχρεωστήτως πλην καλοπίστως ληφθεισών, συντάξεων και η δημιουργία απρόβλεπτων, ιδίως για τους οικονομικά ασθενέστερους, δυσχερειών αντίκειται στις αρχές της εύρυθμης και χρηστής διοίκησης. Η αναζήτηση των

αχρεωστήτως καταβληθεισών συντάξεων επιτρέπεται μόνο στην περίπτωση κατά την οποία ο εισπράξας τα εν λόγω ποσά τελούσε σε δόλο έναντι του Οργανισμού.

Στην τελευταία περίπτωση η συνδρομή του στοιχείου του δόλου, που αποτελεί τη νόμιμη βάση της αναζήτησης, πρέπει να βεβαιώνεται στη σχετική πράξη με ειδική αιτιολογία.

Από την επισκόπηση του οικείου φακέλου και την ενώπιον μας διαδικασία προέκυψαν τα εξής: Με την υπ'αριθμ. 636722/1997 πράξη του Ο.Γ.Α. χορηγήθηκε στην ήδη ενιστάμενη βασική και πρόσθετη σύνταξη γήρατος από 1.7.1997.Στη συνέχεια κατόπιν επανελέγχου από τα αρμόδια όργανα του Ο.Γ.Α. των προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως διαπιστώθηκε ότι η ενιστάμενη λαμβάνει σύνταξη από το ΙΚΑ από 1-8-2009.Κατόπιν αυτού με την υπ'αριθμ.3344/2014 πράξη του Κλάδου Μητρώου Συνταξιούχων του Ο.Γ.Α. καταλογίστηκε στην ενιστάμενη ποσό 20.626,68 Ευρώ, που αντιπροσωπεύει το ποσό αχρεωστήτως εισπραχθεισών συντάξεων χρονικού διαστήματος από 1-09-2009 μέχρι 1-05-2014.Κατά της τελευταίας ως άνω πράξεως παραπονείται ήδη η ενιστάμενη με την κρινόμενη ένσταση της.

       Επειδή δεν αμφισβητείται με την κρινόμενη ένσταση η παράλληλη συνταξιοδότηση της ενιστάμενης το χρονικό διάστημα αυτής καθώς και το ύψος του καταλογισθέντος ποσού. Προβάλλεται καλοπιστία περί την είσπραξη του καταλογισθέντος ποσού, αδυναμία επιστροφής του καθ'όσον δεν έχει άλλους πόρους συντηρήσεως, πλέον της μικράς συντάξεως της, η οποία μόλις επαρκεί για τη διαβίωση της καθώς και παραγραφή των αξιώσεων του Ο.Γ.Α.

      Επειδή η χορηγούμενη από τον Ο.Γ.Α. στην ενιστάμενη σύνταξη αποτελείτο από βασική και πρόσθετη. Από τις ως άνω συντάξεις η ενιστάμενη δεν εδικαιούτο, συνεπεία της συνταξιοδοτήσεως της από το Ι.Κ.Α. μόνο τη βασική σύνταξη (σύνταξη άνευ εισφορών). Όμως και οι δύο ως άνω συντάξεις κατεβάλλοντο στην ενιστάμενη δια της αυτής επιταγής. Ως εκ του γεγονότος αυτού, του προχωρημένου της ηλικίας της ενισταμένης ,δεν ήταν σε θέση να διακρίνει ποιο μέρος της συντάξεως της εδικαιούτο και ποιο όχι. Κατά συνέπεια δικαιολογείται η προβαλλόμενη από την ενιστάμενη καλοπιστία περί την είσπραξη των καταλογισθεισών συντάξεων και η βασιμότητα της κρινομένης ενστάσεως.

     Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι πλέον της συντάξεως της από το ΙΚΑ, η οποία ανέρχεται στο ποσό των 203 ευρώ, δεν έχει άλλους πόρους ζωής. Επιπλέον έχει σοβαρά προβλήματα υγείας καθ'όσον είναι και προχωρημένης ηλικίας (83 ετών).Ενόψει αυτών και στα πλαίσια της χορηγούμενης από το άρθρο 42 παρ.5 του Π.Δ/τος 78/1998 ελευθέρας εκτιμήσεως των νομικών και πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως, κρίνεται, προκειμένου να μη διακινδυνεύσει η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και γενικώς η διαβίωση της ενισταμένης, ότι αυτή θα πρέπει να απαλλαγεί παντελώς του επιβληθέντος καταλογισμού.

Για τους λόγους αυτούς

      Δέχεται την κρινόμενη ένσταση.

Εξαφανίζει την υπ'αριθμ. 3344/2014 πράξη του Ο.Γ.Α. και απαλλάσσει την ενιστάμενη του επιβληθέντος καταλογισμού.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 3.8.2015 και δημοσιεύθηκε αυτόθι στις 31-8—2015.

            Ο αποφασίζων                                                                                                                  Η γραμματέας 

                       

ΟΓΑ - ΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΧΙΟΥΧΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΛΟΓΩ ΛΗΨΕΩΣ ΔΙΠΛΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

  Με την παρούσα απόφαση δικαιώθηκε ενιστάμενη συνταξιούχος ΟΓΑ , στην οποία κοινοποιήθηκε καταλογιστική απόφαση του Οργανισμού με την οποία ζητούσε την καταβολή του ποσού των 50.312,75€  ως αχρεωστήτως καταβληθέν λόγω του ότι παρόλο που η ίδια ελάμβανε σύνταξη ΟΓΑ , μετά το θάνατο του συζύγου της έλαβε παράλληλα και σύνταξη χηρείας .

  Ο ΟΓΑ σε μια προσπάθεια να μαζέψει χρήματα από τους ασφαλισμένους του , χωρίς να δείχνει καμία κοινωνική ευαισθησία προς την τρίτη ηλικία, κοινοποίησε την εν λόγω καταλογιστική πράξη παρόλο που α) η ίδια η συνταξιούχος κατά το χρόνο που αιτήθηκε τη σύνταξη χηρείας είχε γνωστοποιήσει στο ΙΚΑ τη λήψη και δεύτερης σύνταξης από τον ΟΓΑ , την οποία σύνταξη το ΙΚΑ της χορήγησε  και β) η απόφαση απονομής σύνταξης ΙΚΑ συγκοινοποιήθηκε στον ΟΓΑ .

   Οι αντιρρήσεις της συνταξιούχου συντάχθηκαν από τη δικηγόρο Ιουλία Μυλωνά , επισυνάφθηκαν τα απαραίτητα έγγραφα και εξετάστηκαν από την αρμόδια επιτροπή στην Αθήνα χωρίς την παρουσία της συνταξιούχου και τελικώς έγιναν δεκτές , δικαιώνοντας στο στάδιο αυτό την ενιστάμενη. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 9986/ΚΥ/2015

Ο Ρ.Θ, Πάρεδρος του Ν.Σ.Κ., αρμόδιος για την εκδίκαση των ενστάσεων και αιτήσεων   αντιρρήσεων σύμφωνα με το άρθρο 40 του Καταστατικού Ασφάλισης και Συνταξιοδότησης Αγροτών, Π.Δ 78/1993, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 41. παρ. 2, εδαφ. β' του Ν. 4075/2012, που ορίστηκε με την αριθ. 1376/1/5-7-2012 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΓΑ.

Συνεδρίασε στην Κεντρική Υπηρεσία του Ο.Γ.Α (Πατησίων 30, Αθήνα) στις 18-5-2015 με την παρουσία της Γραμματέως …………….., υπαλλήλου του Ο.Γ.Α.

Για να δικάσει την υπ' αριθμ. 93782/7-4-2015  καταθέσεως   αίτηση αντιρρήσεων της ………………….

κατά

της αριθ. 1810/2014 καταλογιστικής απόφασης του Προϊσταμένου του . Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του Ο.Γ.Α.

Με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκεται η ακύρωση της ανωτέρω αποφάσεως για το λόγο ότι, όπως ισχυρίζεται η αντιλέγουσα, καλόπιστα εισέπραξε το καταλογισθέν ποσό και αδυνατεί να το επιστρέψει.

Άκουσε            την            Εισηγήτρια            Ο.                           Μ.

υπάλληλο του ΟΓΑ, η οποία αφού ανέπτυξε το ιστορικό της υποθέσεως είπε ότι : Με την απόφαση της Προϊσταμένης του Κλάδου I Μητρώου Συνταξιούχων και Πληρωμής Συντάξεων του ΟΓΑ αριθ 1810/2014 καταλογίσθηκε στην ανωτέρω με το ποσό των 50,312,75€, ως αχρεωστήτως καταβληθέν για συντάξεις του χρονικού διαστήματος από 1-4-1998 έως 30-1 1-2013. λόγω συνταξιοδοτήσεως από το Ι.Κ.Α., εισηγήθηκε ακολούθως την απόρριψη της αίτησης.

Η ενδιαφερόμενη δεν παρέστη αν και κλητεύθηκε νόμιμα.

                            ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

ΚΑΙ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την υπ' αριθμ. 1810/10-11-2014 απόφαση του ΟΓΑ/τμ. Ι1, αποφασίσθηκε ο καταλογισμός σε βάρος της ………………….του …….., του ποσού των 50.312,75€, για το λόγο ότι, από ΐ-4-1998 μέχρι 30-11-2013, έλαβε αχρεωστήτως συντάξεις αναπηρίας. Κατά της απόφασης αυτής, ασκήθηκε εμπρόθεσμα η υπ' αριθμ. 93782/2015, ένσταση.

Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής:

Η ……. του …., με την υπ' αριθμ. 26160/1983 απόφαση του ΟΓΑ, έλαβε σύνταξη αναπηρίας, από 1-8-1982, η οποία, με τη συμπλήρωση του 65^ου έτους της ηλικίας της, στις 23-11-1989 (έτος γέννησης το 1929), μετατράπηκε σε βασική σύνταξη γήρατος). Με την υπ' αριθμ. 1507/5-3-1998 αίτηση της, προς το ΙΚΑ, ζήτησε να της καταβληθεί και σύνταξη χηρείας. Το ΙΚΑ Πατρών, αποδεχόμενο την αίτηση, της απένειμε σύνταξη χηρείας, από 1-3-1998, γνωρίζοντας, κατόπιν δηλώσεως της ίδιας, ότι είναι ήδη συνταξιούχος του ΟΓΑ, στα Βραχνέϊκα Αχαίας. Στη συνέχεια οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΓΑ, μετά από διασταύρωση στοιχείων, διέκοψαν τη σύνταξη, με την υπ' αριθμ. 25822/1-4-2014 απόφαση, λόγω της παράλληλης συνταξιοδότησης και ακολούθως με την προσβαλλόμενη απόφαση, καταλόγισαν τις εισπραχθείσες συντάξεις, από 1-4-1998 μέχρι 30-11-2013,

Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 4 του ν. 4169/1961 (Α' 81) και 56 παρ. 2 δ' του π.δ. 78/1998 (Α' 72) συνάγεται ότι, διακόπτεται η καταβολή της συνταξιοδοτήσεως από τον ΟΓΑ, προσώπου το οποίο συνταξιοδοτήθηκε ακολούθως και από άλλο ασφαλιστικό φορέα. Η διακοπή επέρχεται από τη χρονολογία κατά την οποία ασφαλίστηκε στον άλλο φορέα, χωρίς όμως να επιβάλλεται η άνευ ετέρου αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθεσιών, για το λόγο αυτό, συντάξεων και τούτο διότι, ο μετά την πάροδο ικανού από την είσπραξη χρόνου καταλογισμός των αχρεωστήτως, πλην καλοπίστως ληφθεισών συντάξεων και η δημιουργία απρόβλεπτων, ιδίως για τους οικονομικά ασθενέστερους, δυσχερειών, αντίκειται στις αρχές της εύρυθμης και χρηστής διοικήσεως. Περαιτέρω έχει κριθεί ότι δόλια συμπεριφορά συνιστά η αποσιώπηση γεγονότος που συνεπάγεται τη διακοπή της σύνταξης, σε ρητή ερώτηση του αρμόδιου ασφαλιστικού φορέα και όχι απλά, η μη δήλωση στο ταχυδρόμο του διακοπτικού γεγονότος, εν όψει της γενικής διατύπωσης των σχετικών οδηγιών, στα ειδοποιητήρια πληρωμής, της πολυπλοκότητας των διατάξεων, του χαμηλού, κατά κανόνα, επιπέδου γραμματικών γνώσεων των ασφαλισμένων και του προχωρημένου της ηλικίας τους (ΣτΕ 3926/2001. 1835/2007. 154/2008. 3587/2011, ΔΕΑ 2362/1985. Δ. Εφ. Πειραιά 414/2014).

Επειδή, κατ' ακολουθία των παραπάνω, η ενισταμένη, είχε κάνει γνωστό στο IΚΑ ότι ήταν συνταξιούχος του ΟΓΑ και ο τελευταίος γνώριζε ότι έλαβε και σύνταξη από το ΙΚΑ, αφού η απόφαση κοινοποιήθηκε στον οικείο Ανταποκριτή και επομένως δεν τελούσε σε δόλο έναντι του ΟΓΑ και γενικότερα έναντι των ασφαλιστικών φορέων. Επειδή όπως προκύπτει από  εκκαθαριστικό του οικ. έτους 2014, τα μοναδικά έσοδα της, προέρχονται από συντάξεις και ανέρχονται ετησίως στο ποσό των 8.850€, διάγει δε το 86° έτος της ηλικίας της έχουσα και προβλήματα άνοιας.

Επειδή, κατά συνέπεια, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναζητήσεις και καταλογισμού, των συντάξεων που καταβλήθηκαν από 1-4-1998 (δόλος, οικονομική  ευρωστία).

Για τους λόγους αυτούς

Δέχεται την κρινόμενη ένσταση.

Ακυρώνει την υπ' αριθμ. 1810/2014 απόφαση καταλογισμού.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 8-6-2015 και εκδόθηκε στις 18-8-2015.

Ο αποφασίσας                                                                                      Η γραμματέας